واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: همهي والدين اميدوارند كه فرزندانشان به يكديگر عشق ورزيده و احترام بگذارند، يا حداقل از آنها انتظار دارند كه همبازي خوبي براي يكديگر باشند و رفاقت و سازگاري داشته باشند. با وجود اين، سر و صداهاو برخوردهاي بين فرزندان تنشهاي زيادي در خانه ايجاد ميكند و پدرو مادر را درمانده ميسازد. اما چه كنيم تا فرزندانمان يكديگر را دوست بدارند، همان قدر كه ما دوستشان داريم؟ و چگونه ميتوان كمي صلح و آرامش به فضاي خانه هديه كرد؟ نكات مهمي در باره روابط بين خواهرها و برادرها وجود دارد، ازجمله: - هريك از فرزندان به طور طبيعي به خواهر يا برادر خود عشق ميورزند. آنها ميخواهند كه دوست بدارند و دوست داشته شوند. - همه فرزندان نيازمند توجه و آغوش گرم والدين خود هستند. توجه مستقيم و انديشيدن به نيازها و خواستههاي آنان و در دسترس بودن والدين از مهمترين نيازهاي كودكان به شمار ميآيند. - زماني كه والدين به نيازهاي مهم كودكان توجه نكنند، آنها به آسيبديدگي روحي دچار ميشوند كه به صورت نااميدي و بي اعتنايي بروز ميكند. - در بيشتر موارد ، فرزندان، احساسات خود را پنهان ميكنند ؛ زيرا كسي در اطراف و نزديكي آنان وجود ندارد تا شنونده گفتههاي آنان باشد و از احساسات نهفته آنهابا خبر شود. - زماني كه والدين به فرزند ديگر توجه ميكنند يا اينكه با دوست خود به گفتگو مشغولند ، احساسات كودك آسيب ديده تحريك ميشود. او بيش از پيش نسبت به توجه والدين احساس نياز ميكند، نيازي فوري و اضطراري كه بايد به آن پاسخ داد. - كودكي كه نسبت به توجه والدين خود احساس نياز ميكند، به طور طبيعي ولي در شرايطي دور از انتظار والدين احساس دروني و نهفته خود را آشكار ميسازد. احساساتي كه به شكل گريه كردن، خنديدن، بدخلقي، عرق كردن، لرزيدن، دعوا كردن بروز ميكند و به منظور جلب توجه و رضايت پدر و مادر آشكار ميشود. اين رفتارها ادامه مييابد تا عملكرد والدين متوقف شود و توجه آنهابه سوي فرزندشان معطوف گردد. - شنيدن حرفهاي فرزندان بدون قضاوت كردن راه مناسبي است كه به فرزندان كمك ميكند تا بتوانند فشار رواني موجود را بر طرف سازند. پس از يك گريه طولاني ، كودك ميداند كه جايگاه مطمئني براي عشق ورزيدن درانتظار اوست و همه اطرافيان از اضطراب و نگراني حاصل از فشار روانياي كه او را آزار ميدهد، باخبر شدهاند. - مداخله كردن در درگيريهاي كودكان ممكن است آسيبديدگي را بيشتر كند. در اين هنگام به فرصت كافي نياز داريم تا گفتههاي آنان را بشنويم و درفرصتي مناسب احساسات خود را بيان كنيم . توجه به اين مطالب به والدين كمك ميكند تا هنگام در گيري فرزندان برخورد مناسبي داشته باشند. بيشتر كودكان نسبت به فرزند ديگر احساس حسادت و خشم دارند. اما هرگز احساسات كودك به اين دو محدود نميشود، اگر چه از نظر پدر ومادر، شاخصترين احساسات كودك به حساب ميآيند. فرزندان ما زمان زيادي را براي بازي كردن و همكاري با يكديگر صرف ميكنند ، در حالي كه درهمين زمان كه آنهارفتاري