واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: مرگ موضوعی است که بزرگ ترها از آن پرهیز می کنند . پدران و مادران اغلب پیش از مرگ یک دوست نزدیک یا افراد خانواده ، در این مورد توضیحی به فرزندانشان نمی دهند . درحالی که اگر با آنها درباره مرگ صحبت شود ، هنگام مرگ یکی از دوستان یا بستگان ، آمادگی بیشتری دارند . مرگ بخشی از زندگی است و بچه ها تا حدی از آن آگاهی دارند . در سال های اول زندگی ، بچه ها با مرگ حشرات ، پرنده ها یا حیواناتی که در تصادفات رانندگی کشته شده اند، روبه رو می شوند . بسیاری از بچه ها مرگ حیوانات دست آموز یا اعضای خانواده را تجربه می کنند . در این برخوردها، کودکان اندیشه ها و آگاهی های خود را در مورد مرگ گسترش می دهند . این آگاهی ها ممکن است درست یا نادرست و مناسب یا نامناسب باشد، ولی با این وجود ، گسترش می یابند . درک کودکان از مرگ معمولاً درک کودکان از مرگ با راهنمایی های بسیار کم بزرگ ترها رشد می کند. اگرچه مرگ پدید ه ای طبیعی است ، از سده های پیشین با آن به عنوان موضوعی غیرقابل پذیرش برخورد می شود . به هر حال ، برای بزرگسالان و کودکان ، پرهیز از موضوع مرگ به یک اصل تبدیل می شود . کمک به کودک برای درک مرگ ، بخش مهمی از کمک به آنها برای درک زندگی است . همانگونه که کودکان به چرخه زندگی و مرگ در طبیعت پی می برند، می فهمند که مرگ هم مانند زایش، پدیده ای طبیعی است. اگر از مرگ چشم پوشی کنیم، جشن گرفتن زندگی کار بسیار سختی است. هنگام توضیح مرگ برای بچه ها ، چند مورد را به خاطر بسپارید .در مورد چیزهای واقعی و به هم پیوسته گفت وگو کنید . کودکان واقعی می اندیشند . آنها به توضیحات خیالی و فلسفی علاقه ای ندارند . با کلمات ویژه ، جزئیات مناسب را به کودک توضیح دهید . برای مثال بگویید ، هنگامی که مردم می میرند ، غذا نمی خورند ، نفس نمی کشند و نمی خوابند؛ مرگ وقتی است که انسان به بهشت می رود.دراین صورت کودک بهتر می فهمد و آگاهی های آسایش بخش و درستی به دست می آورد . کلمات واقعی به کار ببرید به کار بردن کلمات و زبان واقعی بسیار مهم است. به جای گفتن «رفت» و «ما را ترک کرد»، بگویید «مرگ»، «مرد». واژه های «خوابیدن» و «خواب آخر»، احساسات کودک را نادیـده می گیرد. برای بچه های کوچک تر ، اینگونه واژه ها به گمراه شدن و اشتباه در احساسات و باورها می انجامد . مرگ حیوانات دست آموز، گل ها یا پرندگان، شانس خوبی را برای گفت وگو درباره مرگ فراهم می کند. معمولاً گفت وگو درباره مرگ ، هنگامی که از نظر احساسی کمتر درگیر هستیم، آسان تر است . استفاده از این فرصت ها ، مرگ را قابل فهم تر و سازگاری با آن را آسان تر می کند . باور های دینی باورهای دینی را به یاد بیاورید. باورهای دینی، هنگام آشفتگی ناشی از یک مرگ ، پناهگاهی را برایتان فراهم می کند. هنگامی که پدر و مادر باورها و دلگرمی هایشان را با فرزندانشان در میان می گذارند، کودکان در باورها و اعتمادی که براساس باورهای پدر و مادرشان پایه ریزی شده ، آسایش بیشتری خواهند داشت . با در میان گـــذاشتن بـــاورها ، پدر و مادر باید به یــاد داشته باشند که کودکان مانند بزرگسالان فکر نمی کنند. گاهی توضیحات ممکن است کودک را بترساند یا موجب سوءتفاهم شود : برای مثال ، اگر بگویید «خدا پدربزرگ را برد چون به او نیاز داشت» ممکن است از خدا آزرده شود چون او هم به پدربزرگش نیاز داشت، و اگر بگویید «خدا او را برده چون خیلی خوب بوده» شاید کودک در مورد خوب بودن غیرعاقــــلانه بیندیشد، برعکس ، گفتن اینکه «او تنـــدرست