واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: سلامت-عصبانيت، تحريك يا خشم، واكنشي اتوماتيك است كه نميتوان گفت به طور كامل در اختيار فرد است و به خصوصيت دروني فرد برميگردد. اين حالت را با يك مثال توضيح ميدهم. چند نفر دست خود را به ناگهان نزديك بخاري داغ ميگيرند؛ يكي به آرامي دستش را عقب ميكشد و ديگري كه بلافاصله و يا گاهي همراه جيغ اين كار را ميكند چون آستانه درك گرما در افراد متفاوت است. خشم هم همينطور است. واكنش افراد به آستانه تحملشان بستگي دارد و در هنگام شنيدن يك كلمه ناخوشايند يا صداي دلخراشي وقتي ناراحت ميشوند، بسته به آستانه تحملشان ممكن است به شكل خود به خودي و غرزدن ساده يا گاهي به صورت دست به يقه شدن با فردي كه باعث ناراحتيشان شده خود را نشان دهد. افرادي كه خشم خود را بروز ميدهند، آستانه تحملشان خيلي پايين است و نسبت به يك محرك كوچك واكنش خيلي بزرگ نشان ميدهند. آستانه تحمل هر فرد به سلامت روانياش برميگردد. اگر كسي از سلامت رواني خوبي برخوردار باشد، به دليل انعطافپذيربودن، قدرت مانور در برابر محركها پيدا ميكند. يعني ما مشكلاتي را كه نميتوانيم حل كنيم، با خودمان حمل ميكنيم. اگر از لحاظ سلامت رواني به طور كامل سالم باشيم، قادر به حمل مشكلات غيرقابل حل نيستيم و از آنها فرار ميكنيم. ما بايد ياد بگيريم در مواجهه با مشكل چگونه آن را حل كنيم و اگر نتوانستيم، از آن فرار نكنيم. محركها هم همينطور هستند. افرادي هستند كه در مواجهه با يك حرف به تعبير و تفسير ميپردازند و استدلال ميكنند كه فلاني منظورش اين بود كه به من توهين كند يا مرا تحقير كند و... بنابراين از اين حرف شنيده شده ساده به خشم ميآيند و در صدد برخورد با آن فرد برميآيند. به نظر خودشان كار درستي ميكنند چون او را در برانگيختن خشم خود مقصر ميدانند، غافل از اينكه آستانه تحملشان آنقدر پايين است كه با تلنگري فرو ميپاشد. بنابراين بايد سلامت روان افراد تامين شود اما چگونه؟ وقتي كه سيستم عصبي ما سالم باشد و بهداشت رواني شامل شرايط زندگي، رفاه اجتماعي، امنيت شغلي و امنيت اجتماعي فراهم باشد و زمينه تنش در زندگي وجود نداشته باشد، از سلامت كامل روان برخورداريم. منظورم ثروتمندبودن نيست. ممكن است فردي با حقوق كارمندي ثابت و يك آپارتمان كوچك 50 متري و خانواده خوب چون تنش ندارد، آرامش داشته باشد. در حالي كه شايد كاسب ثروتمندي به دليل خطرات متعدد شغلي و نداشتن امنيت در كار در حد او نباشد. افراد تنشدار در زندگي، آستانه تحمل پايينتري دارند و انگار هميشه سلولهاي عصبي متورم و آماده هر تلنگري هستند. شرايط اجتماعي مشوش نيز به اين موضوع دامن ميزند و آستانه تحمل را كمتر ميكند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 291]