تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 5 آذر 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):براستى كه حقيقت خوشبختى آن است كه پايان كار انسان خوشبختى باشد و حقيقت بدبختى آن ا...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1833632069




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

کاش لیلا حاتمی از گروه جدا نشده بود


واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > حدادی، محسن  - نمایش «منهای دو» کار داود رشیدی که این شب‌ها در تالار اصلی تئاتر‌ شهر، هم‌نفس با تماشاگران مشتاق، نوعی کمدی اجتماعی همراه با رگه‌هایی از تراژدی را روایت می‌کند، نمایش خوبی است. البته مانند بسیاری از نمایش‌های خوب سال‌های اخیر، پای یک نمایشنامه ترجمه در میان است! جدای از مباحث مربوط به نمایش از جمله موسیقی، دکور، نورپردازی و شیوه کارگردانی، حاشیه‌ای که این روزها، تئاتر را تهدید می‌کند - گویا برخی معتقدند تقویت می‌کند - حضور ستاره‌ها روی سن تئاتر است؛ ستاره‌هایی که در سینما و از پشت لنز دوربین غیرزنده، ستاره‌اند و ستاره شده‌اند و معلوم نیست ستاره بمانند! و البته در پروسه این ستاره شدن هم گاه یک منظومه به صورت شبانه‌روزی در تلاش بوده تا ستاره‌ای بدرخشد! نمایش داود رشیدی دست بر قضا از جمله آثاری است که از این ستاره‌ها ضربه خورده است و هر چقدر هم سیاره‌های عظیم و کهنه‌کاری - روی سن - گرد این ستاره‌ها بگردند باز هم این ستاره‌ها در سایه سیاره‌های قدیمی در محاق قرار دارند و گاه کم‌فروغی‌شان بر سیاره ها نیز تاثیر می‌گذارد. هر قدر «سیامک صفری و حسن معجونی» و حتی لیلی رشیدی از پس نقش‌هایشان به خوبی برآمده‌اند و تماشاگر را به باور نویسنده و کارگردان نزدیک می‌کنند، «باران کوثری» و «پگاه آهنگرانی» نتوانسته‌اند حتی در سطح، هم مخاطب خود را درگیر نقش کنند. سیامک صفری حتی بهتر از معجونی در زنده‌کردن دیالوگ‌ها نیز درخشیده و توانسته با تکرار کلمات و یا لحن خاص ادای کلمات خود و شخصیت پیرمرد درگیر با مرگ را به خوبی به تماشاگر منتقل کند. اگر چه باران کوثری در تیپ‌سازی تا حدودی قابل قبول بوده است اما پگاه آهنگرانی که فصل پایانی و کلید اصلی داستان را در دست دارد، ثابت می‌کند که لزوماً اگر بازیگری جلوی دوربین سینما خوب بود، روی سن تئاتر نمی‌تواند خودی نشان دهد. این اتفاق نه تنها بازی‌های دیگر را تحت الشعاع قرار می‌دهد بلکه برای کارگردانی خوب رشیدی هم یک نقص محسوب می شود؛ یک نقص بزرگ که خیلی دیده می‌شود! لرزش صدای آهنگرانی همراه با بیان ضعیف در کنار سردرگمی برای لحن بیان کلمات، پایان نمایش را چنان ضعیف جلوه می‌دهد که شیرینی ‌بازی‌های گرم، روان و دوست‌داشتنی «صفری و معجونی» تلخ می‌شود و تماشاگر با خاطره‌ای معیوب از یک شب دلنشین راهی خانه می‌شود. البته نمایش «منهای دو» از 2 جنبه دیگر هم به خود ضربه زده است؛ نخست حضور گروه موسیقی در گوشه صحنه و گرفتن تمرکز از تماشاگر و حتی بازی دادن به یکی از اعضای تیم نوازنده در صحنه خاطره‌گویی حسن معجونی و دوم عدم رعایت درست فاصله‌گذاری در معرفی شخصیت‌های اصلی. در واقع شکستن مرز میان واقعیت و طنز در معرفی شخصیت‌های اصلی و ارائه اتوبیوگرافی مونولوگ‌گونه‌ ایشان باعث شده درست در زمانی که تماشاگر به تأمل و تعقل نیاز دارد و در پس‌زمینه ذهنی به تکمیل حافظه تاریخی خود از شخصیت‌های اصلی می‌پردازد، یک دیالوگ غیرمعمول یا یک حرکت بی‌جهت، مخاطب را با سرعت از تفکر واقع‌گرایانه به موقعیت کمدی پرت ‌کند و با خنده‌ای تمام اندوخته اصلی او را برباید؛ اتفاقی که به بار معنایی نمایش در طول اجرا بارها ضربه می‌زند. با این حال، داود رشیدی با «منهای دو» بار دیگر نشان داده تئاتر و عناصر جذابیت در تئاتر را می‌شناسد و خیلی خوب می‌تواند از نور، صحنه و خلاقیت‌های بازی‌سازی بازیگران بهره ببرد اگر چه او مطمئناً این شب‌ها به این فکر می‌کند که کاش لیلا حاتمی به علت بیماری از گروه جدا نشده بود!




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 325]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن