تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806374004
این فصل را با من بخوان باقی فسانه است
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: این فصل را با من بخوان باقی فسانه است مثنوی بلند هجرت از استاد علی معلم[فصل آغاز]
این فصل را با من بخوان، باقى فسانه استاین فصل را بسیار خواندم، عاشقانه استهفتاد باب از هفت مصحف برنبشتماین فصل را خواندم، ورق را درنبشتماز شش منادى، رازِ هفت اختر شنیدماین رمز را از پنج دفتر برگزیدماین بانگ را از پنج نوبتزن گرفتماین عطر را از باد در برزن گرفتماین جاده را با ریگ صحرا پویه كردماین ناله را با موج دریا مویه كردماین نغمه را با جاشوان سند خواندماین ورد را با جوكیان هند خواندماین حرف را در سِحرِ بودا آزمودماین ساحرى را با یهودا آزمودماز باغ اهل وجد، چیدم این حكایتبا راویان نجد، دیدم این روایتاین چامه را چون گازران از بط شنیدموین شعر را چون ماهیان از شط شنیدمشط این نوا را در تب حیرت سروده استوین نغمه را در بستر هجرت سروده است این فصل را با من بخوان، باقى فسانه استاین فصل را بسیار خواندم، عاشقانه است
در آب و خاك و باد، در صلصال راندمچل سال راندم در طلب، چل سال راندممانا كه در طوفان حریف نوح بودمزان پیشتر در آسمان با روح بودمدر كتم صحراى عدم مركب دواندممنزل به منزل تا هبوط اشهب دواندماز پیر مكتب زحم تأدیب آزمودمظلمات زندان سراندیب آزمودمعمرى به سوداى غمش بیگاه كردموین كاروانگه را نشستنگاه كردماى كاروانى را مسافر نام كردهما را پرستوى مهاجر نام كردهدانى كه مرغان مهاجر نقشبندنددر غربت ار آزاد اگر نى، در كمندنددانى كه مردان مسافر كمشكیباندگر در زمین، گر آسمان، هر جا غریبانددانى غریبان را دماغ رنگ و بو نیستدر سینههاى تنگشان ذوقى جز او نیست[ فصل نوح ]دانى كه در غربت سخنها عاشقانه استاین قصه را با من بخوان، باقى فسانه استاین قصه را بر عرش اعلى روح خوانده استبر عرشه در طوفان دریا نوح خوانده استدر شهر خاموشان خروش آمد كه برخیز
بر نخبه انسان سروش آمد كه برخیزهان، در تباهى چند ذوق این دیارت؟اى نوح! هجرت كن به نام كردگارتاى كاروانى را مسافر نام كرده!ما را پرستوى مهاجر نام كرده[فصل ابراهیم ]دانى كه در غربت سخنها عاشقانه استاین قصه را با من بخوان، باقى فسانه استوین قصه را پیوسته با تكریم خواندندهم این حكایت را بر ابراهیم خواندندكآواى هجرت را بلى گوى سفر شوحالى ز حران سوى كنعان رهسپر شوهم این ندا در طبع سارا كارگر شدتا هاجر از سوداى انسش بارور شدخود این نوا در جان سارا آذر انگیختتا چون ذبیح از دامن هاجر درآویختهم زین حكایت هاجر آهنگ سفر كردوین راز را سربسته در عالم سمر كرداى رازدان عالم بالا! خدا رارازى شنیدى سر به مهر و آشكارا؟این است آن سرّى كه با عام اوفتاده استاین است آن طشتى كه از بام اوفتاده استاین است جولانى كه مرسوم طرب نیستاین است عرفانى كه موقوف طلب نیستاین سیر ملّاحان نحوى بر قراضه استصرف افاضه است این افاضه است این افاضه استآنك برآمد هاجر، اسماعیل با او
بر بوقبیس استاده جبرائیل با اوپا بر بلند عرصه مشعر نهادهتمكین احكام ازل را سر نهادهبر اوج حیرت روح را پرواز دادهآنگه خلیلاللَّه را آواز دادهكاى پیشتاز! افتاده را واپس گذارند؟اى راعى! آخر گلّه را بىكس گذارند؟زین سو به شهر و واحه راهى هست آیا؟ما را در این وادى پناهى هست آیا؟هاجر فراز قلّه غمناك ایستادهبر صخره ابراهیم چالاك ایستادهكاى عورت! از من نیست فرمان مىگذارمگردن به تیغ حكم پنهان مىگذارمهاجر به پرسش كین غرامت بارى از اوست؟در پاسخ ابراهیم، كاى زن! آرى از اوستاز اوست آرى، ما هم از اوییم ما هممن سر به فرمان مىنهم، اكنون شما همچندى به لطفم پاسبانى داد بر توآرى مرا مالك شبانى داد بر توحالى تو را در مرتع خود دوست داردچندى مرا دور از تو لابد دوست داردگیرم تهىدستم - كه هستم - غلّه از اوستاز او شكایت كى توانم؟ گلّه از اوستجاى تغافل نیست، ما پیغبرانیم
