تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805471100
بچههاي طلاق ، قربانيان بيفردا
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: جام جم آنلاين: نه! به دنيا آمدن بچه هيچ تاثيري در روابط آنها نداشت. هرچند مادر و خاله و عمو و همسايه، توصيه كرده بودند هرچه زودتر بچهدار شوند و بچه آنها را به هم نزديك‌تر مي‌كند، اما آنها روز به روز از هم دورتر شدند و آمدن بچه اوضاع را خراب‌تر هم كرد. با آمدن او، حالا چيزي هم به دعواهاي آنها اضافه شده بود. حتي سر پوشاندن لباس به بچه هم دعوا مي‌كردند. سر تربيت بچه كه به توافق نرسيدند هيچ، از وقتي عزمشان جزم شد كه طلاق بگيرند، ماجراي اين‌كه بچه بايد پيش كدام‌شان بماند هم به موضوعات قبلي اضافه شد. دادگاه مهريه و نشوز و... كه برگزار شد، مهر طلاق كه خورد روي شناسنامه‌شان، هركدام از يك طرف دعواي حضانت را مطرح كردند. بچه را از دو طرف مي‌كشيدند غافل از اين‌كه وقتي دعوا تمام شود، ديگر هيچ كدام حوصله نگه‌داشتنش را ندارند. بچه كه قرار بود عامل پيوندشان بشود، هر روز هفته يك جا بود. خانه مادربزرگ، عمو، همسايه بالايي و پاييني كه نمي‌دانستند توصيه‌هاي آنها براي بچهدار شدن يك روز دامن خودشان را هم مي‌گيرد. بچه هر روز تنها و تنها تر شد. به هيچ كدام تعلق نداشت. آنها آنقدر مشغول خودشان بودند كه فرصتي براي او نداشتند. بچه، در خودش فرو رفت و تا توانست خودش را بشناسد به فكر رفتن افتاد. در خانه كسي منتظر او نبود. زندگي خانوادگي براي كودكان بيشتر از افراد بالغ اهميت دارد. كودك اولين تجربيات خود را در زيستن با ديگران در خانه مي‌آموزد و در محيط خانواده است كه پايه رشد و فعاليت‌هاي آينده كودك گذاشته مي‌شود. ايـن كـه در روابـط مـا بـا ديـگـران عـشق و محبت حكمفرماست يا خصومت و نفرت، تا حد بسيار زيادي به تربيت خانوادگي برميگردد. همه رفتارهاي دوران نوجواني، جواني و ميانسالي تا مرگ، چه اجتماعي باشد چه ضد اجتماعي، از تجربيات گذشته به وجود مي‌آيد و با توجه به اين تجربيات است كه مي‌توان اين حالات و رفتارها را توجيه كرد. بزهكاري در كودكان و نوجوانان هم هرچند مي‌تواند به عوامل بسيار، از جمله مشكلات فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي وابسته باشد، اما در گام نخست، اين خانواده است كه كودك را به مسير صحيح هدايت مي‌كند يا بستر گناه و جرم و انحراف را براي او مهيا مي‌كند. انسان چون اجتماعي است، از بدو تولد تحت تاثير افكار، عقايد و رفتار اطرافيان قرار مي‌گيرد و بعدها به تقليد از اين رفتارها و گفتارها، الگوهايي را كه به نحوي در ارتباط با او هستند سرمشق رفتاري خود قرار مي‌دهد. خمير مايه مولفه‌هاي اصلي شخصيت متعادل و پويا يا متزلزل و آسيب‌پذير كودكان و نوجوانان در كانون خانواده و در سايه تعامل مطلوب با والدين شكل مي‌گيرد و وقتي اين سرپناه امن فرو مي‌ريزد، پايه‌هاي اعتماد و بنيان شخصيت فرد هم فرو مي‌ريزد. جرم‌شناسي بچههاي طلاق در مطالعه