تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835144300
وحدت در اندیشه امام خمینی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: وحدت در انديشه امام خميني رضوان الله عليه
شناخت مواضع و ديدگاههاي مردي كه خود منادي وحدت امت اسلام در عصر خويش بود و بر همين مبنا نيز موفق به پايه گذاري نظام الهي در بخشي از قلمرو سرزمينهاي اسلامي شد، راهگشاي مطمئني براي رهروان اين مسير خواهد بود.فطرت الهي بشر بر گرايش به توحيد استوار است و عقل و خرد آدمي نيز در تمامي ادوار زندگي بشر آنجا كه به غرضها و تمايلات نفساني و شيطاني آلوده نگشته است بر همين گرايش حكم كرده و منازعات و پراكندگيها و تفرقه ها را خلاف مصلحت جوامع انساني و گاهي در مسير انحطاط دانسته است. انبياي الهي از آدم تا خاتم –صلوات الله عليهم– نيز اساس دعوت ديني خويش را بر توحيد و نفي مظاهر شرك و ثنويت و تثليث و نفاق در همة ابعاد آن قرار داده اند. اعتقاد به توحيد، نهايي ترين مرز اسلام و كفر است.تمامي مشرب هاي فلسفي، عرفاني و اخلاقي و كلامي و تربيتي اسلام، وحدت نگري در عالم هستي و اجزاء آن را جزئي تفكيك ناپذير از نحلة خويش قرار داده اند. و البته بر اهل تحقيق پوشيده نيست كه گرايش به وحدت حقيقي در جامعة انساني از جلوه هاي اعتقاد به توحيد است و در نقطة مقابل آن، كثرت گرايي از ويژگيهاي بارز ماده پرستي و شرك به شمار مي آيد.تاريخ فراموش نمي كند كه مردي خداخواه با دستهايي به ظاهر خالي از همه سلاحهاي مادي، نداي وحدت سر داد، انسانهاي مؤمن اجابت گفتند، دنياي پيشرفته با تمام وجود در مقابلش قد علم كرد، صاحبان بزرگترين زرادخانه هاي جهان در حمايت از دشمنانش رسماً و علناً متحد شدند اما «وحدت كلمة ملت» در مقابل اتحادية نيرومند مبتني بر منافع مادي اصحاب قدرت پيروز شد.در قرآن كريم تشكيل امت واحده به منزلة زمينه و بستر واقعي «سير الي الله» معرفي شده است (ان هذه امتكم امة واحدة و انا ربكم فاعبدون) تقابل دائمي جريان حق و باطل در طول تاريخ در تمامي اشكال و سطوح و عوامل و زمينه هاي مختلف آن در نهايت به تقابل همين دو جريان توحيد و شرك باز مي گردد. حضرت امام مي فرمود:«تفرقه از شيطان است و وحدت كلمه و اتحاد از رحمان است».ما شاهد آن هستيم كه سازمانهاي بين المللي كه شعار و فلسفه وجودشان اتحاد ملتها و دولتها و كاهش تنشها و تشنجات بوده است در اغلب موارد، توفيقي به دست نياورده اند و حتي خود به عنوان ابزاري در خدمت تشنج آفريني صاحبان قدرتهاي بزرگ، بكار گرفته شده اند. صدها اتحاديه و قراردادهاي همكاري و پيمان وحدت بين دولتها كه در دهه هاي گذشته با تبليغات فراوان، آرزوها و اميدهاي بسياري در گوشه و كنار جهان بوجود آوردند پيش از آنكه اثري قابل توجه بر جاي بگذارند متلاشي شدند و كمكي در حل منازعات و تنشها نكردند.به نظر من مهمترين رسالت اين گونه مجامع آن است كه رابطة تفكي ناپذير ميان اعتقاد به وحدت و لوازن آن با جهان بيني نظامهاي فكري و اصولي عقيدتي و ارزشي و اخلاقي را تبيين كنند.