واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: تندرستی _ حالا اگر کسي به شما بگويد نمک زيادي در رژيم غذايي ميتواند کشنده باشد، عکسالعمل شما چيست؟ خيليها با شنيدن اين حرف، حس ميکنند شنيدهاند «غذا نخور!» اما مطالعات جديد نشان ميدهد که چه بخواهيم و چه نه، بايد اين نگرش غلوآميزمان را درباره نمک تعديل کنيم. تاکنون تحقيقات مختلفي نشان داده بود نمک طعام، يا همان سديم کلرايد، عامل مهمي در بالا بردن فشار خون است و فشارخون بالا هم ميتواند باعث بالا رفتن احتمال بيماريهاي قلبي باشد. اينها حاصل تحقيقاتي بود که تا به حال انجام شده بود. اما مطالعه جديد که کار محققان دانشگاه بريگهام انگلستان است، نشان ميدهد که کم کردن نمک مصرفي در طي 15 سال، ميتواند خطر بيماريهاي قلبي و عروقي را به يک چهارم برساند و خطر مرگ ناشي از بيماريهاي قلبي را به يک پنجم. بي.بي.سي گزارش داده است اين اعداد و ارقام، حاصل بررسي بيش از 3 هزار نفر از کساني است که در مرحله «پيش فشار خون» بودند. يعني فشار خون ماکزيمم آنها بين 120 و 130 بود يا فشار خون مينيمم بين 80 و 90 داشتند.طي 10 تا 15 سال، افرادي که نمک مصرفي خود را 25 تا 30 درصد کم کرده بودند، يعني از 10 گرم به 7 گرم رسانده بودند، از فايدههايي که گفتيم بهره برده بودند و احتمال بروز بيماريهاي قلبي و مرگ ناشي از آن به طور قابل ملاحظهاي پايين آمده بود. تصور کنيد حملههاي قلبي، مصرف بيحد و حصر انواع داروها، تحمل عوارض ريز و درشتشان، سکته قلبي، سکته مغزي، بستري در بخشهاي مراقبت ويژه، استراحت مطلق، همه و همه با کم کردن نمک خوراکمان، از 10 گرم به 6 گرم، از افق آينده زندگي ما ناپديد خواهند شد. البته يک نکته تامل برانگيز ديگر هم در اين بين وجود دارد. حد مطلوب نمک در غذاي روزانه انسان، 6 گرم است، چيزي در حدود يک قاشق چايخوري سرپر، اما بررسيها نشان ميدهد منشا همه نمک مصرفي ما، از آشپزخانهها يا نمکداني که سر سفرهها ميگذاريم، نيست. متاسفانه در روند تهيه اکثر غذاهاي آماده و بستهبندي شده، مثل انواع کنسروها، براي جلوگيري از فساد، مقادير بالايي نمک استفاده ميشود. انواع تنقلات و ميان وعدهها هم هستند که هم بستهبندي جالب دارند و هم به شدت وسوسهانگيز و خواستني، براي همه گروههاي جامعه، از کودکان و نوجوانان بگيريد تا بقيه. گزارشها نشان ميدهد سه چهارم نمک دريافتي ما، از خوراکيهايي است که ميخريم. بنابراين نتيجه اين تحقيقات، شايد بيش از آنکه متوجه مردم و آموزش آنها باشد، قابل توجه کارخانههاي تهيه مواد غذايي باشد که در فراوري محصولات خود نمک کمتري به کار بگيرند و به فکر روشهاي جايگزين باشند. درصد نمک هر ماده غذايي بستهبندي شده، بايد در برچسب «اطلاعات تغذيهاي» آن آمده باشد. به اين ترتيب ميتوان تا وقتي که در کارخانهها اتفاقي نيفتاده، خودمان دقت کنيم و خوراکيهاي با نمک کمتري انتخاب کنيم.چرا از ترکيبهايي مثل «نان و نمک» دست بر نميداريم؟ چرا نميگوييم «تو را دوست دارم، چون نان و کاهو؟» يا «چون نان و سير؟» (مطالعات نشان ميدهد هم سالمتر است، هم مفيدتر، کالري هم ندارد!)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 232]