هاجر به رخصت گفت: ما فرمانبرانیمآنگه فرو شُد بتشكن با بردبارىآن قامت بشكوه، گم شد در صحارىاى كاروانى را مسافر نام كرده!ما را پرستوى مهاجر نام كرده[فصل لوط]این فصل را با من بخوان، باقى فسانه استاین فصل را بسیار خواندم، عاشقانه استمر لوط را بر قوم خود قیّوم كردنداو را به هجرت راهى سدّوم كردنداز هفت شهرش هفت كس فرمان نبردندعمریش بارى یكنفس فرمان نبردنددر فسق، در افساد، در فحشا تنیدندتا رب انصرنى على القومش شنیدندآنگه ملایك دررسیدند آتشینخوبر جملگى نفرین و بر لوط آفرینگوكاى لوط! هجرت را بساز اینك كه گاه استتا صبحِ نزدیك اختر شب عذرخواه استچون صبحِ صادق چهره از مشرق فرو زد،برق غرامت بیخ این ظلمت بسوزدپس لوط از آن وادى كلیمآسا برآمداز محنت آن قوم جانفرسا برآمد
[فصل یعقوب]هم قصه یعقوب از این فصل بلند استدر شهر عشق از قصههاى دلپسند استاى كاش ما را رخصت زیر و بمى بودچون نى به شرح عشقبازیمان دمى بوداین نى عجب شیرینزبانى یاد داردتقریر اسرار نهانى یاد داردمسكین به عیّارى چه درویش است با اودر عین مهجورى عجب خویش است با اودر غصههایش قصه پنهان بسى هستدر دمدمهى او عطر دَمهاى كسى هستزآن خم به عیّارى چشیدن مىتواندچون ذوق مى دارد، كشیدن مىتواندخود معرفت موقوف پیمانه است گویىوین خاكدان بیغوله میخانه است گویىتقدیر میخانه است با مطرب تنیدناز ناى شكّر جستن و از دف شنیدنو آن ناى را دَم مىدهد مطرب كه هستموز شور خود بر دف زند سیلى كه مستماى كاش ما را رخصت زیر و بمى بودچون نى به شرح عشقبازىمان دمى بودلاكن مرا استاد نایى دف تراشیدنى را نوازش كرد و من را دل خراشیدزآن زخمها رنگ فراموشى است با مندر نغمهام جاوید و خاموشى است با منسهلست در غم دم فراموشى پذیرددر باد نسیان شعله خاموشى پذیردحالى طراز نامه مطلوب است، بشنوافسانه پرواز یعقوب است، بشنوطالب به كنعان آمد و مطلوب را برد
سوداى راحیل آمد و یعقوب را بردقهر محبان محض طنازى است گاهىدر بىسببسوزى سببسازى است گاهىمقصود ابریشمفروش از كرم، پیله استهجرت جوان را مىبرد، راحیل حیله استافزون دویده روز در دامان جادهچون صخره شب را سر به دامان بر نهادهتا خود شبانگاهى نهانش در كشیدندچون ذره از این خاكدانش بركشیدندممهورههاى آسمان را بر گشودنداین قلعه ذاتالصور را در گشودندنامحرمان را پاسبانى برنهادندوز بام گردون نردبانى در نهادندبر آن ملایك در فرودى عاشقانهلولىصفت گرم سرودى عاشقانهآنگه ندا كردندش از اعماق آفاقكاینك منم، من، رب ابراهیم و اسحاقآنك تویى یعقوب، فحل برگزیدهخاص خلافت را ز كنعان بركشیدهحالى به رحمت منتشر خواهم به رادىذرّیهات را در زمین چون ریگ وادىهر جا كه باشى با تو باشم، شادمان باشخود من تورایم تو مرایى، كامران باشیعقوب در مستى از آن سامان برآمددر گرمگاه واحه بر لابان درآمدراحیل را از خیمه او آرزو كردخود را به كیش آرزو تسلیم او كردمر چارده سالش به مزد و رایگانىآموختند آموزگارانش شبانىآنگه به شور نغمه پنهان قدم زدیعنى كه هجرت كرد و در كنعان علم زداى نطق مرغان مهاجر فهم كرده!اسرار ابراهیم و هاجر فهم كردهخوانده طلسمات معانى سر به سر رادانسته راز روح و نوح و بوالبشر رااحوال عالم را سراسر راز دیدههر ذره را سیلىخور پرواز دیدهدر جمله هستى فهم كرده سرخوشان رادر رقص و جولان دیده كوه و كهكشان راسنجیده جذب جذبههاى كوهكش راپرواز نرم صخرههاى مرغوش رابرخوانده سرّ شور ابسال و سلاماندر منطقالطیر غزلهاى سلیماندرسى بهغیر از دفتر فطرت نخواندهحرفى، مگر در لوحه هجرت، نراندهخود چیست هجرت؟ حركت دایم در عالمهستى است ابر بركت دایم در عالماسرار رویش در بهاران است هجرتفهم سلوك برگ و باران است هجرتهر ذرهاى اینجا به سودا مىخرامدهر قطرهاى غرق تمنّا مىخرامدهر ساجدى ذوق جلال خویش داردهر واجدى رو در كمال خویش داردوادى به وادى مىروند این كاروانهاتا شهر شادى مىروند این كاروانهاآنان كه حیرتنامه فطرت نوشتنداین رفتن پیوسته را هجرت نوشتندلیكن به نفس خود به فتواى تقابلمجبور و مختار است هجرت در تكاملمجبور را در نطفه امشاج راندتشصت قضا چون تیر تا آماج راندتمختار را خود فهم كن از این معانىهجرت كن از كنعان به مصر كامرانى ادامه دارد...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 651]
-
گوناگون
پربازدیدترینها