دير زماني است كه در جوامع اسلامي، وحدت مسلمين و اتحاد ميان كشورهاي اسلامي بر سر زبانهاست و احزاب و اشخاص سياسي در بسياري از بلاد اسلامي با همين شعارها قدرت را به دست گرفته و حكومت مي رانند. صدها كتاب و مقاله در اين باب نوشته مي شود و خطبا و گويندگان و نويسندگان بر اهميت و ضرورت آن تأكيد مي ورزند، اما در عمل گامي مثبت و تعيين كننده برداشته نمي شود. به نظر من ريشه اين ناكاميها را بايد در مباني اي جستجو كرد كه بدون توجه به آنها همه تلاشها همچنان بي نتيجه خواهد ماند.به نظر من مهمترين رسالت اين گونه مجامع آن است كه رابطة تفكي ناپذير ميان اعتقاد به وحدت و لوازن آن با جهان بيني نظامهاي فكري و اصولي عقيدتي و ارزشي و اخلاقي را تبيين كنند.مگر مي توان تفكر توحيدي داشت، خداي يگانه را پرستيد، ارادة الهي را در همه اشياء و عالم هستي ساري و جاري دانست، اما در ميان عمل و ارتباط با خلق خدا نسبت به سرنوشت ديگران بي تفاوت ماند؟مگر مي توان موحد بود و در «سپاه اصحاب تفرقه» قرار گرفت؟! چگونه است كه در صدر اسلام وقتي آواي توحيد به گوش جان آنانكه از ظلمت حاكميت شرك و بت پرستي به ستوه آمده بودند مي رسد، عصبيتهاي جاهلي فخر فروشي ها و قوم گراييها و افتخار به عشيره و نام و نسب، فرو مي ريزند و همة آنچه كه زمينه هاي اختلاف و تفرقه بودند حتي روابط سببي و نسبي نيز در مقابل اعتقاد به خداي واحد و نور عبوديت رنگ مي بازند و جامعه اي پديد مي آورند كه «خير امت» لقب مي گيرد و آنچنان كنوني از وحدت و همدلي تشكيل مي شود كه در آن بردگان سيه چردة پابرهنه در كنار رجال برجسته و ذي نفوذ قريش، ارزش و نقشي همسان و بلكه افزون مي يابند و چنان تمدني را پايه مي گذارند كه امپراتوري قدرتمند ايران و روم در مقابلش تاب مقاومت نمي آورد؟ و دير زماني نمي گذرد كه اقوام و ملتهاي مختلف بدون توجه به مرزهاي جغرافيايي و خصيصه هاي قومي و ملي خويش به استقبال حقيقت مي شتابند. براستي چرا امروز مفهوم امت با همة اهميتي كه در «قرآن و سنت» داشته مورد بي مهري قرار گرفته و دوباره، سوابق باستاني، محدودة جغرافيايي و مسائلي از اين قبيل، منافع ملي مسلمانان را به صورت جداگانه و مجزاي از سرنوشت ديگر برادران هم كيش خود تعريف و مشخص مي كنند؟چنانكه در آغاز سخن از زبان حضرت امام گفتم «تفرقه از شيطان است و وحدت كلمه از رحمان» تاريخ ثابت كرده است كه نداي وحدت حقيقي از ناحيه كساني و از سوي فطرتهاي توحيدگراي مردم اجابت مي شود كه خود بيش از هر كسي اعتقاد به توحيد را در ميدان عمل تجربه كرده باشند. و چنانكه اشاره كردم لزوم حفظ وحدت، يك حركت سياسي مقطعي براي تحكيم قدرت نيست.تلاش براي حفظ وحدت و پرهيز از تفرقه يك واجب عيني است كه ريشه در اعتقاد به وحدانيت خالق هستي دارد. اصحاب تفرقه، اصحاب شيطان اند و مناديان و عاملان به وحدت در سلك رحمانيان اند. هرگاه جامعه اي به چنين اعتقادي رسيد وحدت حقيقي شكل مي گيرد و بي تفاوتي نسبت به سرنوشت آحاد امت و تفرقه و نفاق در مقابل حركت نيرومند امت واحده رنگ مي بازد و اين همان حقيقتي است كه انقلاب اسلامي عملاً آنرا ثابت كرد.