علت‌هاي رفتار مجرمانه، هميشه بايد به عوامل چندگانه‌اي كه باعث ايجاد جرم مي‌شوند و نيز تاثير متقابل آنها بر يكديگر، توجه كرد. برحسب مورد، ممكن است تاثير يكي از اين عوامل از عامل ديگر بيشتر باشد، ولي هيچگاه يك عامل واحد، علت همه رفتارهاي مجرمانه نيست. 2 عامل اصلي ايجاد بزهكاري، اجتماع و روان هستند. در بزهكاري، عوامل اجتماعي و رواني هر دو بر يكديگر اثر مي‌گذارند و باهم همبستگي دارند. عوامل اجتماعي در محيط وجود دارد و فرد را تحت تاثير قرار مي‌دهد. عوامل رواني هم در درون شخصيت موجود است و در مقابل محيط واكنش نشان مي‌دهند. اين عوامل از نظر كيفيت و كميت، تغيير پيدا ميكنند و ممكن است به صورت‌هاي بي‌شمار با يكديگر تركيب يابند. رعنا حاج‌حسيني، وكيل دادگستري ميگويد: انسان ممكن است از 3 راه به انجام فعاليت‌هاي مجرمانه وادار شود. يكي وقتي تمايلات ضداجتماعي او در معرض نفوذ عوامل جرم قرار مي‌گيرد و تحت تاثير اين عامل، بيشتر برانگيخته شود. ديگر زماني كه شخص به خاطر احساس گناه عميق كه بر اثر كارهاي قبلي او به وجود آمده، ميل شديدي به مجازات شدن دارد و سوم وقتي كه شخصي از لحاظ عاطفي، احساس ضعف و عدم اطمينان مي‌كند، ممكن است براي مخفي نگه‌داشتن اين احساس، روحيه‌اي دفاعي و پرخاشگر پيدا كند. به گفته اين وكيل دادگستري، ممكن است تمايلات مجرمانه شخص و مقاومت او در مقابل آنها به عملي ضداجتماعي يا مجرمانه منجر شود يا به عكس، به صورت رفتاري كه مورد تاييد اجتماع است درآيد و اين بستگي به آن دارد كه از تمايلات مجرمانه و مقاومت،كدام قوي‌تر باشند. همه افراد داراي تمايلات و ضد تمايلاتي هستند. عمل مجرمانه تنها وقتي ممكن است روي دهد كه مقاومت شخص كافي نباشد و نتواند فشار تمايلات مجرمانه و وضعيت خاص را تحمل كند. مشكل‌ترين كار، تشخيص ميزان مقاومتي است كه شخص ممكن است در موقعيت‌هاي خاص در مقابل ارتكاب جرم داشته باشد. مقاومت داراي ريشه‌هاي عاطفي، فكري و اجتماعي است و اين سه عامل با موقعيت شخص، ارتباط نزديكي دارد. وقتي شخص از يك بيماري رواني كه ريشه جسماني دارد رنج ببرد، مسلم است كه مقاومت عاطفي و جسماني او كمتر خواهد بود. كارشناسان تاييد ميكنند، طلاق والدين يكي از عواملي است كه اين مقاومت را در فرد كم مي‌كند و او را در مقابل وسوسه‌هاي ارتكاب جرم ضعيف مي‌كند. در نتيجه، طلاق، پيشزمينه ارتكاب جرايم و بزهكاري فرزندان طلاق است. ساده است كه چون بچههاي طلاق از داشتن يك پناهگاه امن خانوادگي محرومند، دچار عوارضي مي‌شوند كه جبران آنها در خارج از محيط خانوادگي، مسيرشان را به سوي جرم منحرف مي‌كند. كسي دوستم ندارد معمولا فرزندان خانواده‌هاي طلاق با همسالان عادي خود سازگاري ندارند. خيلي از آنها ترك تحصيل ميكنند يا افت تحصيلي دارند. محمدتقي قلندران، مشاور خانواده ميگويد: جدايي پدر و مادر، احساسي را در بچههاي طلاق برمي‌انگيزد كه براساس آن آنها به خانواده‌هاي عادي و همسالاني كه اين مشكل را ندارند، كينه مي‌ورزند. مقايسه