واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد - بنفشه البرز اگر چه مدت زمانی طولانی است که کیفیت حاکمیت بخش دولتی در یک کشور به عنوان مهمترین عامل تعیین کننده در اشاعه، تاثیر و اهمیت فساد است، به تازگی کیفیت حاکمیت بخش خصوصی نیز به عنوان فاکتور بسیار مهم دیگری مطرح شده است. به ویژه در خصوص کشورهای در حال توسعه و در حال گذار باید به یاد داشت که اهداف خصوصی سازی مرتبط با جذب سرمایه گذاری خارجی و انتقال تکنولوژی بسیار از میزان رواج و وسعت فساد در کشور تاثیر می پذیرند. آسیب پذیری فرایند خصوصی سازی نسبت به فساد به طور خاص به واسطه روش انتخاب شده جهت خصوصی سازی و چگونگی آن و همچنین به واسطه فضای حاکمیت عمومی ، کیفیت قوانین و نظام حقوقی و اقتصادی، وجود استراتژی و خط مشی خصوصی سازی روشن و شفاف، وجود موسسات و ساختارهای کارآمد و عملیاتی جهت امور قانونگذاری، قضایی و مدیریتی( مانند سازمان مرکزی خصوصی سازی)و در نهایت ممیزی داخلی و خارجی دقیق و یک سیستم کنترل پارلمانی، تعیین می شود. یک فاکتور بسیار مهم درجه شفافیت فرایندهای دولت است. در مجموع اقدامات زیر برای اجتناب یا از بین بردن فساد در روند خصوصی سازی پیشنهاد می شود: خط مشی خصوصی سازی 1- حصول اطمینان از این وجود رویههای کاملاً شفاف که منجر به اتخاذ خط مشی ملی خصوصی سازی واضح و شفاف که در آن قوانین و مقررات صریح و روشن آمده است، می شود. 2- حصول اطمینان از دسترسی عموم مردم و جامعه مدنی در فرایند تصمیم گیری در خصوص خط مشی ملی خصوصی سازی و همچنین مشارکت آنان در برنامه خصوصی سازی 3- دسترسی عموم به تمامی تصمیمات مرتبط دولت (قوانین مربوط به آزادی اطلاعات) 4- خط مشی اطلاع رسانی عمومی دولت، برای اطلاع رسانی به عموم، بعضاً حتی در مرحله برنامه ریزی، با در نظر گرفتن زمان کافی برای اظهار نظر و مشارکت عموم. قانون خصوصی سازی خط مشی خصوصی سازی قاعدتا می بایست به ایجاد قانون خصوص سازی توسط پارلمان / قانونگذار بیانجامد. اطمینان حاصل کنید که رویههایی که به ایجاد قانون می انجامد کاملاً شفاف است و فرصت برای عموم وجود دارد که بر پیش نویس قانون اظهار نظر کنند. همچنین اطمینان یابید که قانون پروسه خصوصی سازی را عادلانه و بیرون در نظر گرفتن امتیاز برای گروهی خاص چه گروههای داخلی و چه گروه های خارجی، تعریف کرده باشد. سازمان خصوصی سازی 1- خط مشی خصوصی سازی و قانون آن می بایست ساختار سازمانی کارآمدی برای اجرای موثر خط مشی خصوصی سازی با امکان کنترل و نظارت کافی ایجاد کنند. 2- سازمان خصوصی سازی باید به صورت شفاف شکل بگیرد و به طریقه ای شفاف استخدام نیرو کند. رهبر سازمان و مدیران ارشد آن باید قابلیتهای حرفه ای کافی داشته باشد و متخصصانی کارآزموده در حیطه کاری خود باشند و انتصاب آنها کاملاً براساس شایستگیهای آنها باشد. وظایف، اقدامات و اختیارات و مسئولیتهای این سازمان می بایست روشن باشد. به ویژه بسیار مهم است که کدامیک از تصمیمهای کاملاً در حوزه اختیارات این سازمان می گنجد و کدام تصمیمهای است که می بایست مجوزسران سیاسی را کسب کند. برای تصمیمات گروه دوم لازم است که روشن شود که چه فرایندی برای کسب مجوزها باید طی گردد. 3- سازمان خصوصی سازی باید مورد ممیزیها و حسابرسیهای داخلی و خارجی کافی قرار گیرد و در مقابل کنترلهای سیاسی و پارلمانی پاسخگو باشد. 4- از در نظر گرفتن منابع کافی برای سازمان خصوصی سازی اطمینان حاصل شود. 5- از تعهد سازمان خصوصی سازی عموم ارجحیت شفافیت و کنترل پذیری فعالیتهایش، اطمینان حاصل شود. 6- از ثبت کامل و تصمیمهای مهم در سازمان خصوصی سازی و صندوق مربوطه اطمینان حاصل شود و اصل چهار چشم؟ (four eyes) - به معنای اینکه تمامی تصمیمهای باید توسط حداقل دو نفر گرفته شده و امضا شوند - معرفی شده و اجرا شود. 7- علاوه بر سازمان خصوصی سازی، سودمند است که صندوق امانی تشکیل گردد که در آن مقدار معین از سهام شرکتهای دولتی و یا تازه خصوصی سازی شد. نگهداری شود تا بتوان آنها را تا مدت محدودی به عنوان تضمین نگه داشت. 8- حصول اطمینان از اینکه مدیریت این مقدار سهام در صندوق (که حق رای دارند و در نهایت به فروش می رسند) موفقیت خصوصی سازی را خدشه دار نکرده و تبعات آن تاثیر منفی نمیگذارد. *کارشناس مرکز تحقیقات اقتصادی اتاق بازرگانی ایران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 329]