تاريخ فراموش نمي كند كه مردي خداخواه با دستهايي به ظاهر خالي از همه سلاحهاي مادي، نداي وحدت سر داد، انسانهاي مؤمن اجابت گفتند، دنياي پيشرفته با تمام وجود در مقابلش قد علم كرد، صاحبان بزرگترين زرادخانه هاي جهان در حمايت از دشمنانش رسماً و علناً متحد شدند اما «وحدت كلمة ملت» در مقابل اتحادية نيرومند مبتني بر منافع مادي اصحاب قدرت پيروز شد. روزگاري كه انقلاب اسلامي بر دشمن رو در روي خود غلبه كرد و اركان نظام سلطنت را در هم كوبيد، تعداد گروه هايي كه به مقابله با نظام نو پا برخاستند و از ناحية قدرتهاي بزرگ حمايت شدند آنچنان گسترده بود كه حتي ذكر نام آنها نيازمند تدوين يك كتاب است.او در مكتب عرفاني خويش كه برگرفته از قرآن كريم و آموخته هاي عارف اكمل، حضرت ختمي مرتبت محمدبن عبدالله (ع) و ائمه طاهرين بود، وحدت حقيقي عالم خلق و امر را براي خويش حل كرده بود و در مشرب فلسفي خود نه تنها از وحدت وجود بلكه حتي در مجامع خصوصي كه اهلش حضور داشتند از وحدت حقيقي موجودات سخن مي گفت.حضرت امام در كتاب شرح چهل حديث كه براي استفاده عموم نوشته شده در بيان تاريخي و اخلاقي معنا و ماهيت وحدت كلمه مي فرمايد: يكي از مقاصد بزرگ شرايع و انبياء عظام –سلام الله عليهم– كه علاوه بر آن كه خود مقصود مستقل است، وسيلة پيشرفت مقاصد بزرگ و دخيل تام در تشكيل مدينة فاضله مي باشد، توحيد كلمه و توحيد عقيده است، و اجتماع در مهام امور و جلوگيري از تعديات ظالمانة ارباب تعدي است، كه مستلزم فساد بني الانسان و خراب مدينة فاضله است. و اين مقصد بزرگ كه مصلح اجتماعي و فردي حضرت امام وحدت را از سنخ رحمت و محصول مقدماتي دانسته كه بدون آنها وحدت حاصل نخواهد شد. او فرموده است: بايد كوشش كنيم كه اين رحمت ادامه پيدا كند و كوشش اين است كه اولاً الهي شويم، در راه خدا خدمت كنيم، خودمان را فرمانبر از خدا بدانيم و خودمان را از او و به سوي او بدانيم و دنبال همين معنا مسأله دوم كه وحدت و انسجام است حاصل مي شود. براي اينكه تفرقه از شيطان است و وحدت كلمه و اتحاد از رحمان است.حضرت امام در مواضع خويش در باب وحدت به همان اندازه كه به ضرورت و اهميت آن سفارش كرده است بر توجه به لوازم آن نيز تأكيد داشت و معتقد بود كه اتحاد بدون تحقق زمينه ها و راهبري جامعه بدان سمت شكل نمي گيرد و يا آنكه پايدار نمي ماند.حضرت امام، در جوامع اسلامي وحدتي را پايدار و مقدس مي دانست كه بر محورهاي خدشه ناپذير استوار باشد و مي فرمود:با وحدت اسلامي تحت تعاليم قرآن مجيد با هم مجتمع باشيم. مهم اين نيست كه همه با هم در يك امري مجتمع باشيد و متفرق نباشيد، امر خدا به اين است كه همه با هم اعتصام به حبل الله كنيد. انبياء نيامده اند كه مردم را در امور با هم مجتمع كنند انبياء آمده اند كه همه را در راه حق مجتمع كنند.امام، وحدت را يك تكليف الهي و وظيفه اي شرعي براي آحاد ملت مي دانست و در اين ميان مسئوليت مضاعف براي علما و روشنفكران و حكام بلاد اسلامي قائل بود و فصلي خاص از پيامهاي عمومي ايشان همواره به همين مهم اختصاص داشت. حضرت امام معتقد بود كه براي تحقق وحدت و تحكيم آن مي بايست بهاي لازم پرداخت شود و خود پيشقدم اين راه بود. طبعاً در اين جا مجال بازگوئي فرازهاي منتخب از رهنمودهاي آن حضرت درباره هر يك از ابعاد و مراتب وحدت وجود ندارد.