پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851149360
دستی دستی مثل سیمین راهی کانادایش نکنیم!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > سلحشور، یزدان - یک- دیگر عادت کرده ایم به استعاره های حاتمی کیا و عادت ، البته به معنای پذیرش و قبول نیست. در ذهن مرور کنیم و ببینیم کدام فیلم های حاتمی کیا هنوز در حافظه ی جمعی به یادگار مانده؟ آیا آن فیلم هایی ست که استعاره را با خود همراه داشتند به عنوان حاصل ماجرا یا آن هایی که استعاره پیش از ماجرا و شکل گیری اش در ذهن ما ، کارت شناسایی اش را نشان مان داده است؟فیلم «گزارش یک جشن» از جنس دوم است یعنی به کمک آن استعاره است که باید بفهمیم دنیای ساخته شده یا نشده در فیلم ، قرار است مخاطب را وارد چه«فضا»یی کند. فرض کنیم «استعاره ی سیاسی حامی این فیلم» از آن گرفته شود چه اتفاقی برایش می افتد؟ حاتمی کیا فیلمساز خوبی ست فیلمساز خاطره سازی ست اما هر چند وقت به چند وقت دلش هوایی می شود ؛ هوایی استعاره سازی می شود ؛ استعاره ای که مال فیلم وجهان آن نیست مال ذهن فیلمساز است که پیش از قصه و حتی ایده ، در ذهن اش متولد می شود یعنی فیلمساز اول فکر می کند که «یک استعاره دارم که یک ایده لازم دارد برای شروع ماجرا».ممکن است خیلی ها در این مملکت عاشق این شیوه ی سینماگری باشند اما حتی همان ها هم این فیلم ها را زود از یاد می برند ؛ خب، مثل مُد است با سر و دست شکستن به بازار می آید و فصل اش که تمام می شود ، گذاشته می شود دَرِ کوچه چون اهمیت اش زمانی ست نه فرا زمانی و متاسفانه حتی توانایی ارجاع تقویمی برای مرور تاریخی یک واقعه را هم ندارد چون استعاره محدود می شود به درک «این زمانی» و از شکل گیری تام و تمام واقعیت پیش گیری می کند و از این جهت حتی فاقد نقش تاثیر گذاری مثبت بر وقایع همزمان خود است.[ قدیم ها به چنین نقشی می گفتند :ارتجاعی!]دو- «کوچه ملی» ساخته ی مهرشاد کارخانی فیلم خوبی نیست گر چه موفق است در یادآوری یک دوره ی تأثیر گذار از سینمای ایران؛ با این همه برای رسیدن به این یادآوری نه «بهانه»ی روایت خوبی دارد نه« انگیزه»ی روایت موفقی واین قصه ی کوتاه هم متناسب است با یک فیلم 10 دقیقه ای و کشش یک فیلم بلند را ندارد.سه- «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی، هم یک فیلم آیینی درجه یک است هم یک ملودرام درجه یک و هم یک گزارش اجتماعی درجه یک و هم دارای همه ی صفت های درجه یکی که معمولا در ارتباط با یک فیلم موفق به ذهن منتقد می رسد.«سینمای بومی... سینمای بومی» که چند دهه می گفتیم یعنی همین. اگر می خواهیم تهران اواخر دههِ80 را ببینیم همین جاست اگر می خواهیم روزگار طبقه ی متوسط ایران را ببینیم همین جاست اگر می خواهیم جنگ میان طبقه ی زیرمتوسط را با طبقه ی متوسط را هم ببینیم همین جاست.عموم فیلم های ما این چیزها را کم دارند وحتی پختگی فیلمنامه ای این فیلم یا تسلط بر اجرا و امضای ایرانی را. فرهادی یک پدیده است دراین سینما وامیدوارم دستی دستی مثل سیمین راهی کانادایش نکنیم!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-