واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: مباهله، تصدیق دعوت پیامبر (ص) تهران- خبرگزاری ایسکانیوز: مباهله، داستان پیروزی حقانیت دعوت نبی اکرم (ص) در برابر منکرانی است که نخواستند با استدلالات روشن دعوت پیامبر را بپذیرند، بنابراین پیامبر و اهل بیتشان به اذن خدا با آن ها مباهله کرده و صداقت دعوت پیامبر اکرم (ص) را به همگان نشان دادند. داستان مباهله از آنجا شروع می شود که خداوند تبارک و تعالی به پیامبر خود دستور ادامه داد که هر گاه پس از آن همه استدلالات روشن کسی درباره ادعای اولهویت عیسی با توجه به جدال و ستیز برخیزد به او پیشنهاد مباهله کن و به آن ها بگو ما فرزندان خود را دعوت می کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خود را دعوت می کنیم شما هم زنان خود را، با آن ها مباهله می کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار می دهیم. البته ناگفته نماند که منظور از مباهله صرفا جمع افراد، نفرین کردن تنها و سپس پراکنده شدن آن ها نیست زیرا چنین عملی به خودی خود هیچ گونه تاثیری ندارد بلکه منظور این است که این دعا و نفرین اثر خود را عملا آشکار سازد و دروغگو فورا به عذابی گرفتار خواهد شد. به عبارت دیگر اگرچه در قرآن تصریحی به تاثیر مباهله نشده اما از آنجا که این کار به عنوان آخرین حربه بعد از اثر نکردن منطق و استدلال مورد استفاده قرار گرفته، دلیل بر این است که تنها دعا نبوده بلکه اثر خارجی آن مورد نظر بوده است. مساله مباهله به شکل فوق شاید تا آن زمان در بین اعراب سابقه نداشت و راهی بود که قطع به یقین حکایت از ایمان و صدق دعوت پیامبر می کرد. چگونه ممکن است کسی که به تمام معنی به ارتباط خویش با پروردگار ایمان نداشته باشد، وارد چنین میدانی شود و از مخالفان خود دعوت کند بیایید با هم به درگاه خدا برویم و از او بخواهیم تا دروغگو را رسوا سازد و شما به سرعت نتیجه آن را خواهید دید که چگونه خداوند دروغگویان را مجازات می کند. مسلما ورود در چنین میدانی بسیار خطرناک است زیرا اگر دعای او به اجابت نرسد و اثری از مجازات مخالفان آشکار نشود نتیجه ای جز رسوایی دعوت کننده نخواهد داشت. چگونه ممکن است آدم عاقل و فهمیده ای بدون اطمینان به نتیجه در چنین مرحله ای گام بگذارد. از این جا است که گفته اند دعوت پیامبر به مباهله، یکی از نشانه های صدق دعوت و ایمان قاطع او است. هنگامی که پای مباهله به میان آمد، نمایندگان مسیحیان نجران از پیامبر مهلت خواستند تا در این باره بیندیشند و با بزرگان خود به شور بنشینند. نتیجه مشاوره آن ها که از یک نکته روان شناسی سرچشمه می گرفت این بود که به نفرات خود دستور دادند اگر مشاهده کردید محمد با سر و صدا و جمعیت و جار و جنجال به مباهله آمد با او مباهله کنید و نترسید، زیرا حقیقتی در کار او نیست که متوسل به جار و جنجال شده است، ولی اگر با نفرات بسیار محدودی از خالصان نزدیک و فرزندان خردسالش به میعادگاه آمد بدانید که او پیامبر خداست و از مباهله با او بپرهیزید که خطرناک است. آن ها طبق قرار قبلی به میعادگاه رفتند، ناگاه مشاهده کردند که پیامبر فرزندش حسین را در آغوش دارد و دست حسن را در درست گرفته و علی و فاطمه همراه او هستند و به آن ها سفارش می کند هر گاه من دعا کردم شما آمین بگویید. مسیحیان هنگامی که این صحنه را مشاهده کردند سخت به وحشت افتادند و از اقدام به مباهله خودداری کردند و حاضر به مصالحه شدند و به شرایط ذمه تن دادند. **مباهله یک سند زنده برای عظمت اهل بیت علیهم السلام مفسران و محدثان شیعه و اهل تسنن تصریح کرده اند که آیه مباهله در حق اهل بیت پیامبر نازل شده و پیامبر تنها کسانی را که همراه خود به میعادگاه برد، فزندانش حسن، حسین و دخترش فاطمه (س) و حضرت علی (ع) بودند. این در حالی است که تعداد مفسران اهل تسنن که تعدادشان هم در اقلیت است، کوشیده اند که ورود احادیث را در این زمینه انکار کنند. ولی مراجعه به منابع اصیل اهل تسنن نشان می دهد که بسیاری از طرق این احادیث به شیعه و کتب شیعه هرگز منتهی نمی شود و اگر بنا باشد ورود این احادیث را از طرق اهل تسنن انکار کنیم سایر احادیث آن ها و کتبشان نیز از درجه اعتبار ساقط است./05 خبرنگار:555
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 819]