واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > دوستی، مهران - رادیو جان سلام! می خواهم در این نامه از یک راز بزرگ در دهان آدمی رمز گشایی کنم و آن هم نقش و شکل زبان در گفتار است.در اقیانوس دهان آدمی این پاروی کوچک چه کارها که نمی کند! زبان را پارویی می دانم که با هر حرکتش در اقیانوس دهان جلو می رود و کلمات نیز همچون پرندگانی سرگردان در آسمان همین اقیانوس به گوشه و کنارش پر می کشند! تاکنون نقش گردش و حرکت درست و کنترل شده زبان در دهان ، دقیق بررسی نشده است و معلوم نیست حرکت دورانی و یا چپ و راست شدن آن در پرتاب کلمات به بیرون چه نقشی را ایفا می کند؟اما همین یک مورد که می خواهم به آن اشاره کنم نشان می دهد که هر حرکت زبان در حس و اجرای جمله یا کلمه و نوع بیان حرف، چه قدر موثر و سازنده است، در حقیقت این عضو حساس با حرکت خود ، هوایی را به گردش در می آورد که این هوا کلمات و جملات را با خود حمل می کند اما تا زمانی که دهان و استخوان فک حرکت نکنندنمی توان درست و دقیق حرفی را شنید و کامل به ذهن سپرد ؛پس کلمات در دهان زنده اند اما هنوز خود را نشان نداده و عرضه نکرده اند.پاروی زبان مثل یک پیش برنده فعال و قوی کلمات را به تحرک وا می دارد تا آن جا که به بیرون، پرتاب شوند و آن ها را بشنویم و با گوش خود، هضم کنیم. اما بد نیست بدانید که زبان، برای گویندگان و مجریان و هنرپیشگان تئاتر و سینما و تلویزیون، قابل کنترل است و این قابلیت مهم سبب می شود تا آن ها صاحب لحن خاص و ویژه ای گردند. کسی که کنترلِ زبان دارد به راحتی می تواند دهان خویش را هدایت و در اختیار گیرد.در حقیقت توان بالا و حرکت سالم و درست ماهیچه های زبان باعث می شوند که قدرت مانور و چرخش این قطعه گوشتی بالا رود و فرد با لحن و شکل بهتری کلمات و حروف و جملات را ادا کند. رادیو جان! نمی دانم کوتاهی یا بلندی زبان چه نقشی در بیان دارد اما این را می دانم که اگر اندازه زبان ،ضخامت وطول و عرضش با قوس سقف دهان نخواند و هماهنگ نباشدو یا اگر نوک آن، که بازیگوش ترین قسمتش می باشد به دیواره های پشت دندان، خود را مماس کندانسان نمی تواند خوب و شمرده حرف بزند و معمولا جملات با (س) و (ش) فراوان و ناهنجاری ها ی شنیداری به گوش می رسند.حرکت زبان با یک ریتم حساب شده و هماهنگ با فک و دهان صورت می گیرد و کوچکترین انحراف و ناموزونی در حرکات ماهیچه های فک سبب می شود تا آدمی نتواند سخنی را بر زبان براند و در حقیقت آواها گنگ و نامفهوم خواهند بود،نظیر بسیاری از آواها ی جانداران در طبیعت... کلماتی که به کمک زبان، ادا می شوند آب اقیانوس دهان را به چپ و راست می چرخانند و گاهی به سمت حلق روانه می کنند... رادیو جان! کنترل زبان در بیان جملات هنری، والا و بسیار ارزشمند محسوب می شود.یعنی باید در دراز مدت با تمرین مدام، زبان را کنترل و از گفتن هر جمله ای خودداری ورزیم و این یعنی مهار حرکت زبان که هنر کمی نیست. بهتر است همه گویندگان و مجری ها با تمرین مستمر و ورزش فک و دهان این فن را در خویش نهادینه کنند.گاهی زبان « لق»می زند و محکم و سریع به حرکت در نمی آید و این یعنی حرکاتش استوار نیست! در نتیجه گوش و نوع بیان آدمی حالتی (اسلو موشن)به خود می گیرد و شنونده می گوید چرا این آدم این قدر شل حرف میزند؟! در حالی که این فرد نیست که شل حرف می زند این زبان اوست که لق می زند و نمی تواند هماهنگ حرکت کند. رادیو جان! گاهی زبان تند و سریع حرکت می کند آ ن قدر تند که غیر قابل کنترل می شودو آن گاه همه می گویند : این فرد چرا تند و با شتاب سخن می گوید؟! در حالی که این شخص نیست که تند تند حرف می زندبلکه باز هم پای زبان، در میان است! پس اگر کسی بتواند کندی، تندی و لقی را کنترل کند در حقیقت جملات و کلمات پرتاب شده از دهان را مهار کرده است و این مطلوب کار اجرا و گویندگی است . متاسفانه در آسیب شناسی اجرا و گویندگی دررادیو و تلویزیون هیچ گاه بحث مهم و اساسی نقش زبان مورد بررسی قرار نگرفته است! رادیو جان! ضرب المثلی وجود دارد وجود دارد که بسیار پرمعناست و می گوید: (زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد)در این جا و در این نامه می خواهم بستر جامعه شناسی و مردم شناسی این مثل را مورد بررسی قرار دهم که البته اساتید فرهنگ این سرزمین بایستی آن رابشکافند و تحلیل و تفسیر کننداما دوست دارم به سهم خودم ارتباط این مثل را در کار اجرا و گویندگی مطرح کنم ... همین زبان قرمز خوش تراش که من آن را پاروی تن آدمی در اقیانوس دهان می دانم گاهی به دلیل عدم شناخت فضا و مکان یک برنامه ممکن است رسانه ای را ویران کندو این جاست که همه فریاد بر می آورند«زبانت را کنترل کن!» و شرایط بیان جمله را در اجرایت بشناس . بارها شنیده ایم که در حین اجرای یک برنامه رادیویی و تلویزیونی سخنانی بیان شده که باورش برای مخاطب ، دشوار است. و آن گاه که آن جمله یا واژه نامربوط با فضا ،ساختار و فرم برنامه، بیان می شود دوباره حکایت عدم کنترل زبان به میان می آید و اعتقاد من بر آن است در هر رسانه علاوه بر کارشناسان ونظارت کنندگان محتوایی بر برنامه ها ، از لحاظ فنی ، نوع بیان و اجرا نیز باید اساتید فن بیان، بر گوینده و مجری نظارت کاملی را اعمال کنند و با بررسی دقیق و مدلل ایرادات تخصصی کار را به آن ها تذکر دهند... خوشحالم که در رادیو این نظارت، حرفه ای و منظم تر شده است و کارشناسان و پیشکسوتانی مشغول رسیدگی به این مهم می باشند.باید گفت این بررسی در پیشبرد کار مجریان و گویندگان بسیار موثر و کارگشاست. اما رادیو جان! حتی در همین جلسات بررسی کارشناسانه نیز نباید تنها به قاضی رفت و بایستی به مجریان و گویندگانی که مورد نقد قرار می گیرند فرصت ابراز عقیده و دفاع داد که متاسفانه این کار صورت نمی گیرد!دارم فکر می کنم جلسات چه جذاب و شنیدنی خواهند شد وقتی مجری یا گوینده ای با ایمان و اعتقاد کامل از کار خود دفاع می نماید. رادیو جان! باور کن، دفاع صادقانه آدم ها از حیثیت کاری شان بسیار مهم وقابل احترام است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 389]