تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850449908
فقر که واگیر ندارد!
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: باباي من اگر چه فقير است، بد که نيست!نانوايي سر کوچه ما هر روز وقتي طاقار اول خمير را در تنور داغ، نان مي کند و مي دهد دست مردم سرد، نگاه که مي کنم به صف نانوايي مي بينم، من و پسر همسايه هنوز با هم مي آييم و مي ايستيم براي خريد نان؛ حالا چه فرقي مي کند اگر ما نانمان را با پنير و ماست و ريحان مي خوريم و او کنار کوبيده بختياري! توپي سفيد و صورتي اينجا در اين غزلهي غلت مي خورد ـ همه‌ي مردم محلفرياد مي‌زنند: کجا توپ مي‌رود؟و بين بچه‌ها سر آن مي‌شود جدل
اينجا، در محله ما پدر من اگر چه حقوق ماهيانه اش به گرد پاي تاجران و اهالي بيزينس بازار نمي رسد، اما از سر کوچه وقتي به سمت خانه قدم بر مي دارد، حاج فتاح با سه دهنه قالي فروشي کلاه گود حاجي بازاري اش را بالا مي اندازد و دستش را روي سينه مي گذارد. اينجا اگر جيب برخي از مردمش سوراخ است و زانوي شلوارهايشان نخ نما، اما دل هايشان قرص و محکم است و باورهايشان شايد بيشتر از مردمي که کوچه هاي بالاتر و بلندتر را ساکن هستند، برق بهار داشته باشد. اينجا زنان همسايه نگاه مادرم را سر سجاده هنوز نذر گرفتاري هايشان مي کنند و وقتي در عين دارايي، سفره درد دلشان را باز مي کنند براي او، ايمان دارند به کلام صادقش و دلشان ميان گفت و شنودهاي آشنايي به سمت قاليچه پوسيده راهروي خانه ي ما پيچ نمي‌خورد و به عکس قرص مي شود با دعاي خير مادرم... کوچه کوتاه محل ما، هنوز هم کوچه آشنايي است و اگر کسي گذشته از خوش و بش هاي فارغ از داشتن ها و نداشتن هاي ما، کودکي که چوب دستي زير بغل زده و با اميد به همت پدر، روزگار دويدن را در خيالش رقم مي زند، به طرفش مي رود و شکوفه هاي بهاري روييده و خزيده روي تن ديوار را تقديمش مي کند. آنوقت مي‌رسد سر بيتي که کودکيبا چوبدست مي‌کند آن توپ را بغل:«من پا ندارم و تو بدردم نمي خورياما بيا دوست من باش لا اقلاينجا هنوز دختران محل، دارا و ندار، دوش به دوش هم خط مي کشند روي زمين خاکستري و پا مي گذارند روي خانه هاي خاکستري با گچ کشيده شده و مي خندند لي لي کنان...اصلا مهم نيست که پدر ليلا ويلا دارد و پدر من مستاجر است؛ فقر ما فقر است، سرماخوردگي نيست که واگيردار باشد.
اينجا اگر جيب برخي از مردمش سوراخ است و زانوي شلوارهايشان نخ نما، اما دل هايشان قرص و محکم است و باورهايشان شايد بيشتر از مردمي که کوچه هاي بالاتر و بلندتر را ساکن هستند، برق بهار داشته باشد. مدرسه هاي محله ما وقتي تعطيل مي شود، پدر من و پدر همکلاسي ام که از جلسه اوليا مربيان بيرون آمده اند، محترمانه تا آمدن ما با هم گپ مي زنند؛ فارغ از طرح کفش و مدل لباس و فيش هاي حقوقي و دسته چک و سايز جيب کت و...اگرچه ما هيچوقت خودمان را به آنها نزديک نمي‌کنيم اما آنها بعضي وقتها دوست دارند با صفاي ما بنشينند و برخيزند...خنده‌هاي سفره ما از جنس لبخندهاي بي روح خانه همکلاسي‌ام در زعفرانيه نيست، خنده‌هاي ما با نان خالي باصفاتر از بره کباب‌شده سر ميز نهار آنهاست...باباي من اگر چه فقير است، بد که نيستچون قول داده پاي مرا مي کند عمل»مي گريد و مي افتدش از دست توپ و بعدجا مي خورد به قهقه‌ي مردم محلاين توپ پله پله مي‌افتد ز بيتهامو مثل بغض مي ترکد گوشه‌ي غزلاينجا ايران است، يگانه جغرافيايي که با وجود گراني و مشکلات زياد مردم، هنوز همه در شادي هم سهيم مي‌شوند و در غم، غصه يکديگر را مي‌خورند...اينجا هنوز هواي محله هواي بودن است، هواي عزت است...کاش برخي مسئولان هم هواي اين دلهاي بهاري که نه، دلهاي هميشه بهار را داشتند ...مردم محله ما بهترين مردم اين کره خاکي هستند، حتي با وجود کاستي ها و نقص ها...فقر بيماري نيست، شايد يک موهبت است به مردم و حکومت؛ مردم براي اينکه خود را در پيشگاه خدا محک بزنند و حکومت براي اينکه خود را در رفع مشکلات مردم آزمايش کند؛ تا ببينيم هرکدام چقدر موفق هستيم.
باشگاه جواني خبرگزاري برنا / بنت‌الهدي صدر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 328]
-
گوناگون
پربازدیدترینها