محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802445980
تحولات فضايي امسال وچشمانداز ٨٨
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تاریخ انتشار سه شنبه 4 فروردین 1388 تعداد مشاهده : 70 سال 1387 قطعا سالي به يادماندني در تاريخ فضايي ايران خواهد بود. پرتاب موفقيت آميز نخستين ماهواره ملي جمهوري اسلامي ايران با ماهواره بر ساخت داخل « سفير2 » در کنار افتتاح رسمي تاسيسات بومي پرتاب و هدايت ماهواره و پرتاب راکت کاوش و تهيه نخستين تصاوير از فضا با محموله ايراني اين راکت آن چنان قدرت فضايي ايران را به رخ کشيد که سازمان فضايي ايران(ايسا) رسما از برنامه ريزي جدي براي پرتاب فضاپيماهاي سرنشين دار حامل حيوانات و در نهايت اعزام نخستين فضانوردان از ايران طي 10، 15 سال آينده، خبر داد. پيشرفت‌هاي ايران در حوزه هوافضا كه تحت شديدترين تحريم‌ها و محدوديت‌هاي خارجي صورت گرفته به حدي سريع و دور از انتظار بوده كه امروز حتي غيرمنصف‌ترين تحليلگران فضايي آمريكا و روسيه نيز بر اين واقعيت اذعان دارند كه از اين پس «تهران و فضا، مفاهيمي جدايي ناپذير هستند» و بايد خود را براي گسترش روز افزون حضور ايران در فضا آماده كنند. سرويس فن‌اوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در گفت‌و‌گو با سيروس برزو، پژوهشگر تاريخ کيهان‌نوردي مقيم روسيه و سردبير مجله «مرزهاي بي کران فضا» مروري دارد بر رويدادهاي فضايي سال جاري و چشمانداز ماموريت‌هاي فضايي در سال 88. تحولات سال گذشته در حوزه فضانوردي را چگونه تحليل مي کنيد؟ قبل از بررسي تحولات جهاني در امر کيهان نوردي، بايد اشاره کنم به موفقيت بسيار ارزنده اي که در سال 1387 نصيب کارشناسان فضايي کشورمان شد. پرتاب ماهواره اميد، بنا به عقيده کارشناسان بي طرف و اهل فن، کار بسيار عظيم و بزرگي بود. گرچه برخي منابع مغرض بر اساس سياست هايي خاص تلاش کردند اين کار را کوچک جلوه دهند اما اگر خواسته باشيم بي‌طرفانه و عادلانه قضاوت کنيم، براي کشوري که 30 سال است در محاصره علمي، فني، اقتصادي و غيره است و از رسيدن هرگونه فن‌آوري به آن جلوگيري مي شود، پرتاب يک ماهواره با امکانات خود ساخته امري بسيار با اهميت به شمار مي رود. در سطح جهان کارشناسان و اهل فني داريم که به شکل کاملا حرفه‌يي فضانوردي را دنبال مي کنند و بر اساس اطلاعات به دست آمده توسط اين افراد، ايران به توانايي فضايي چشمگيري دست يافته که اصلا تصور آن هم نمي شد. براساس کار کارشناسي افراد صاحب نام رشته هاي موشکي و فضايي، اين که مي شنويم تا ده سال ديگر امکان فرستادن فضانوردي از ايران، با يک سامانه کاملا ملي ميسر است، افسانه نيست. همانطور که گفتم به دليل حساسيت ها و تبليغات منفي عليه ايران، هرگونه فعاليت صلح آميز ايران توسط بيگانگان با پوشش نظامي مطرح مي شود. البته اين حيله تازه اي نيست و از دوران جنگ سرد بين دو ابرقدرت سابق هم از اين حربه استفاده مي شد؛ لذا مسوولان رسمي از اعلام برخي موفقيت ها و طرح گام هاي بعدي معذورند اما به نظر من کارشناسان اهل قلم و علم رسانه هاي گروهي بايد تلاش كنند مطالب و اطلاعاتي که در سطح جهان توسط افراد خبره و کارشناس مطرح مي شود و ابعاد پيشرفت‌هاي فضايي و چشم انداز موفقيت‌هاي آينده را نشان مي دهد به اطلاع مردم برسانند. شايد اين نگراني باشد که طرح برنامه ها ممکن است باعث مطلع شدن بيگانگان از پروژه هاي آتي شود و يا در صورت عدم موفقيت، باعث