حضرت امام در مواضع خويش در باب وحدت به همان اندازه كه به ضرورت و اهميت آن سفارش كرده است بر توجه به لوازم آن نيز تأكيد داشت و معتقد بود كه اتحاد بدون تحقق زمينه ها و راهبري جامعه بدان سمت شكل نمي گيرد و يا آنكه پايدار نمي ماند.آري انقلاب اسلامي و ره آوردهاي آن حجت را بر ما تمام كرده است. پيروزيهاي امام و نهضت جهاني اسلام مصداقي كامل بر اين كريمة شريفه است كه (كم من فئة قليلة غلبت فئة كثيرة باذن الله) حضرت امام بارها در شرايط سخت و به ظاهر نوميد كنندة مبارزه، به ما آموخت و گوشزد كرد كه كميتها و آمار عوامل مادي و ظاهري در ميدان تقابل حق و باطل تعيين كننده نيستند، آنچه كه مهم و اساسي است آگاهي و بيداري و انگيزه و اخلاص، و عمل به تكليف است. اگر امروز جوامع اسلامي به درستي تشخيص داده اند كه چارة دردها و تنها راه حل نجات از بن بستها و عقب ماندگيهاي كنوني، بازگشت به هويت اسلامي خويش و تشكيل دوبارة امت واحده به معناي واقعي آن است، پس هراسي به خود راه ندهيم و مأيوس نباشيم.بياييد پيشگامان اين جهاد مقدس باشيم. اين ننگ بزرگي است كه پيروان پيامبر رحمت و وحدت با جمعيتي انبوه و منابعي سرشار و موقعيتهايي استثنايي در آتش تفرقه و اختلاف بسوزند و دشمنان دين خدا و انسانيت بر اين پراكندگيها بخندند و بر امتي كه قرنها طلايه دار تمدن و فرهنگ واقعي بود فخر فروشند و منابع آنان را به يغما برند.امروز كتاب خدا بي آنكه حتي حرفي بر آن افزوده و يا كاسته شود در ميان فرق اسلامي است، آئين و سنت پيامبر اكرم(ص) منشور هدايت و راهنماي عمل ماست.قبلة واحد، شعار واحد، نماز و مناسك واحد و صدها شعائر بزرگ اسلامي مورد اعتقاد همه مذاهب اسلامي است كه مي توانند محورهايي استوار و جاودانه براي تشكيل امتي نمونه و واحد باشند. مردم، مشكل و گناهي از اين ناحيه ندارند. اين علما و روشنفكران و زمامداران بلاد اسلامي هستند كه مي بايست رسالت خويش را در اين شرايط خطير اكتفا كنند.آمريكا و اسرائيل به چيزي كمتر از محو اسلام و سلطه بر همة بلاد اسلامي راضي نمي شوند. بيائيد به جاي دل بستن به اين پيمانهاي عنكبوتي و سست كه تا مرحلة حفظ منافع غاصبان قدس و حاميان آن حمايت مي شوند، به پيمان گسست ناپذير اخوت اسلامي دل ببنديد. بيائيد خاطرة امت واحده را دوباره تجديد كنيد.من با تأسي به حضرت امام و به سهم خويش اعلام مي كنم: مردم ايران و مسئولين نام جمهوي اسلامي دستهاي خويش را براي عقد اخوت و پيمان وحدت با عموم ملتهاي مسلمان و دولتهايي كه منفعت دشمنان دين خدا را بر منافع امت اسلام ترجيح نمي دهند، دراز كرده و آماده اند همچون گذشته بهاي لازم را براي پيشدمي در اين راه بپردازند.در پايان سخن بار ديگر خود و شما و همة دلسوختگان و مسلمان را نسبت به خطيربودن شرايط كنوني جهان اسلام هشدار مي دهم و اين تذكر رهائي بخش الهي را يادآور مي شوم كه:(واعتصموا بحبل الله جميعاً ولاتفرقوا و اذكرو نعمة الله عليكم ادكنتم اعداءً فالف بين قلوبكم فاصبحتم بنعمته اخواناً و كنتم علي شفا حفرة من النار فانقذكم منها) مرحوم سيد احمد خميني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 433]
-
گوناگون
پربازدیدترینها