است و خدا از او مراقبت می کند» ممکن است به کودک قوت قلب بدهد . قوت قلب به کودکان درباره سلامتی شان اطمینان بدهید . کودکان بسیار نگران سلامتی خود هستند . هنگامی که پدر یا مادر می میرد ، کودکان باید بدانند که دیگران مراقب آنها هستند . ممکن است یک کودک 4ساله فکر کند که چگونه از خود مراقبت کند و احساس بی پناهی داشته باشد. مرگ ناشی از حادثه و بیماری هم می تواند مورد توجه کودکان باشد. کودک ممکن است نگران شود که آن تصادف برای او هم رخ بدهد یا درباره کوچک ترین بیماری خود نگران شود. یک سرماخوردگی ساده برای کودکی که بستگان خود را در اثر بیماری از دست داده ، ترس زیادی به وجود می آورد . کودکان به اطمینان نیاز دارند . توضیح اینکه شخصی که مرده ، بیماری جدی داشته است، ممکن است به کودک کمک کند تا بین بیماری خود و بیماری او تفاوتی ببیند. یک مرگ، احساسی را در کودکان به وجود می آورد که در گذشته تجربه نکرده اند. کودکان باید بدانند که چنین احساساتی طبیعی است. کودکان ممکن است احساس خشم و ناراحتی در مقابل مرگ را درک نکنند. اگر به کودک بگویید «هنگامی که کسی می میرد، احساس خشم، ناراحتی، تنهایی یا ترس می کنیم» به کودک کمک می کند که بفهمد چنین احساساتی طبیعی هستند. از بچه ها بخواهید در مورد احساساتشان گفت وگو کنند. احساس گناه را از کودک دور کنید. بیشتر کودکان، خود را در مرکز همه چیز فرض می کنند؛ در نتیجه ، ممکن است خود را برای مرگ پیش آمده مقصر بدانند . کودکان ممکن است احساس کنند چون کار بدی انجام داده اند، فرد مورد علاقه آنها ، مرده است. مثلاً در یک واکنش خشمگینانه ممکن است گفته باشند «آرزو می کنم بمیری» و در اندیشه های آنها، حالا که او مرده، جمله آنها موجب مرگ او شده است. پدر و مادر و اطرافیان باید به کودک اطمینان بدهند که برای مرگ پیش آمده گناهکار نیست و نسبت به نشانه های گناه در فرزندشان حساس باشند . اغلب بزرگسالان مستقیم یا غیرمستقیم به کودک می گویند که باید جای متوفی را پر کنند. چنین مسئولیتی، توقع سنگین و نابجایی از بچه هاست. شاید آنها آمادگی «مرد خانه» بودن و مراقبت از مادرشان را ندارند. تصور فرزند خود را از گفت وگو بررسی کنید هنگام گفت وگو در این باره، به تصور بچه ها از موضوع حساس باشید. آنها ممکن است تصور کاملاً متفاوتی از آنچه پدر و مادر انتظار دارند، داشته باشند. با پرسش از آنها درباره اندیشه هایشان، نه تنها می توانید به تصوراتشان دست یابید ، بلکه برای ادامه گفت وگو راهنمایی می شوید. به دقت گوش کنید . کودکان در جهان خود زندگی کرده و مخصوص به خود فکر می کنند. تنها با درک جهان شان می توانیم به جهان آنها پل بزنیم. اگر به سخنان فرزندانمان گوش دهیم ، مشـــکلاتشان را فاش خواهند کرد و به موقع ، اندیشه های نادرستشان آشکار شده و اندیشه های درست درباره مرگ گسترش پیدا خواهد کرد . هر وقت که فرزندتان نیاز داشت ، آنها را به گفت وگو در این باره دعوت کنید. تنها با یک بار گفت وگو، درک آنها از مرگ توسعه نخواهد یافت . با هر توضیح ، درک آنها از مـــرگ افزایش یافته و پرسش هایشان به سمت و سوی جدیدی کشیده می شود . تصور نکنید گفت وگوی خوب و مؤثر در مورد مرگ ، گفتن همه چیز است . سطوح مختلفی برای درک مرگ وجود دارد ، اندیشه های بچه ها در سنین مختلف ، با هم تفاوت دارد . توجه به تصورات بچه ها درباره مرگ، اطلاعاتی را که نیاز دارند، فراهم می کند . فهمیدن مرگ ، درک ما را از زندگی بهبود می بخشد. منبع : HAppyIranian.Org
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 221]