واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: منبع:irib.ir معمولاً کودکان زير ۵ سال بيش از بقيه دچار مشکلات خواب مي شوند ، ولي اين مشکلات در کودکان بزرگتر نيز ديده مي شود . مشکلاتي که در اين مبحث به آنها اشاره مي شود ، اغلب گذرا هستند . اين اختلالات بندرت ممکن است علامت اضطراب و در مواردي نشانه اي از يک مشکل جدي رفتاري باشند . * بي خوابي شبانه اغلب کودکان در سن يکسالگي شب ها به طور طبيعي مي خوابند ، اگر کودکي بعد از سن يکسالگي ، نتواند شب ها بخوابد و يا در طول شب از خواب بيدار شود ، بايد علت آن را مشخص نمود . علل احتمالي اين مشکل ممکن است ، نداشتن زمان معين براي خواب ، زود به تختخواب بردن کودک و همچنين ترس از تاريکي باشد . تعيين زمان مشخص براي خواب و سخت گيري و جديت نسبت به آن ، در رفع اين مشکل مؤثر است . اگر کودک از تاريکي مي ترسد ، استفاده از چراغ خواب مفيد است . در مورد کودکان بزرگتر استفاده از تشويق و جايزه دادن مؤثر است . چه زماني بايد به پزشک مراجعه کرد ؟ در صورتي که بي خوابي کودک غيرقابل تحمل شده ، به پزشک کودک خود مراجعه نمائيد . او از شما مي خواهد تا الگوهاي خواب و زمان هاي معمول خواب کودک را کنترل نموده و سپس تغييراتي در جهت تنظيم الگوي خواب کودک ايجاد نمائيد . با به کار بردن اين روش ، در خلال چند هفته ، خواب کودک به حال طبيعي برمي گردد . * کابوس هاي شبانه ديدن خواب هاي ترسناک در کودکان سنين ۵ تا ۶ سال شايع است . اين کابوس ها اغلب ناشي از تجربيات ناخوشايند کودک در طول روز نظير ديدن فيلم هاي ترسناک ويديويي است . گاهي اوقات ، کابوس شبانه ناشي از اضطراب است . توصيه هاي لازم هنگامي که کودک در اثر يک کابوس شبانه از خواب مي پرد ، او را آرام کنيد تا دوباره بخوابد . گاهي اوقات براي جلوگيري از ايجاد کابوس لازم است کودک را از تماشاي تلويزيون منع کرد . باز گذاشتن در اتاق خواب و يا روشن گذاشتن چراغ نيز ممکن است به حل اين مشکل کمک نمايد . در بعضي از کودکان ، بحث و گفتگو در مورد کابوس مؤثر است . در صورتي که کابوس هاي کودک به طور مرتب و دايمي بروز مي کند ، او بايد توسط پزشک مورد معاينه قرار گيرد . بعد از سن ۶ سالگي ، کودکان کمتر دچار کابوس شبانه مي شوند ، ولي همه افراد در تمام سنين ، گاهي دچار کابوس مي شوند . * وحشت شبانه کودکان سنين ۴ تا ۷ سال ، بيش از سايرين مستعد اين اختلال هستند . وحشت شبانه معمولاً دو ساعت بعد از خوابيدن ايجاد مي شود . پيش از ايجاد آن کودک بتدريج و به صورت پيشرونده دچار بي قراري مي شود . در خلال وحشت شبانه ، کودک بيدار و وحشت زده بنظر مي رسد و ممکن است فرياد بزند و يا ناله کند . لازم به ذکر است که کودک در اين حالت بيدار نيست و به راحتي نيز بيدار نمي شود و به آرام کردن نيز پاسخي نمي دهد . اگر زمان بروز اين اختلال را نمي دانيد ، سعي کنيد کودک را در مرحله بي قراري اوليه که ۱۵ دقيقه پيش از بروز وحشت شبانه ايجاد مي شود ،از خواب بيدار کنيد . در صورتي که وحشت شبانه ايجاد شده باشد ، کار زيادي از شما ساخته نيست و فقط مي توانيد در کنار او بمانيد . چه زماني بايد به پزشک مراجعه کرد ؟ اگر وحشت شبانه چندين نوبت در هفته تکرار مي شود . به پزشک مراجعه کنيد . پزشک ممکن است براي مدتي کوتاه ، داروهاي خواب آور براي کودک تجويز کند تا عمق خواب کودک تغيير نمايد . با استفاده از اين روش ، بعد از مدتي اين مشکل برطرف خواهد شد . * راه رفتن درخواب اين مشکل معمولاً در کودکان سنين ۶ تا ۱۲ سال ديده مي شود . کودک در حين خواب از رختخواب خارج مي شود و در اطراف راه مي رود و اغلب بعد از چند دقيقه به رختخواب خود برمي گردد . در اين موارد اقدامي جز اطمينان از سلامت کودک و رعايت مسائل ايمني ضرورت ندارد . سعي نکنيد تا او را از خواب بيدار نمائيد . در صورت نياز ، فقط او را به آرامي به رختخواب خود هدايت کنيد . راه رفتن در خواب در اغلب کودکان بعد از رسيدن به سن بلوغ برطرف مي شود و فقط در عده کمي اين مشکل در تمام طول زندگي باقي خواهد ماند .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 242]