وضعيت خود با ديگران باعث مي‌شود، اين بچه‌ها دچار عقده‌هاي دروني شوند و همواره دنبال فرصت‌هايي باشند كه از ديگران انتقام بگيرند. اين احساس زمينه ارتكاب جرم را در آنها تقويت مي‌كند و آنها هميشه مترصد فرصتي هستند كه در آن، كمبودهاي خود را جبران كنند. كودكي كه والدينش جدا از هم زندگي ميكنند، بين هم مدرسه‌اي‌هايش بسادگي پذيرفته نمي‌شود و در سـايـر مـوقعيت‌هاي اجتماعي هم با مشكلات عـديـده‌اي روبـه‌رو مـي‌شـود كه احساس حقارت، شكست، سرخوردگي، خودكوچك‌بيني و خود پنداره منفي را در او تقويت مي‌كند و همه روابط اجتماعي و انساني‌اش را تحت تاثير قرار مي‌دهد. شرايط براي كودكان و نوجوانان و حتي جواني كه والدينش از هم جدا شده‌اند، شرايط راحتي نيست. همه‌شان روزها و اتفاق‌هاي تلخي را تجربه ميكنند. اولين موضوع شرمندگي و خجالت شديد بچه‌ها از عنوان كردن طلاق والدين است. موضوع ديگر، حس دوست‌داشتني نبودن فرزند در خانواده است. بچه‌ها تصور ميكنند اگر خانواده از هم پاشيده شد يا والدين با هم نماندند، به اين دليل است كه آنها عزيز نيستند. همچنين بچه‌ها احساس ميكنند، پايگاه خودشان را از دست داده‌اند، ديگر امنيت ندارند و تنها خواهند ماند. قلندران ميگويد: رفتار پدر و مادر پس از جدايي هم خود باعث بروز نابهنجاري و بزهكاري در فرزندان مي‌شود. بسياري از مردها وقتي همراه خانواده خود هستند، رفتارهاي ناهنجار ندارند؛ يعني چون بيشتر وقتشان را با خانواده سپري ميكنند، فرصتي براي رفت و آمد با دوستاني كه شايد ناباب باشند، ندارند اما همين مردها در نبود خانواده، وقتشان را با دوستاني كه چندان هم مناسب نيستند، مي‌گذرانند. امكانش هست كه مردها به اعتياد، جمع‌هايي با رفتارهاي ناپسند مثل قماربازي و... روي بياورند كه به نتايج بدي منجر مي‌شود. زنها به دلايل ديگري دچار آسيب و جذب شدن به بزه مي‌شوند. طبق آمار، حدود 50 تا 60 درصد زنها به دليل مشكلات مالي بزه را تجربه ميكنند. زنها پـس از طـلاق پايگاه مالي مناسب ندارند و نبود پايگاه مالي آنها را به سوي انحرافات اجتماعي و اخلاقي سوق مـي‌دهـد. ايـن مـوضـوع در صورت نبود پدر و مادر حمايتگر براي زنان، شدت بيشتري پيدا مي‌كند. وقتي سرپرستي كودك به زنان كم‌توان مالي داده شود، مشكلات بيشتر مي‌شود. تقصير من نبود بچههاي طلاق، به دليل كينه داشتن نسبت به والدين و در كل خانواده، به پرخاشگري روي مي‌آورند كه در نوع شدت‌يافته مي‌تواند به رفتارهاي نابهنجار ديگر منجر شود. دزدي براي برطرف كردن نياز يا ارضاي ذهني، دروغگويي براي خودنمايي و جذب ديگران به سوي خودشان و گرفتن محبت، تخريب اموال عمومي و آسيب رساندن به همكلاسي‌ها براي جبران عقده حقارت از اين دسته رفتارهاست كه با افزايش سن، بزرگ‌تر مي‌شود. طـلاق هـمـچـنـيـن مـي‌تـوانـد مـوجب آسيبهاي اجتماعي از قبيل اعتياد، الكليسم و ساير انحرافات جنسي در فرزندان شود. ترس از آينده، احساس گناه، احساس تنهايي، مشكلات روحي و رواني و جسماني، دوگانگي، مشكلات اقتصادي، انزواي اجتماعي و اختلال در هويت، كاهش فرصت‌هاي ازدواج، كاهش رضايت از زندگي و گرايش ارتكاب به جرم و بزهكاري در زمره پيامدهاي طلاق است. طلاق والدين يكي از عواملي است كه مقاومت را در فرد كم مي‌كند و او را در مقابل وسوسه‌هاي ارتكاب جرم ضعيف مي‌كند. در نتيجه طلاق، پيشزمينه ارتكاب جرايم و بزهكاري فرزندان طلاق است قلندران ميگويد: «اين بچه‌ها پايگاه تربيتي‌شان را از دست داده‌اند. خيلي از مواقع پدر و مادر از مسووليت فرزند سر باز مي‌زنند. گاهي يكي از طرفين كه در تربيت او تاثيرگذار بوده كنار مي‌رود، اين باعث مي‌شود فرزند الگوي رفتاري مناسبش را از دست بدهد. از سوي ديگر بچه‌ها نسبت به خانواده احساس كينه ميكنند. اعتماد به نفس ندارند. حس ميكنند افراد باارزش و لايقي براي زندگي خوب نيستند كه همه اينها مي‌تواند دليل روي آوردن به بزه باشد. در صورتي كه محبت به اندازه كافي نباشد، فرزند دختر و پسر براي جذب محبت به سوي هر فرد و گروهي مي‌رود و جذب هر گروهي شدن تبعات ناگواري به همراه دارد.» فرزندان طلاق حس ميكنند در موقعيتي گرفتار آمده‌اند كه خودشان كمترين نقش را در آن داشته‌اند و در نتيجه آن، حقوق فراواني از آنها ضايع شده است. فرزندان طلاق كه در پي حقوق خود در جامعه و خانواده هستند، راه آن را پيدا نمي‌كنند و دست به هر كاري مي زنند تا به حق خود برسند. دزدي، موادمخدر و انواع جرم‌ها و بزه‌ها راه‌هايي هستند كه اين جوانان به آن پناه مي‌برند. بزهكاران بالقوه اگر داستان زندگي مجرمان را بخوانيم، خيلي زود بـه ردپـاي فـرزنـدان خـانـواده‌هـاي از هـم گـسـيخته برمي‌خوريم. بيشتر مجرمان و جنايتكاران، از وجود يـك يـا هـر دو سـرپـرسـت خـود مـحـروم بـوده‌انـد. آسيب‌شناسان سازمان بهزيستي تاييد ميكنند كه بيشتر كودكان خياباني و كارتن‌خواب از فرزندان طلاق هستند. به اينها اضافه كنيد كودكاني را كه در خيابان‌ها گدايي ميكنند يا براي تامين زندگي‌شان دست به جرم‌هاي كوچك و بزرگ مي‌زنند. قلندران ميگويد: اين‌گونه بچه‌ها معمولا هم پدرشان را از دست مي‌دهند هم مادرشان را، چون معمولا آن كسي هم كه سرپرستي او را پذيرفته پس از مدتي دنبال زندگي خودش مي‌رود و او را از نظر رواني و اقتصادي به خود وا مي‌گذارد. آنها چون نان‌آور خانواده محسوب مي‌شوند به كارهايي مثل سيگارفروشي، دستفروشي، خـريـد و فـروش مـوادمـخدر، دزدي، جيب‌بري و همكاري با باندهاي سرقت گرايش پيدا ميكنند.> حسن زندگي در خانواده كامل اين است كه پدر و مادر مي‌توانند بر رفتار فرزندشان نظارت داشته باشند و اين حالت در زندگي كودكان طلاق كاملا از بين مي‌رود. به اين ترتيب، مي‌شود كودكان طلاق را بزهكاران بالقوه ناميد. پدر و مادر اين كودكان، ديگر قادر به نظارت بر اعمال و رفتار آنها نيستند. تنهايي عميق اين نوع بچه‌ها هم باعث مي‌شود بسادگي يكي از طعمه‌هاي اصلي اعمال مجرمانه محسوب شوند و خود آنها هم براي جبران خلاهاي عاطفي‌شان، گرايش به كارهايي پيدا كنند كه به زعم خودشان مي‌تواند حركتي قهرمانانه، انتقام‌جويانه و متفاوت باشد. طبيعي است زندگي نمي‌تواند براي كودكي كه احساسات پدر و مادرش دائما از عشق به تنفر و از امنيت به ناامني تغيير مي‌كند، معني و مفهومي داشته باشد. اين‌گونه پدر و مادرها آمادگي ندارند نسبت به نيازهاي فرزندان خود حساسيت داشته باشند يا احتياجات آنها را برآورده كنند و در صورتي كه كودك در مقابل اين نوع محيط عاطفي به شكل مخالف واكنش نشان دهد، كاملا ممكن است كه به بزهكاري نوجوانان و حيات مجرمانه هنگام بلوغ كشيده شود. طلاق موفق زندگي‌اي كه به طلاق مي‌انجامد، زندگي ناموفقي است، اما شايد هر طلاقي ناموفق نباشد. طبيعي است كه امكان جلوگيري از طلاق به طور صددرصد وجود ندارد، اما شايد بتوان انتظار داشت كه در صورت اتفاق افتادن آن، اجتماع و خانواده‌ها هزينه كمتري بپردازند. قلندران ميگويد: در بعضي موارد، وقتي امكان ادامه زندگي مشترك براي همسران وجود ندارد، سلامت خود آنها و فرزندانشان در اين است كه از هم جدا شوند، اما اين جدايي هم بايد آدابي داشته باشد كه پس از آن، شاهد اتفاق‌هايي مثل بزهكاري فرزندان طلاق نباشيم. اين خطا كه با وجود اختلافات عميق زناشويي، خانواده‌ها اقدام به بچهدار شدن ميكنند، يكي از اشتباه‌هاي مرسوم در ميان خانواده‌هاست كه به توصيه قلندران، پيش از هر چيز بايد از آن جلوگيري كرد. به ياد داشته باشيم طلاق در خانواده‌اي كه فرزندي نداشته باشند، كم عارضه‌تر است. در ادامه، اگر هم خانواده‌اي همچنان با وجود فرزندانشان مجبور به گسستن پيوند ازدواج شدند، بايد با در نظر گرفتن همه جوانب بخصوص وضعيت آتي فرزندان، دست به اين كار بزنند. بر اين اساس، برنامه‌ريزي براي آينده فرزندان پس از طلاق اهميت زيادي دارد و والدين بايد براي تمام مراحل زندگي فرزندشان تصميمي بگيرند. حفظ رابطه محترمانه و دوستانه والدين پس از جدايي مي‌تواند امكان تشديد مسائل ناشي از طلاق را كمتر كند. تامين نيازهاي اقتصادي فرزندان، توجه به نيازهاي عاطفي و روحي آنها مي‌تواند براساس يك ارتباط تعريف شده ميان والدين اتفاق بيفتد و حتي اگر يكي از والدين به خاطر ناهنجاري‌هاي رفتاري مثل اعتياد يا بزهكاري، امكان ايفاي اين نقش را ندارد، بايد زمينه‌هايي فراهم شود كه تنها سرپرست موجود، خلاهاي فرزندش را پر كند. در اين زمينه نهادهاي اجتماعي و فرهنگي هم بايد فرصتي ايجاد كنند كه براي فرزندان طلاق استفاده از مشاوره و حل مساله وجود داشته باشد و اگر كسي شرايط زندگي در خانواده‌اي سالم را نداشت، اجتماع، فرصت زندگي عادي را به او بدهد. مددكاران اجتماعي، به عنوان مشاوراني كه وضعيت فرزندان را پس از طلاق والدين‌شان بررسي ميكنند، مي‌توانند با توجه به نشانه‌هاي بزهكاري در نوجوانان، خدماتي ارائه كنند كه در نتيجه آن، امكان تبديل شدن اين دسته از فرزندان به مجرمان آينده كمتر شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 660]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها