واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
ايران- ناهيد جعفرپور كامي: صداي بوق ماشينها بلند است. چراغ قرمز ميشود. دست و سرهايي كه از شيشههاي اتومبيل بيرون آمده است، خودروي ايستاده در صف اول را ترور شخصيت ميكنند؛ «خانم اينكه ماشين لباسشويي نيست»، «بزار امضاي گواهينامهات خشك بشه، بعد پشت رل بشين»، «آخه كي به تو گواهينامه داده، همين شماها باعث ترافيك ميشيد.» اينها تنها نمونههايي از گوشه و كنايههايي است كه شيوه رانندگي زنان و زنان راننده را هدف ميگيرد؛ زنان پشت رل، زنان تاكسيران و زناني كه به تعبيري خواستهاند پا توي كفش مردها كنند. زنان اولين تاكسيرانان پايتخت 55 سال پيش، يعني روزهايي كه تهران، سال 28 – 1327 را سپري ميكرد، اولين تاكسيهاي تهران به همت يك زن در خيابانهاي محدود پايتخت به حركت درآمد. «فخرالدوله» براي راهاندازي سامانه تاكسيراني شهر، از ماشينهاي هيلمن استفاده كرد. كرايه در نظر گرفته شده از مبدأ به مقصد5 ريال بود. تاكسيهاي هيلمن جايگزين درشكه شد تا تهراننشينان لذت سرعت را براي رسيدن به مقصد تجربه كنند. تلاش فخرالدوله تحرك چنداني در زنان آن روز ايجاد نكرد. آن روزها، زنان هنوز راننده نبودند و رانندگي را نياموخته بودند و اين تحول، نيازمند گذر زمان و كسب تجربه بود. حالا زنان فرمان به دست نه تنها اين حرفه را آموختهاند بلكه در حرفههايي كه قبلاً صرفاً مردانه بود نيز مشغول شدهاند. مرداني كه نانشان آجر ميشود! رانندگي زنان، ديگر از حالت تفريح و پرستيژ خانوادگي درآمده است. شما حتماً زنان مسافركش را ديدهايد و يا درباره آنها شنيدهايد، زناني كه توانستهاند با بهرهگيري از اين توانايي مثل مردان، حرفه رانندگي را براي تامين نيازهاي معيشتي خود انتخاب كنند. اكنون رانندگي و مسافركشي زنان، عادتيتر از پيش شده است و كمتر كسي است كه از اين امر تعجب كند. جسارت پيدا كردن زنان در رانندگي، آنان را از پشت رل اتومبيلهاي شخصي، به رانندگي تاكسي، اتوبوسهاي شخصي و جادهاي و حتي كاميون رسانده است. اما به واقع حضور زنان در اين حرفه نان آقايان را آجر ميكند يا فرصتي است تا آنها از اين طريق منبع درآمدي براي خود كسب كنند. مردان رانندهترند يا زنان يكي از مشكلاتي كه در خصوص رانندگي زنان وجود دارد جدي نگرفتن آنها از سوي مردان و حتي مسافران است، چرا كه در ذهنيت عموم، زنان چندان توانايي در رانندگي ندارند اما آيا به واقع اين چنين است؟ مردان دوران بيشتري از زندگي خود را پشت فرمان گذراندهاند، از همان بچگي روي پاي پدر و در دوران نوجواني با دوچرخه ترس و دلهره راندن را به دور ميريزند. آنها شايد در رانندگي مهارت داشته باشند اما تمام رانندگي در مهارت نيست؛ مشكل اصلي در ايجاد ترافيك و تصادفات روزمره، رعايت نكردن قانون و قوانين رانندگي است. به گفته محققان، زنان در فراگيري قوانين رانندگي موفقترند و بيشتر در حين رانندگي، آن را اعمال ميكنند، به همين دليل است كه اكثر تصادفات و حشتناك را مردان رقم ميزنند. زنان در رانندگي كمتر ريسك ميكنند و از خودنمايي پرهيز ميكنند.اما آقايان به دليل اينكه معتقدند خانمها در رانندگي وقتكشي ميكنند، آن هم تنها به احترام رعايت قانون تمام حرصشان را روي بوق ميريزند و خانم بيچاره كه از بابت اين همه توجه هول شده است، از روي ارادت ماشين را خاموش ميكند تا به پاس اين توجهات، ماشينش ديگر دود نكند. با تمام اين اوصاف شايد اگر مسئولان با يك ايده جديد و برنامهريزي صحيح ميتوانستند زنان راننده كه داراي احتياط، خونسردي، آرامش، آشنا به قاعده هستند را در يك راستا هدايت و از اين پتانسيل استفاده بهينه كنند، جو عمومي رانندگان وسايل نقليه به نفع آرامش بيشتر تغيير ميكرد. اميدواريم طرحي براي تاكسيرانان زن راهاندازي شود. تا آن روز همچنان رانندگي به نفع مردان خواهد بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 246]