تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820052171
وفات حضرت ابوطالب(ع) در مكه معظمه
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: وفات حضرت ابوطالب(ع) در مكه معظمه
عبد مناف، مكنی به ابوطالب یكی از فرزندان عبدالمطلب بن هاشم است. عبدالمطلب از چند همسر، دارای ده فرزند پسر و شش دختر بود. مادر ابوطالب، زبیر و عبدالله (پدر رسول خدا"ص")، فاطمه دختر عمروبن عایذبن عمران بن مخزوم بود.1 ابوطالب نیز به مانند پدر و نیاكان خود، از موحدان و پیروان دین حنیف ابراهیم (ع) و از هر گونه شرك و بت پرستی به دور بود. ابوطالب و همسر مكرمه اش فاطمه بنت اسد برای پیامبر اكرم حضرت محمد (ص) تلاش های زیادی نمودند. زیرا حضرت محمد (ص) كه از كودكی یتیم و از نعمت پدر و مادر محروم بود، در كفالت جدش عبدالمطلب زندگی می كرد و هشت سال از عمر شریفش نگذشته بود، كه جدش وفات یافت ولی عبدالمطلب به هنگام مرگ، كفالت حضرت محمد(ص) را به عهده فرزند دلسوز و مهربان خویش ابوطالب (ع) گذاشت و از او پیمان گرفت، كه از وی به نیكی نگه داری كند.2 ابوطالب نیز به مانند پدر و نیاكان خود، از موحدان و پیروان دین حنیف ابراهیم (ع) و از هر گونه شرك و بت پرستی به دور بود.از آن پس، قیمومیت و كفالت حضرت محمد(ص) بر عهده عموی عزیزش ابوطالب(ع) قرار گرفت و این بزرگ مرد و همسرش فاطمه بنت اسد، بیش از چهل سال، حضرت محمد(ص) را چون نگینی در میان گرفته و از او نگه داری كردند و جای پدر و مادر او را برایش پر كردند.3 پس از بعثت پیامبر(ص)، خانواده ابوطالب(ع) نخستین كسانی بودند كه به آن حضرت ایمان آورده و از او دفاع كردند.4 بزرگ ترین تاوان ایمان و حمایت ابوطالب(ع) از پیامبر(ص)، محاصره اقتصادی و اجتماعی خاندان عبدالمطلب از سوی سران سبك مغز قریش، به مدت سه سال در دره ای در حوالی مكه (كه بعدها به شعب ابی طالب(ع) معروف شد) بود.5 عبدالمطلب به هنگام مرگ، كفالت حضرت محمد(ص) را به عهده فرزند دلسوز و مهربان خویش ابوطالب (ع) گذاشت و از او پیمان گرفت، كه از وی به نیكی نگه داری كند.همسرش فاطمه بنت اسد، از نخستین گروندگان به اسلام بود و مقام مادری پیامبر(ص) را بر عهده داشت و پیامبر (ص) به وی علاقه عجیبی داشت و پس از هجرت به مدینه، به وی مهربانی خاصی می نمود. جعفر طیار، فرزند ابوطالب (ع) از مسلمانان نخستین مكه و رهبر مهاجران به كشور حبشه بود و علی (ع)، فرزند كوچك ابوطالب(ع)، نخستین كسی بود كه به پیامبر (ص) ایمان آورد و در راه اسلام، بالاترین و بیشترین مجاهدت ها را به عمل آورد و سرانجام، پیامبر (ص) وی را به دامادی خویش و همسری دختر محبوبه اش حضرت فاطمه زهرا (س) برگزید. درباره شخصیت، فضیلت و ایمان ابوطالب (ع) روایات فراوانی وجود دارد، كه این مختصر را گنجایش بیان همه آن ها نیست. به ناچار، تنها به یكی دو مورد اشاره می كنم: روایت شد كه مَثل ابوطالب (ع)، مَثل اصحاب كهف است. او ایمان خود را پنهان كرد تا بتواند پیامبر (ص) را نصرت كند و شر كفار قریش را از آن حضرت دور گرداند. هم چنین روایت شد كه نور وی، خاموش كند تمام نورهای خلایق را، مگر نور پنج تن معصوم (ع) را و اگر گذاشته شود ایمان ابوطالب (ع) در كفه ترازویی و ایمان سراسر مردم در كفه دیگر، هر آینه ایمان او رجحان و زیادتی پیدا می كند و امیرمنان (ع) دوست می داشت كه اشعار پدرش ابوطالب (ع) روایت و تدوین گردد و می فرمود: بیاموزید اشعار وی را و به فرزندان خویش تعلیم كنید. زیرا آن بزرگوار بر دین خدا بود و در اشعارش علم و آگاهی بسیار است.6 سرانجام این بزرگ حامی رسول خدا (ص) در 26 رجب و به روایتی در هفتم رمضان سال دهم بعثت (سه سال پیش از هجرت پیامبر(ص)) در مكه معظمه به سرای باقی شتافت و از كینه ورزی ها و دشمنی های قریش رهایی یافت.7 پیامبر(ص) در مصیبت عموی گرامی اش، گریان و اندوهگین بود و در پیشاپیش جنازه وی حركت می كرد و می فرمود: صله رحم كردی و جزای خیر داده شدی. هم چنین پیامبر (ص) بعدها می فرمود: پیوسته قریش از من حساب می بردند و جرئت به اذیتم نداشتند تا وفات ابوطالب (ع). پس از وفاتش بر اذیتم افزودند و بر من جرئت كردند.8 تهیه و تنظیم برای تبیان: رضا سلطانی1- منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 109 و ص 110 2- همان، ص 44 و رمضان در تاریخ (لطف الله صافی گلپایگانی)، ص 49 3- تذكره الخواص (سبط بن جوزی)، ص 18 و رمضان در تاریخ، ص 50 4- رمضان در تاریخ، ص 55 5- منتهی الآمال، ج1، ص 49 6- همان، ص 111 7- همان، ص 50 و رمضان در تاریخ، ص 46 8- همان، ص 111 و رمضان در تاریخ، ص 49
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 354]
-
گوناگون
پربازدیدترینها