دوستانه با يكديگر دارند، ما مشغول شستن ، پختن ، نظافت كردن و پرداختن به كارهاي روزانه هستيم. بهترين توصيه ها هنگام درگيري خواهران و برادران : اگر براي هر يك از فرزندان زماني مناسب صرف كنيم و شنونده اظهارات و احساسات آنهاباشيم ، احساس آنهادرباره توجه ما به آنهابدون خدشه ميماند و مطمئن هستند كه براي والدين خود اهميت دارند. با دقت وهوشياري مداخله كنيد يا حداقل پس از 5 دقيقه ي اول درصحنه حاضر شويد . حضور به موقع شما درصحنه درگيري ، كمك ميكند تا بتوانيد به مسئله پي ببريد و مانع عصبانيت فرزندان و صدمه زدن يا اهانت كردن آنهابه هم بشويد . پيش از شروع و ادامه يافتن درگيري ، راحت تر ميتوان اضطراب و ناراحتي موجود را برطرف ساخت. اگر نتوانستيد به موقع حاضر شويد از فرزندانتان عذرخواهي كنيد : " متأسفم از اين كه نتوانستم به موقع حاضر شوم و از بروز حوادث ناراحت كننده جلوگيري كنم . به من بگوييد چه اتفاقي افتاده است؟" فرزندان ما پس از درگيري ميتوانند به راحتي رفتاري دوستانه با يكديگر داشته باشند، البته درصورتي كه مورد سرزنش قرا رنگيرند. اگر والدين بتوانند درخانواده به طور منصفانه رفتار كنند و مسئوليت هارا برعهده بگيرند، فرزندان ميتوانند احساسات دروني خود را بهتر ابراز كنند و از آسيب ديدگي هاي روحي در امان بمانند. به آرامي و نرمي با آنهاگفت و گو كنيد. به نوبت از هر يك از آنهابپرسيد كه چه اتفاقي افتاده و به سخنان هردو با دقت گوش دهيد. بيان كردن احساسات دروني مهمترين بخش درگيري است . به آنهافرصت كافي بدهيد ؛ زيرا برقراري پيوند دوباره نياز به زمان كافي دارد. در برخي موارد، يكي از كودكان به ديگري ضربه وارد كرده و فرار ميكند. در اين گونه موارد، واكنشهاي خود را تغيير دهيد؛ به طور مثال بار اول وقت بيشتري با كودك آسيب ديده يا مجروح صرف كنيد و سپس به سوي فرد ديگر برويد. بار دوم فقط به كودك آسيب ديده توجه كنيد. هر دو كودك به كمك شما نيازمندند . كودكي كه ضربه را وارد كرده احساس پشيماني ميكند ، او فرد بي مسئوليتي نيست بلكه نتوانسته احساس خود را بيان كند و كنترل خود را ازدست داده است . اغلب كودكان يكديگر را دوست دارند و به طور طبيعي به سوي هم كشيده ميشوند . اگر والدين به موضوع هايي كه دوستي فرزندانشان را پايدار و مستحكم تر ميكند توجه داشته باشند، روابط دوستانه بين فرزندان تداوم خواهد يافت. بچه هاهميشه به دنبال بهانه ميگردند تا بتوانند احساسات دروني خود را بيرون بريزند، به طور مثال هنگامي كه بستني ميخورند اگر فرزند ديگر يك قاشق بيشتر بستني بخورد، درگيري شروع ميشود و از اين طريق احساس حسادت، نياز، درماندگي و عدم پذيرش از سوي آنهاابراز ميگردد. زماني كه والدين گريه ، بدخلقي و خشم فرزند خود را تحمل كنند و با حوصله به حرف هاي او گوش كنند ، به اشتباه خود پي ميبرد . گوش دادن به سخنان كودكان آسيب ديدگي روحي آنهارا ترميم ميكند و روابط موجود را محكمتر ميسازد. iranerooz.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 595]