واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: سلامت-عوامل خطر خشونت جواني (10 تا29 سالگي) شامل عوامل فردي، ارتباطي و اجتماعي است. عوامل فردي خشونت جوانان به عوامل بيولوژيك و خصوصيات رواني و رفتاري جوانان وابسته است. عوامل ارتباطي نيز ناظر بر تاثير روابط كودكان و نوجوانان و جوانان با خانواده و همسالان است. طبق تحقيقات، مهاجمان جوان خشن، كمتر از مهاجمان غيرخشن از عواطف مثبت والدين، زندگي منظم و با برنامه و نيز نظارت والدين برخوردار بودهاند. ساختار خانواده، عامل مهمي براي پيشبيني احتمال حملات خشونتبار در ادامه زندگي است. كودكان تك والد بيشتر در معرض خشونت هستند. در مطالعهاي، كودكاني كه تجربه جدايي والدين بين زمان تولد تا 10 سالگي را داشتند، تا 21 سالگي از استعداد بيشتري براي خشونت برخوردار بودند. در مطالعه ديگري تجربه زندگي با يك والد در سنين 13 سالگي، پيشبينيكننده خشونت تا سن 18 سالگي بود كه حمايت كمتر و منابع محدودتر اقتصادي در چنين موقعيتي، نقش تشديدكننده دارد. به طور كلي، وضعيت اقتصادي اجتماعي پايين خانواده با احتمال خشونت در آينده مرتبط است. براي مثال در يك مطالعه ملي در ايالات متحده، شيوع حملههاي خشونتبار و دزدي در ميان جوانان طبقات پايين اقتصادي، اجتماعي، دو برابر جوانان طبقه متوسط بود. در ليمايپرو، سواد پايين مادران و تعداد زياد افراد در خانه با خشونت جواني مرتبط بود. با توجه به اهميت نظارت والدين، ساختار مناسب خانوادگي و وضعيت اقتصادي مناسب در كاهش شيوع خشونت جوانان، از هماكنون ميتوان افزايش خشونت جواناني را كه خانواده آنان در اثر جنگ يا شيوع بيماري، گسسته شده يا به علت دگرگونيهاي سريع اجتماعي دچار مشكل شدهاند، پيشبيني كرد. اپيدمي ايدز نيز عوارض جانبي شديدي را براي خشونت در ميان جوانان ايجاد ميكند، به خصوص در آفريقا با حدود 5/11 ميليون كودك يتيم كه يك يا هر دوي والدين خود را بر اثر ايدز از دست دادهاند. داشتن دوستان مجرم، باخشونت در جوانان مرتبط است. در مطالعهاي رابطه رفتار خشن با داشتن دوستان مصرفكننده مواد مخدر مشخص شده است. از سوي ديگر، جوامعي كه جوانان در آن زندگي ميكنند، تاثير مهمي بر خانواده، طبيعت گروههاي همسالان و روش قرار گرفتن آنها در معرض موقعيتهاي منجر به خشونت دارند. در مناطق شهري، احتمال شركت پسران در رفتارهاي خشونتآميز، بيشتر از مناطق روستايي است. در مناطق شهري، سكونت در محلههاي خشن يا در مجاورت چنين محلههايي، بيش از سكونت در ساير محلههاي شهر، احتمال شركت جوانان در رفتارهاي خشونتآميز را افزايش ميدهد. فعاليت دستههاي خلافكار و وجود سلاح و مواد مخدر در يك محله، شرايط مناسبي براي افزايش وقوع خشونت فراهم ميسازد. ميزان همبستگي اجتماعي در يك جامعه بر خشونت جوانان آن موثر است. جواناني كه در مناطقي با سرمايه اجتماعي پايين زندگي ميكنند، در مدرسه ضعيف بوده و احتمال ترك تحصيل آنها بيشتر است. وقتي خشونت اجتماعي اتفاق ميافتد، درگيريها تنها به محلههاي خاص محدود نميشود بلكه موقعيتهاي تحصيلي و استخدامي و نيز به ميل به سرمايهگذاري در منطقه كاهش مييابد و افراد محلي كمتري تمايل به ساختوساز خانههاي جديد يا بازسازي و تعمير ملك خود دارند. اين كاهش سرمايه اجتماعي، بروز رفتارهاي خشونتآميز را به ويژه در ميان جوانان افزايش ميدهد و موجب رشد فزاينده بياعتمادي ناشي از تخريب بسترهاي اقتصادي، امكانات رفاهي و فرصتها ميشود. كاهش سرمايه اجتماعي منعكسكننده كاهش همبستگي اجتماعي و افزايش بياعتمادي در ميان افراد جامعه است كه با افزايش خودكشي و شكافهاي اقتصادي همراه است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 307]