واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: ناپدید شدن کمکهای مردمی در غزه وی تشریح میکند که چگونه از ترس جان خود از بیت لاهیا گریخته اما مرگ دو فرزندش را از او گرفت. مها و هیثم و 45 کودک و زن و مرد دیگر که از ترس جانشان به مدرسه سازمان ملل در غزه پناه برده بودند در حمله هوایی اسراییل به این مدرسه جان خود را از دست دادند. با خاتمه تجاوز بیست و دو روزه اسراییل به نوار غزه، بسیاری از فلسطینیها در غزه از این امر شکایت دارند که کمکهای مردمی که برای آنها ارسال شده شبانه از مرکز آنروا ناپدید میشود. به گزارش پرس.تی.وی ـ بیروت، خانم سمر علی معروف که دو فرزند خود به نامهای مها (16 ساله) و هیثم (11 ساله) را در حمله اسراییل به مدرسه آنروا وابسته به سازمان ملل از دست داده میگوید: «اکنون 23 روز است که نتوانستم لباس خود را عوض کنم، زیرا مسئولان مدرسه که کمکها را دریافت میکنند هیچ چیزی به ما نمیدهند. البته تعامل مسئول آنروا در غزه را باید از برخورد و تعامل برخی از کارکنان آن جدا کرد». وی تشریح میکند که چگونه از ترس جان خود از بیت لاهیا گریخته اما مرگ دو فرزندش را از او گرفت. مها و هیثم و 45 کودک و زن و مرد دیگر که از ترس جانشان به مدرسه سازمان ملل در غزه پناه برده بودند در حمله هوایی اسراییل به این مدرسه جان خود را از دست دادند. این زن فلسطینی میگوید: «من و همسر و هشت فرزندم تنها با لباسهایی که بر داشتیم از منزل خود خارج شدیم و بلدوزرهای ارتش اسراییل منزل ما و همه منطقه مسکونی اطرافمان را به طور کامل ویران کردند». سهیل المصری کشاورز فلسطینی نیز که به همراه همسر و پنج فرزندش به مدرسه آنروا پناه برده است، میگوید: «میز کلاسها محل خوابیدن زنان است و مردان نیز در راهروها و خارج از اتاقهای مدرسه در زیر هوای سرد میخوابند». المصری توضیح داد: «قادر به خروج از مدرسه نیستیم تا بتوانیم به خانه و مزارع خود سر بزنیم، زیرا توزیع سهمیه غذا بر اساس آمار افراد موجود صورت میگیرد و اگر کسی حاضر نباشد، سهمیه غذایی به وی داده نمیشود حتی اگر از کودکان باشد». وی افزود: «این امور منفی در برابر خدماتی که آنروا از کمک و جا و مکان امن در مقایسه با بقیه مکانهای غیر امن داده است، قابل ذکر نیست اما بدرفتاری از طرف کارکنان فلسطینی آنروا است». خانم تهانی محمد با گریه میگوید: «با آغاز هفته آینده قرار است دانشآموزان به مدارس بازگردند؛ ولی ما نمیدانیم به کجا باید برویم. میشنویم که کمکها از نقاط مختلف به سوی غزه ارسال میشود، اما نمیدانیم به کجا میرود. این در حالی است که این کمکها برای ما به عنوان کسانی که از جنگ ضرر و زیان دیده و آواره شدهاند ارسال شده است». وی افزود: «دوست دارم به کشورهای عربی بگوییم که بیشتر اوقات نان را از بوفه مدرسه میخریم در حالی که بستههای نان برای مدرسه ارسال میشود». یاسر معروف که دو فرزندش را از دست داده است، میگوید: «دغدغه تهیه غذا برای خانوادهام موجب فراموشی فکر از دست دادن دو فرزندم شده است و تا این لحظه هنوز باور نمیکنم که دو فرزندم را از دست دادم؛ اما دغدغه حیاتی موجب شده است تا بیشتر به فرزندان زندهام فکر کنم». وی افزود: «بیشتر وقتها غروب برای خرید نان ناگزیر شدم در زیر آتش گلوله و موشکها به نانوایی در فاصله 500 متری از مدرسه بروم». معروف گفت: «شماری از جوانان شاهد بودند که شب هنگام صندوقهای شیر و بستههای نان به طور پنهانی از مدرسه خارج میشود. نمیدانیم به چه کسی شکایت کنیم. در این جا دزدی مواد غذایی آشکار است». جان جینگ رییس آنروا در غزه تخمین میزند که در نتیجه ویرانی گستردهای که ماشین جنگی اسراییل برجای گذاشته است، شمار فلسطینیهایی که در غزه در نتیجه جنگ بیخانمان شدهاند 35 هزار نفر باشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 350]