تضعيف روحيه ملي شود. منظور من طرح مطالب و اطلاعات سري نيست. در همان حدي که تحليلگران اهل فن خارجي در اينترنت طرح مي‌کنند کافي است. از عدم رسيدن به برنامه هاي اعلام شده هم نبايد هراسي داشت. شما ببينيد کشوري مثل آمريکا که مدعي رهبري علمي و فن‌آوري جهان است براي هر پرتاب شاتل چند بار با عدم موفقيت مواجه مي شود و در انجام هر برنامه چند بار زمين مي خورد. مشابه اين قضيه در ديگر کشورها هم وجود دارد. به شکر خدا، کارشناسان ما با همتي قابل ستايش با امکانات بسيار اندک داخلي توانسته اند چنين گامي بردارند و در آينده نيز شاهد موفقيت هاي بيشتر آنان خواهيم بود. من به نوبه خودم و به عنوان فردي که قريب سي سال از زندگيش را صرف ترويج دانش فضانوردي در ايران کرده است از اين موفقيت بر خودم مي بالم، آنرا به همه هموطنان تبريک مي گويم و دورادور، دست دست‌اندرکاران اين طرح عظيم را با افتخار مي بوسم. در سال گذشته فضانوردي در سطح جهاني چه تحولاتي داشت؟ چه تحولاتي در ايستگاه فضايي بين‌المللي رخ داد و اصولا آيا پيشرفتي در توسعه اين ايستگاه به وجود آمد؟ بله، تاخير و تعلل هاي بوجود آمده به دليل انفجار کلمبيا از يک سو و تصميم عاقلانه مقامات ناسا براي بستن پرونده کيهان پيماهاي خطرناک و پر دردسر شاتل از سوي ديگر باعث شد اين سازمان در محدوده زماني کمي که به تعطيلي برنامه شاتل مانده، در صدد جبران عقب افتادگي‌ها باشد. در سال گذشته، کيهان پيماهاي «ديسکاوري» و «اينديور» دو پرتاب انجام دادند که طي آنها بخش هايي از ايستگاه فضايي بين المللي از جمله قسمت‌هاي ژاپني آن به مدار زمين حمل شد؛ البته برنامه هاي ديگري هم در پيش بود که با دليل مشکلات فني مرتبا به تاخير افتاده است. آخرين پرتاب با چند بار تاخير و تعمير سرانجام ساعاتي قبل از اين مصاحبه راهي مدار زمين شد که مي توان آنرا آخرين سفر فضايي سال 1387 دانست. اهداف پرتاب اخير چيست و چه کساني در اين ماموريت شرکت دارند؟ کيهان پيماي ديسکاوري که روز گذشته از پايگاه فضايي کندي راهي مدار زمين شد، هفت نفر به نام هاي لي آرچامباولت ( فرمانده)، دومنيک آنتونلي ( خلبان) و متخصصين ماموريت جوزف آکابا، استيون سوانسن، ريچارد آرنولد و جان فيليپس و يک کيهان نورد ژاپني به نام کويچي واکوتا را به فضا برد. هدف از اين پرتاب، اتصال به ايستگاه فضايي بين المللي و تدارکات اين مجتمع خواهد بود که از جمله مي توان به نصب آخرين خرپاي باتري هاي خورشيدي ايستگاه اشاره کرد. در پايان ماموريت و زمان بازگشت کيهان پيماي ديسکاوري، کويچي واکوتا در ايستگاه خواهد ماند و ساندرا ماگنوس که در 15 نوامبر با شاتل اينديور به ايستگاه رفته بود به زمين برخواهد گشت. در سال آتي، شاهد چند پرتاب سرنشيندار ديگر از کيپ کندي خواهيم بود؟ برنامه هاي اعلام شده ناسا، نشان مي دهد تا پايان سال شمسي آينده، کيهان پيماهاي شاتل شش سفر مداري خواهند داشت که طي آنها ضمن تکميل هرچه بيشتر ايستگاه فضايي بين المللي، خدمه ديگري را به اين مجتمع خواهند برد و غير از کيهان نوردان آمريکايي اتباع کشور هاي کانادا، سوئد و ژاپن از جمله افرادي خواهند بود که بر عرشه فضاپيما حضور دارند. اين پرتاب ها بايد در ماه هاي مه، ژوئن، اوت ودسامبر 2009 و فوريه و مارس 2010 صورت گيرد. اما با توجه به مشکلات سامانه هميشه در معرض خطر شاتل فضايي، من بعيد مي دانم کار طبق برنامه صورت گيرد. روس ها در سال گذشته چه فعاليتي در زمينه پرواز هاي سرنشيندار انجام دادند؟ کار پرتاب ناوهاي کيهاني سايوز روال عادي داشته که در سال هاي اخير هر تقريبا شش ماه يک بار انجام مي‌شود. البته بازگشت اين ناو در يکي، دو سال گذشته با مشکلات فني روبرو بود و به دليل يک نقص در سامانه هاي برقي آنها، فرود ها در مسير بالستيک و بعضا خطرناک انجام شد؛ اما پرتاب ها طبق معمول ادامه داشت. در سال گذشته مسافران جالبي با سايوز به فضا پرواز کردند. دو تن از سرنشينان سايوزها را مي توان نسل دوم کيهان نوردان ناميد. سرگئي ولکف فرزند الکساندر ولکف کيهان نورد شوروي است و ريچارد گاريوت فرزند اون گاريوت فضانورد آمريکايي. به اين ترتيب مي توان گفت که سايوز تنها ناو کيهاني است که در طول عمر خود، دو نسل را به فضا برده است! سال گذشته همچنين کيهان نورد کره جنوبي هم با اين ناو به ايستگاه فضايي بين المللي سفر کرد. بر اساس برنامه اعلام شده از سوي سازمان فضايي روسيه، در نخستين روزهاي هفته آينده، ناو سايوز تي.ام.آ-14 با سه سرنشين از بايکونور به فضا پرتاب خواهد شد که شامل دو آمريکايي و يک شهروند روس است. نکته خبري جالب در مورد اين پرواز، حضور ميلياردر آمريکايي چارلز سيموني در جمع فضانوردان است که به عنوان يک گردشگر فضايي براي بار دوم راهي مدار زمين مي شود. پرواز فضايي کيهان نوردان چين هم از جمله موضوع هاي مورد توجه محافل فضايي در سالي که گذشت بود. بله، چيني ها فعاليت هاي سرنشيندار را دير شروع کردند اما قدم هاي حساب شده و خوبي برداشتند. هر پرواز سرنشيندار چين، گامي به جلو بود و نشان مي دهد که کارشناسان و طراحان برنامه هاي فضايي اين کشور بسيار حساب شده قدم بر مي دارند و براي رسيدن به اهداف از پيش تعيين شده، طبق برنامه منظمي به جلو مي روند. در سال گذشته هم بعد از ماه ها انتظار، گام مهمي برداشتند و يکي از کيهان نورد ناو شنجو-7 اين کشور، در جريان سفرش، نخستين راهپيمايي فضايي چين را به انجام رساند. اهل فن مي دانند که کسب تجربه در زمينه راهپيمايي‌هاي فضايي تا چه حد در برنامه هاي توسعه‌يي فضايي اهميت دارد. گام بعدي آنها، قراردادن يک ايستگاه فضايي نه چندان بزرگ در مدار زمين و آزمايش سامانه هاي رديابي و الحاق است. پس از آن چيني ها تصميم دارند بلوک هاي ديگري از ايستگاه را به فضا فرستاده، در مدار زمين آنها را به هم متصل كنند. به اين ترتيب کيهان نوردان اين کشور خواهند توانست به زودي در ايستگاه فضايي قابل گسترش خود به فعاليت بپردازند. سال شمسي به روز هاي پاياني نزديک مي شود. در سال آينده چه تحولاتي در ايستگاه فضايي بين المللي رخ خواهد داد؟ آمريکايي ها با تمام توان مي کوشند کارهاي عقب افتاده را با آخرين پرتاب هاي شاتل به انجام رسانند. بر اساس آنچه اعلام شده تا بسته شدن پرونده فعاليت هاي کيهان پيما هاي اين کشور در سال 2010 تنها 10 پرتاب باقي مانده است که آخرين آنها در سپتامبر 2010 بايد صورت گيرد و پس از آن، کيهان پيماهاي شاتل به تاريخ خواهند پيوست و ديگر از آنها تنها نامي باقي خواهد ماند؛ اما روس ها همچنان به استفاده از کهن ناو سايوز ادامه خواهند داد. گرچه در گوشه و کنار زمزمه مخالفت برخي از مهندسان و کارشناسان روس شنيده مي شود و موسسه «انرگيا» نيز اعلام کرده است در فکر طراحي و ساخت ناو نويني خواهد بود اما اين مطلب تنها به صورت يک حرف باقيمانده است و ظاهرا ناو سايوز همچنان امر حمل و نقل کيهان نوردان را طي سال هاي آتي برعهده خواهد داشت. پس در سال هاي آتي همچنان سالي دو پرتاب سايوز را شاهد خواهيم بود؟ خير، روس ها تصميم دارند تعداد پرتاب ها را افزايش دهند. بر اساس گفته هاي مسوولان فضايي روسيه، به زودي آنها سايوزهايي را راهي ايستگاه فضايي بين المللي خواهند کرد که يک کيهان نورد حرفه يي و دو گردشگر را به فضا مي برد. به اين ترتيب تعداد بيشتري از علاقمندان سفر هاي فضايي ( البته از نوع ثروتمندش!!) مي توانند به آرزوي خود برسند. به اين ترتيب آيا استفاده از سايوز، محدوديت نفرات و خدمه براي ايستگاه فضايي را بوجود نمي آورد؟ محدوديت نفرات و خدمه ايستگاه فضايي با نابودي کيهان پيماي کلمبيا بوجود آمد و تا سال گذشته ادامه داشت. پرواز هاي دو سال گذشته کيهان پيماهاي شاتل به تدريج تعداد خدمه ايستگاه را به عدد پيش بيني شده نزديک کرد اما هنوز افراد حاضر در اين مجتمع عظيم مداري به شش نفر که پيش بيني اوليه بود نرسيده است. طبق برنامه بايد شش نفر به طور دائم در اين ايستگاه فعاليت مي داشتند. قرار است در يکي، دو سال آينده و طي ماموريت هاي شاتل، اين کمبود جبران شود. همچنين گفته مي شود تعداد پرتاب هاي سايوز باز هم افزايش خواهد يافت. بايد منتظر بود و ديد آيا روسکاسموس ( سازمان فضايي روسيه) و ناسا مي توانند به اين تعهدات عمل کنند يا خير. در سال آينده چه سفر هايي براي ناو سايوز پيش بيني شده است؟ براي سايوز تا سال 2011 برنامه پرتاب نوشته شده است که طبق آن، در سال آينده ناوهاي کيهاني سايوز تي.ام.آ-14 در ماه مارس، سايوز تي.ام.آ-15 در ماه مه، سايوز تي.ام.آ-16 در ماه سپتامبر و سايوز تي.ام.آ-17 در ماه دسامبر به فضا پرتاب خواهند شد. در اين ناو ها، شهرونداني از کشورهاي روسيه، آمريکا، قزاقستان، آلمان، کانادا و ژاپن حضور دارند و براي سفر هاي کوتاه و يا بلند به ايستگاه فضايي بين المللي خواهند رفت که از جمله آنها مي توان به دو کيهان نورد اشاره کرد که پدرانشان هم همين شغل را داشته اند. به اين ترتيب تعداد پرتاب‌هاي سايوز از دو فروند به چهار فروند در سال خواهد رسيد. وضعيت فعاليت هاي فضايي آينده روسيه را چگونه مي بينيد؟ گرچه پرتاب ناوهاي سايوز مرتبا صورت مي گيرد و در سال آينده افزايش خواهد يافت اما حرکت سازمان فضايي روسيه به طرف بازار و کسب درآمد از راه فروش صندلي هاي سايوز، باعث بروز اعتراض هايي شده است. برخي کارشناسان، مهندسان و فضانوردان معترضند که چرا روسکاسموس فقط به دنبال کسب درآمد است و در صدد برداشتن قدم هاي جدي تري براي ساخت يک ناو فضايي سرنشندار جديد نيست. سفينه فضايي سايوز، عليرغم تغيير و به روز سازي، ناوي کهنه به حساب مي آيد که بيش از 40 سال است به تنها وسيله کيهان نوردي سرنشيندار شوروي و بعدا روسيه تبديل شده است. طي اين سال ها، آمريکا ناوهاي کيهاني آپولو و شاتل را به خدمت گرفت و اينک مي رود تا بعد از بازنشسته کردن شاتل، اوريون را وارد عمل کند در صورتي که روسيه همچنان به کار با سايوز ادامه مي دهد. البته در اين سال ها، سامانه هاي مختلفي در سايوز دچار تغيير و تحول شد اما ساختار اصلي آن، باقيمانده است. برخي کيهان نوردان و طراحان سامانه هاي فضايي همچون وينوگرادوف ( کيهان نوردي که مجموعه اي از آثار استاد فرشچيان را چند سال قبل به فضا برد) معتقدند بايد هرچه زودتر به طراحي و ساخت ناو جديدي پرداخت و پرونده سايوز را بست. روسکاسموس با اين نظريه مخالفت نمي کند اما مي گويد تا زماني که سفينه اي کارآمد تر و از نظر امنيتي کم خطر تر از سايوز ارائه نشود، همچنان به استفاده از سايوز ادامه خواهد داد البته اين به معناي به روز نکردن ناو کهنسال سايوز نيست. گروهي ديگر از کيهان نوردان به فروش صندلي هاي سايوز به گردشگران و حتي فضانوردان حرفه‌يي آمريکايي معترض هستند. آنها مي گويند نسل فعلي کيهان نوردان، به تدريج مسن مي شوند و بايد نسل جوانتري جاي آنان را بگيرد تا در جريان هر پرواز، نسل قبلي تجربه هاي خود را به طور عملي به آنها انتقال دهند. فروش صندلي هاي سايوز باعث عدم حضور کيهان نوردان جوانتر مي شود. گرچه روسکاسموس براي اين مشکل راه حلي يافته و کيهان نوردان نسل جوان را به تدريج در ماموريت هايي به کار خواهد گرفت که همسفران آمريکايي با تجربه حضور دارند اما اين تصميم کيهان نوردان با تجربه روس را اغنا نمي کند و آنان، ديگر پرواز با مسافران غير روس را با اکراه مي پذيرند و با صراحت مي گويند مايلند در کنار فضانوردان جوان روس که تجربه سفر به فضا را ندارند به ماموريت بروند. با توجه به تعطيلي نه چندان دور پرتاب هاي شاتل، آيا ناسا براي ناو سرنشيندار اوريون وارد مرحله کاري جدي شده است؟ آزمايش هاي اوليه ناو اوريون و موشک بالا برنده آن در سطوح ابتدايي از اواسط سال ميلادي فعلي آغاز خواهد شد . اما تا بکارگيري عملي ناو هنوز فاصله زيادي مانده است. بر اساس برنامه اعلام شده ناسا، چنانچه همه چيز طبق روال طبيعي خود پيش رود، نخستين پرواز ناو اوريون، البته به شکل بدون سرنشين در ژانويه 2014 خواهد بود و اولين پرواز سرنشيندار آن در مارس همين سال. ناسا برنامه اي مفصل را براي فعاليت هاي اوريون طي سال هاي 2014 تا 2021 را اعلام کرده است. بر اساس اين برنامه، ناو کيهاني اوريون، در کنار دادن خدمات به کيهان نوردان ايستگاه فضايي بين المللي، قرار است بين سال هاي 2019 تا 2021 ، ده گروه از کيهان نوردان آمريکايي را به ماه ببرد. نخستين پرواز سرنشيندار اوريون شامل آزمايش سامانه هاي فني ناو در حالت پرواز آزاد همچنين در زمان اتصال با ايستگاه فضايي بين المللي خواهد بود. اين ماموريت 14 شبانه روز طول مي کشد. پرواز بعدي نيز جنبه آزمايشي دارد و برنامه مشابهي را صورت خواهد داد اما از سومين پرواز، اوريون به انجام ماموريت هاي اصلي مي پردازد و بايد سفري سه ماهه همراه با ايستگاه فضايي بين المللي را به انجام رساند. تا سال 2019، اوريون با ظرفيت سه کيهان نورد در هر پرواز، هشت ماموريت سرنشيندار به ايستگاه فضايي بين المللي خواهد داشت که طول زماني آنها متفاوت و بين يک هفته تا شش ماه خواهد بود. آخرين ماموريت پيش بيني شده اوريون در مدار زمين سفري يک هفته اي است که سه نفر را در مارس 2019 به ايستگاه فضايي بين المللي مي برد. اين ماموريت همچنين آخرين ديدار کيهان نوردان آمريکايي از اين مجتمع خواهد بود. بر اساس پيش بيني ناسا، از ژوئن 2019 ماموريت هاي سرنشندار اوريون به همراه ناوچه مه نشين آن به طرف ماه آغاز مي شود در اين ماموريت ها چهار نفر بر عرشه اوريون حضور خواهند داشت. طول هر پرواز نيز بين سه هفته تا يک ماه متفاوت است. به اين ترتيب مي توان گفت که سفر به ماه بار ديگر رونق خواهد گرفت و البته اين بار آمريکا تنها نيست زيرا کشور هاي ديگر از جمله روسيه، چين و حتي هند نيز طرح هايي براي سفر کيهان نوردان به ماه و ايجاد پايگاه در اين کره دارند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 312]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها