محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852941532
حماسه همواره (4)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: حماسه همواره حسين عليه السلامخردمندي هاي شيعي- روايت "قيام جاودانه" از زبان علامه محمد رضا حکيمي
صفحه ادبيات سايت تبيان مفتخر است که در طول ماه محرم هر روز بخشي از کتاب گرانسنگ " قيام جاودانه" را براي عمق بخشيدن به معرفت حسيني مخاطبان فرهيخته ي خود ارائه دهد و اين گونه قطره اي شود از درياي خردمندي هاي شيعي که نسل هاي غيبت زده را با نور پر فروغ ولايت آل الله عليهم السلام آشنا مي کنند و اين ر ا بهانه تقرب به ساحت آن بزرگواران قرار مي دهند . با ما در سلوک " حماسه همواره ي حسين عليه السلام" همراه باشيد . قسمت اول قسمت دوم قسمت سوم قسمت چهارم - اشهد ان محمدا رسول الله ...اما يزيدبن معاويه، تاملى كوتاه در گفتهها و اعمال او - و گفتههاى بزرگان تاريخ اسلام درباره او - كافى است كه مقاصد او را روشن كند. او در سخنان و اشعار چندى كه از وى نقل شده است، دين و وحى و قرآن را انكار كرده است. و اما در عمل، چه از اين بالاتر كه پسر پيامبر (ص) را شهيد كند، و سربريده او را در تشت طلا گذارد، و بر لبان او چوب بزند، و خاندان پيامبر (ص) را آن گونه اسير كند و در شهرها و بيانها بگرداند؟ آيا چنين كسى به اين پيامبر و اين دين و اين قرآن اعتقاد دارد؟ و حافظ دين و قرآن خواهد بود؟ و يزيد همان كسى است كه جمعى از لشكر او، به دستور او مردم مدينه را قتل عام كردند، و سپس به غارت شهر پرداختند، و اموال و زنان اهل مدينه را تا سه روز بر خود مباح ساختند، و لشكر فاسد يزيد - كه مانند خود او بودند - به اعمال منافى عفت دستيازيدند، و دست تعدى بر اموال و اعراض مسلمانان گشودند، و فساد و بيشرمى ر ا به نهايت رساندند تا جايى كه در مسجد پيامبر (ص) ... [ حرمت موضوع اجازه ي نقل نمي دهد](رجوع شود به كتاب "مروج الذهب"، تاليف مورخ اسلامى معروف، على بن حسين مسعودى بغدادى مصرى (م: 1346ق)، نيز كتاب "تتمة المنتهى"، تاليف مورخ و محدث موثق، حاج شيخ عباس قمى (م: 1359ق)، ص39. ) همچنين اين لشگر سپس به مكه رفتند، و به هنگام درگيرى با عبدالله بن زبير، خانه خدا را نيز به منجنيق (توپ جنگى قديم) بستند و آن را ويران ساختند. بسيارى از بزرگان مسلمين به معاويه تذكر دادند (و حتى سخنانى تند به او گفتند)، تا يزيد را بر اسلام و مسلمانان مسلط نسازد، از جمله احنف بن قيس، (احنف بن قيس تميمى (م: 67ق)، از بزرگان و سران عرب در آغاز اسلام، و معروف به بزرگى و دليرى و زبانآورى و حلم و فرزانگى. ) كه در ضمن سخنانى خطاب به معاويه گفت: "... تو از همه بهتر يزيد را مىشناسى، كه شب و روز به چه چيز سرگرم است، و در پنهان و آشكارا چه مىكند، و چه عنصرى است و چه كاره است ... اگر يزيد را بر حسن (ع) و حسين (ع) مقدم بدارى - و تو خوب مىدانى اين دو بزرگوار از چه عظمتى برخوردارند - در نزد خدا هيچ عذرى ندارى..." ("الغدير" ج10، ص233 و 255) و هنگامى كه اهل مدينه منوره - مركز سياسى و اجتماعى و فرهنگى اسلام در آن روزگار، و شهر انصار و اصحاب - تنى چند از بزرگان خود (از جمله، عبدالله غسيل الملائكه، عبدالله بن ابى عمر و مخزومى، منذربن زبير و ...) را براى شناسايى يزيد به دمشق فرستادند. آنان پس از ديدن و آزمودن يزيد، هنگامى كه به مدينه بازگشتند، گفتند: "ما از نزد كسى مىآييم كه دين ندارد، مىمى آشامد، سرگرم نوازندگى و عياشى با دختران ترانه خوان است، سگ بازى مىكند، و همدم دزدان و اوباش است ..." (همان ماخذ.) اينها و دهها سند معتبر از اين دست - كه همه حاكى از واقعيات تاريخى است - روشن مىسازد كه قصد اصلى سلطنت دمشق، و بيعت گرفتن براى يزيد، ويرانسازى بنيان اسلام و محو قرآن كريم از صفحه روزگار بوده است، تا يادى از "اشهد ان لااله الاالله، اشهد ان محمدا رسول الله"، برجاى نماند. و از اينجا معنا و واقعيتسخن بانوى بزرگوار، حضرت زينب كبرى (س) به خوبى آشكار مىشود كه در ضمن سخنان خود در مجلس يزيد فرمود: "فوالله لا تمحو ذكرنا، ولا تميت وحينا". اى يزيد! به خدا سوگند نمىتوانى ياد آل محمد را از ميان ببرى و قرآن را براندازى. بانوى بزرگوار خود به خوبى در جريان امور بود و از نزديك اوضاع را مىديد، از اين رو - با اطمينان و قاطعيت - يزيد را در صدد از ميان بردن اسلام و قرآن و برگرداندن مردم به دوران جاهليت معرفى فرمود، آن هم در حضور خود يزيد، و در مجلس رسمى دربار دمشق، با حضور رجال دمشق و دعوت شدگان رسمى ... و اگر جز اين بود، و فضاى سلطنت اموى شام اين امر را تاييد نمىكرد، و كردار يزيد شاهدى بزرگ بر اين هدف شوم نبود، يزيد مىتوانست از همين سخن نقطه ضعفى بگيرد و با شدت هرچه بيشتر با اين اظهارات مخالفت ورزد و آنها را رد كند، و گوينده سخن را محكوم سازد. اما سخن ياد شده بيان واقعيتى بود كه فضاى آن حكومت و كردار بنى اميه آن را - مثل روز - روشن ساخته بود. اين گونه بود واقعيت اين فرزندان ناپاك جاهليت، كه بر اسلام و مسلمين چيرگى يافتند، و آن گونه عمل مىكردند. نمونهاى ديگر وليدبن يزيدبن عبدالملك مروانى بود، كه به هنگام خلافتخود، قرآن كريم را به تير بست، و خطاب به كتاب الهى گفت: "هنگامى كه نزد خدا رفتى بگو وليد مرا با تير پاره پاره كرد". ("تتمة المنتهى" ص93. ) اين ملحد بيشرم خليفه بود، و اين ماهيتبنى اميه و سلطنتبنى اميه بود; و اين بود رفتارشان با دو يادگار هدايت، قرآن و عترت، كه پيامبر اكرم (ص) در ميان امتباقى گذاشته بود، و آنهمه درباره آن دو رمز هدايتسفارش كرده بود، و فرموده بود كه ديندارى و رستگارى در پيروى از قرآن و عترت است. آرى، اين اسلام ستيزان حقيقى و جاهليت دوستان واقعى همواره مىكوشيدند تا اسمى از اسلام نباشد و ورقى از قرآن نماند و شاخصى از اهل بيت پيامبر (ص)، مورد رجوع كسى قرار نگيرد. در اينجا توجه به يك گفتگوى كوتاه - وليكن ژرف و آگاهى آفرين - بسيار مناسب است تا نشان دهد كه هدف "حزب اموى" (اين جريان شرك و اشرافيت و تكاثر و سرمايه دارى جاهليت) چه بود، و عاشوراى حسينى چه كرد. هنگامى كه امام سجاد (ع)، پس از فاجعه كربلا، با خاندان امام حسين (ع) به مدينه بازگشتند، و در آناندوه بزرگ غرق بودند، روزى يكى از بنى اميه (ابراهيم بن طلحة بن عبيدالله)، از روى سرزنش به آن حضرت گفت: "من الغالب؟ "، يعنى پدرت رفتبه كربلا و جنگ كرد و كشته شد، اكنون چه كسى غالب و پيروز گشت؟ (پدر تو و يارانش كشته شدند، پس چه نتيجهاى گرفتيد؟) . امام سجاد (ع) فرمود: "اذا دخل وقت الصلاة، فاذن و اقم، تعرف الغالب." هنگامى كه وقت نماز رسيد، اذان و اقامه بگو، خواهى فهميد چه كسى غالب و پيروز است. اين پاسخ به فرد سرشناسى از خاندان اموى، به خوبى و روشنى مىگويد كه شما بنى اميه مىخواستيد اذان نماند، نماز نماند، و اشهد ان محمدا رسول الله برافتد; و حال ديديد كه چنين نشد، و اذان ماند، و نماز ماند، و دين خدا ماند و ... و شما كمترين موفقيتى به دست نياورديد; پس كربلا پيروز است نه دمشق، و حسين (ع) پيروز است نه يزيد، و اسلام پيروز است نه جاهليت. و اين بخشى بود از كردار دين ستيزانه اينان در طول تاريخ سياه هزار ماه خويش. (خلافت اموى از سال 41 تا 132 هجرى قمرى بوده است، يعنى 91 سال; ليكن برخى مدت آن را هزار ماه به شمار آوردهاند; يعنى 83 سال و 4 ماه. رجوع شود به "تتمة المنتهى" و مدارك آن: "مروج الذهب" و "شرح قصيده ابوفراس حمدانى"، و "شرح زيارت عاشورا"، حاج ميرزا ابوالفضل طهرانى. ) اكنون به خوبى روشن مىشود كه "عاشورا" يعنى چه، و امام حسين (ع) يعنى كه؟... در حديث نبوى - چنانكه پيشتر گذشت - رسيده است كه پيامبر اكرم (ص) فرمود: "حسين منى و انا من حسين." حسين از من است و من از حسينم. معناى جمله نخست روشن است، حسين از من استيعنى فرزند من و نواده من است. درباره معناى جمله دوم (من از حسينم) گفتهاند، يعنى بقاى دين من و آيين من به وسيله حسين است; و دين اسلام از حسين (ع) قوت مىگيرد، و با شهادت او از نابودى مصون مىگردد و باقى مىماند. و از اينجاست كه گفتهاند: دين اسلام، "محمدى الحدوث" و "حسينى البقاء" است، كه اگر شهادت عاشورا - با آن ابعاد ويژه - نبود، در اثر حكومت كسانى مانند يزيدبن معاويه و وليدبن يزيدبن عبدالملك و... - به مرور زمان - اثرى از اسلام و قرآن برجاى نمىماند. حديث مذكور، در مدارك شيعه و سنى آمده است. درباره اهميت عاشورا كتابها و مقالههاى بسيارى نوشته شده است، از جمله: - "نهضة الحسين (ع) "، كتابى عميق و زيبا، از علامه مجاهد و مصلح، سيد هبةالدين شهرستانى عراقى (م: 1386ق) ; و - "الكلام حول النهضة الحسينية"، بحثى پرمحتوى، از علامه امينى (م: 1390ق)، "الغدير" ج3، ص258- 264، نيز بحث "اضرار خلافة مثل يزيد". - "چرا حسين (ع) قيام كرد؟ "، از استاد محمدتقى شريعتى مزينانى (م: 1366ش) .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 379]
-
گوناگون
پربازدیدترینها