تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821280590
استفاده از سوخت کمتر در هواپیماها(2)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: استفاده از سوخت کمتر در هواپيما(2)در قسمت قبل به ضرورت کاهش مصرف سوخت در هواپيماها و عوامل افزايش آن اشاره شد و در اين قسمت به ادامه اين بحث مي پردازيم:بهترين و مناسبت ترين شرايطي که يک خلبان در هنگام وزش باد مي تواند داشته باشد و بايد در جهت کسب آن بکوشد، برخوردار بودن از نيروي زياد، پايين بودن سرعت تعيين شده پروازي و بالا بودن سرعت واقعي پرواز است. پرواز در ارتفاع بالا به معناي اوج گيري زياد بوده و ظاهراً اين گونه به نظر مي رسد که اوج گيري يعني اتلاف سوخت و به راستي از آنجايي که بسياري از خلبانان انجام اوج گيري را با مخلوط غني انجام مي دهند بنابراين به واقع اوج گيري بخش اصطلاحاً حرام شده پرواز است، البته تا آنجايي که به مصرف سوخت جهت رسيدن به سقف پروازي مشخص براي انجام پرواز کرويز مربوط مي شود، بخش قابل ملاحظه اي از آن در حين کاهش ارتفاع جبران مي گردد. ارتفاع به معناي ذخيره انرژي بوده يعني نوعي از سوخت غيرقابل رؤيت که همانند سوخت واقعي مي تواند مورد استفاده صحيح يا غيرصحيح واقع شود. البته هيچ خلباني با کاهش سرعت اوج گيري، تلاش براي کاهش ارتفاع نمي کند بلکه روش اقتصادي کاهش ارتفاع پايين آورد ميزان نيروي توليدي موتور است.
براي افزايش راندمان ملخ مي بايست سرعت دوران آن را کاهش داد چون اين عمل زاويه حمله را افزايش داده که به معناي افزايش زاويه حمله تيغه هاي ملخ بوده و ضمناً باعث کاهش اصطکاک قطعات داخل موتور مي گردد. بنابراين تتظيمات موتور و نيرو مي بايست به گونه اي انجام گيرد که در جهت کاهش دور موتور و نيرو مي بايست به گونه اي انجام گيرد که در جهت کاهش دور موتور و افزايش فشار منيفولد يا چند راهه ورودي باشد.عامل تأثيرگذار بر روي راندمان در رابطه با سرعت عبارت است از مخلوط سوخت. مسلماً توربين ها داستان ديگري هستند ولي پارامترهاي متغيري که خلبان سعي در کنترل آنها دارد عبارتند از سرعت و ارتفاع پرواز. مديريت مخلوط سوخت، مقوله اي دشوار و پيچيده بوده چون بسياري از مردم که خلبانان نيز جزء آنها هستند. عقايد خاصي دارند که غيرقابل تغيير بوده که از يک نسل به نسل ديگر انتقال پيدا مي کند بدون آنکه هيچ گونه اعتبار علمي داشته باشد.در مدارس آموزش پرواز، رقيق سازي مخلوط سوخت را منجر به گرم شدن بيش از حدّ موتور مي دانند و در شرايط بد انفجار رخ مي دهد و در اين رابطه دوره هاي فشرده و آموزشي را برگزار مي کنند و اين در حالي است که سازندگان موتور توجه چنداني به آن ندارند.
گروهي از خلبانان معتقد هستند که رقيق ساختن مخلوط سوخت بعث مي گردد که موتور در دماي بالاتري کار کنند که چنين موضوعي تا حدودي صحيح است. تاکنون مشخص شده که چنان چه مخلوط سوخت به حداکثر درجه رقيق شدن برسد. درجه حرارت برخلاف انتظار کاهش پيدا کرده و ميزان مصرف سوخت نيز در ازاي يک اسب بخار نيروي توليدي در هر ساعت کاهش پيدا مي کند. يکي از خلبانان براساس دانش و تجربيات خود مي گويد: خود من در هنگام تاکسي کردن هواپيما و يا در حال حرکت زميني از مخلوط سوخت رقيق استفاده کرده و براي برخاستن از زمين از مخلوط سوخت غليظ بهره مي برم ولي با رسيدن به ارتفاع پروازي تعيين شده، نيروي توليدي موتور را کاهش داده و آن را به 60 درصد رسانده و مخلوط سوخت را از نظر درجه غلظت به حداقل مجاز مي رسانم. سرعت اوج گيري من که موتور هواپيمايم داراي سيستم توربوشارژر بوده به ميزان 600 فوت در دقيقه بوده و معمولاً سقف پروازي من در ارتفاع 10 الي 12 هزار پا است لذا زمان اوج گيري طولاني مي شود اما چون هواپيما داراي توربوشارژر است. روند اوج گيري به صورت يکسان و يکنواخت انجام مي گيرد. از ديگر اقداماتي که انجام مي دهيم، تنظيم فلاپي جلويي و موقعيت آن و همين طور کنترل سرعت به منظور حفظ دماي سرسيلندر در وضعيت سبز يا عادي است. چون هواپيماي داراي دريچه خروجي ثابت بوده بنابراين با رسيدن به ارتفاع پروازي تعيين شده، به تدريج با باز کردن اهرم گاز و پايين آوردن دور موتور نيرو را تنظيم کرده و اين کار را تا جايي ادامه مي دهم که گاز تا حداکثر به سمت جلو حرکت کند و ميزان مصرف سوخت در هر ساعت پرواز به 8 گالن برسد، يعني 55 درصد نيروي توليدي موتور. اگرچه اوج گيري با يک مخلوط سوخت رقيق نيازمند جرأت بوده ولي آنقدر به طول نمي انجامد که شما نيازمند کنترل دماي سرسيلندرها باشيد. از طرف ديگر اين سؤال مطرح مي گردد که آيا واقعاً اهميتي دارد؟ در هنگام اوج گيري با مخلوط سوخت رقيق، تا چه ميزان مي توان در مصرف سوخت صرفه جويي کرد؟ محاسبات نشان مي دهد دوسوم گالن يا به عبارت ديگر يک الي 2/1 دلار، به علاوه سه دقيقه افزايش زمان اوج گيري تا رسيدن به ارتفاع کرويز، مي توان صرفه جويي نمود.اگر به مبحث راندمان و موضوعات مربوط به آن بازگرديم، بايد اعتراف کرد که هواپيماهاي تک موتوره، عرضه کننه تعادل خوب بين راندمان و سرعت هستند. ضمن آنکه خلبان مي تواند با انجام تغييراتي در عادات پروازي خود، اصلاحات هرچند جزئي در آن به وجود آورد البته نبايد انتظار تغييرات قابل ملاحظه اي را داشت.در مجموع مي بايست راندمان و چگونگي آن را در انجام پروازهاي کوتاه مورد بررسي و محاسبه قرار داد يعني جايي که منافع کمتر است. در سفرهاي طولاني (3 الي 4 ساعت) مبارزه بين زمان و پول در جهتي پيش مي رود که زمان برنده است. منبع: مجله نوآورتنظيم براي تبيان: محسن مرادي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 455]
-
گوناگون
پربازدیدترینها