واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: يك نقاشي زيبا بر پردهي سينما و قاب جادو
به انگيزهي پخش سينمايي «مادر و پسر» «مادر و پسر» فيلمي دربارهي اصول بنيادي زندگي يعني عشق، مرگ و طبيعت است. اين فيلم توسط كارگرداني ساخته شدهاست كه از او به عنوان تاركوفسكي ديگر در سينماي روسيه ياد ميكنند. به گزارش خبرنگار سرويس تلويزيون ايسنا، «مادر و پسر» محصول سال 1997 روسيه و آلمان است كه در مدت زمان يك ساعت و 13 دقيقه به شيوهي رنگي و با صداي دالبي استريو ساخته شده است. ** داستان فيلم فيلمنامهي «مادر و پسر» را يوري آرابوف در سال 1997 نوشته است؛ او پس از اين فيلم نيز در چند فيلم بعدي سوكوروف از جمله «مولوخ» با او همكاري داشته است. «مادر و پسر» داستاني آرام و غمناك از عشق و صبر است كه از نگاه مادري در حال مرگ كه پسرش از او مراقبت ميكند، روايت ميشود. اين فيلم دربارهي پسري عاشق است كه از مادر خود با مهرباني و دقت بسياري نگهداري ميكند و سعي دارد مرگ مادر را به تأخير بيندازد. پسر به همراه مادر خود و گاه به تنهايي به طبيعت و به دل جنگل و دشتهاي سرسبز ميرود. او در رويا قايقي را در دريا ميبيند و نزد مادرش باز ميگردد؛ اما پي ميبرد كه مادرش مرده است. با حسرت و درد اشک ميريزد و با مادر سخن ميگويد. از او ميخواهد منتظرش بماند تا در دنيايي ديگر همديگر را ملاقات کنند. ** دربارهي فيلم سوكوروف در فيلم «مادر و پسر» با دور ريختن عناصر رايج سينماي روايتگر و استفاده هنرمندانه از رنگ، نور، صدا و تصوير، در خلق اثري هنري که تا اندازهاي يادآور آثار تارکوفسکي است، به توفيق قابل توجهي دست مييابد. فيلم سرشار از جلوههاي نماديني است که حسي از گذر عمر و سفري به دنيايي ديگر را به نمايش ميگذارد. صحنههايي چون جاده باريک، ريل آهن، قايق و در پايان فيلم پروانه لرزاني که در دست نحيف مادر جان ميسپارد، همگي در جهت القاي چنين احساساتي به تصوير كشيده شدهاند. ضمن اين كه اين تصاوير به حدي زيبا هستند كه تماشاگر در تمام 73 دقيقه فيلم احساس ميكند كه در حال تماشاي نقاشي رنگ روغن بسيار زيبا بر پرده سينما است. مادر و پسر» فيلمي دربارهي اصول بنيادي زندگي يعني عشق، مرگ و طبيعت است. اين فيلم توسط كارگرداني ساخته شدهاست كه از او به عنوان تاركوفسكي ديگر در سينماي روسيه ياد ميكنند. در سينمايي «مادر و پسر» گفتوگو به عنوان يكي از اجزاي سينماي روايتگر به حداقل رسيدهاست و در فيلم به جز موارد معدود گفتگويي جريان ندارد. ** جوايز فيلم و اكران در سينماها «مادر و پسر» در جشنواره فيلم كمبريج نامزد دريافت جايزه بهترين فيلم بوده است. اين فيلم در جشنواره بينالمللي فيلم مسكو نيز حاضر شد و سه جايزه مختلف اين رويداد هنري از جمله جايزه آندره تاركوفسكي را براي كارگردانش به ارمغان آورد. سينمايي «مادر و پسر» در جشنواره فيلم «نيكا» متعلق به كشور روسيه نيز نامزد دريافت جايزه بهترين فيلمبرداري و صداگذاري بودهاست. سينمايي «مادر و پسر» در بيش از 20 كشور جهان نمايش داده شده است. اين فيلم در جشنوارههاي مطرحي چون برلين، تورنتو، نيويورك و تسالونيكي نيز به روي پرده رفته است. ** دربارهي كارگردان الكساندر نيكلايويچ سوكوروف، فيلمساز مستقل و آوانگارد متولد سيبري، 14 ژوئن 1951 در يك خانواده نظامي به دنيا آمد. او در سال 1974 از دانشگاه نيژني نوگوراد در رشته تاريخ فارغ التحصيل و به خاطر امتياز بالاي ورودش توانست از بورس تحصيلي آيزنشتاين بهرهمند شود. سوكوروف از دوستان صميمي تاركوفسكي شد و حتي با تبعيد خود خواسته تاركوفسكي همچنان ديدارهاي آنها در خارج از روسيه ادامه داشت. سوكوروف در 19 سالگي نخستين فيلم خود را در مقام تهيه كننده براي تلويزيون ساخت. فعاليت او در تلويزيون به مدت شش سال طول كشيد و سپس تصميم گرفت مستقيماً وارد عرصه سينما شود. فيلم هاي نخستين وي تماماً از سوي دولت توقيف و اكران آنها تا اواسط دهه 80 ممنوع شد. عمده فيلمهاي نخستين سوكوروف آثار مستند است. سوكوروف تا سال 1997 كه با فيلم «مادر و پسر» شهرت جهاني پيدا كرد بالغ بر 30 فيلم ساخته است كه همانطور كه ذكر شد عمده آنها را مستندهاي او را تشكيل ميدهد. در سال 2003 سوكوروف فيلم عجيب «پدر و پسر» را ساخت كه با حرف و حديثهايي برايش همراه بود؛ سه گانه «مولوخ» (1999) درباره آخرين روزهاي زندگي هيتلر، «تائوروس» (2000) درباره لنين و «خورشيد» (2004) درباره هيروهيتو با تمجيد جامعه جهاني مواجه شد. سوكوروف علاوه بر كارگرداني در عرصه نويسندگي، بازيگري و فيلمبرداري نيز فعاليت داشته است. ** بازيگران فيلم سينمايي «مادر و پسر» فيلمي كم بازيگر است كه در حقيقت تنها بازيگران آن آلكسي آنانشينوف(در نقش پسر) و گودران گير(مادر) هستند. تنها بازي آنانشينوف پيش از حضور در اين فيلم، به سال 1988 بازميگشت كه آن فيلم را هم سوكوروف بر اساس فيلمنامهاي از آرابوف(نويسنده مادر و پسر) كارگرداني كرده بود. او كه يك رياضيدان حرفهاي است پس از «مادر و پسر» در فيلم ديگري بازي نكرده است. گوردون گير نيز همانند آنانشينوف بازيگري حرفهاي نيست و تنها حضور او مقابل دوربين به همين فيلم «مادر و پسر» محدود ميشود. منبع : ايسنا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 433]