واضح آرشیو وب فارسی:فارس: اولويتهاي مجلس نهم در قانونگذاري فرهنگي چيست؟خبرگزاري فارس: مسألهي مهم در «عرصهي فرهنگ»، اين است كه بايد فرهنگ خود را جهاني كنيم و گرنه ما را جهاني خواهند كرد و فرهنگ ما در فرهنگ غربي مستحيل خواهد شد.
خبرگزاري فارس: مسألهي مهم در «عرصهي فرهنگ»، اين است كه بايد فرهنگ خود را جهاني كنيم و گرنه ما را جهاني خواهند كرد و فرهنگ ما در فرهنگ غربي مستحيل خواهد شد.
به گزارش گروه فضاي مجازي خبرگزاري فارس به نقل از برهان، اولويتهاي «مجلس نهم» در قانونگذاري فرهنگي چيست؟ براي «جهاني سازي فرهنگ» در فرآيند قانونگذاري چه تدابيري انديشيده شده است؟ براي رسيدن به نتيجهي مطلوب قانونگذاران مجلس چه «فرآيند فكري و نرمافزاري» را بايد طي كنند؟ در خصوص بررسي و تحليل سؤالهاي موجود با دو نفر از فعالين سياسي به گفتوگو پرداختيم كه در ادامه ميخوانيد.
دكتر «ابراهيم فياض»؛ دكتراي «فرهنگ و ارتباطات» از دانشگاه امام صادق (عليه السلام) و عضو هيأت علمي گروه «انسان شناسي» دانشگاه تهران و كارشناس «جامعهشناسي و مردمشناسي»؛
با توجه به شكلگيري و شروع به كار مجلس نهم، جنابعالي به عنوان يك چهرهي دانشگاهي، اولويتهاي قانونگذاري مجلس نهم در حوزهي فرهنگ را چه ميدانيد؟
مهمترين مسأله در عرصهي فرهنگ، اين مسأله است كه ما بايد فرهنگ خودمان را جهاني كنيم و گرنه ما را جهاني خواهند كرد و فرهنگ ما در فرهنگ غربي مستحيل خواهد شد. شما نگاه كنيد كه مثلاً آمريكا با تعيين شاخصهايي نظير «اسكار» يا مقالات «ISI» به فرهنگ و هنر و يا حتي توليد علم جهاني جهت ميدهد. از طرفي هم با توليدات ماهوارهاي، فرهنگ عمومي در معرض آسيب و خدشه قرار گرفته است. اينها همه زنگ خطري براي فرهنگ ايراني-اسلامي ماست كه اگر خود را جهاني نكنيم، در فرهنگ غالب جهاني غرق خواهيم شد.
فكر ميكنيد كه اين جهاني سازي فرهنگ در فرآيند قانونگذاري قابل اصلاح است؟
ما ابتدا بايد ببينيم كه چه طور ميتوانيم فرهنگ ايران را جهاني كنيم بدون آن كه خودمان آمريكايي شويم. اين مهم در دو سطح قابل پيگيري است كه اين دو سطح در طول يكديگر قرار ميگيرند. مقدمات اين كار ميبايست در حوزه و دانشگاه شكل بگيرد و بعد فرآيند اجرايي آن در مجلس پيگيري شود. به عبارت ديگر تا انديشهي تحولخواهي در اين زمينه در حوزهي نرم افزاري ايجاد نگردد، مجلس هرگز قادر نخواهد بود كه در اين زمينه تصميمهاي صائبي اتخاذ كند. آسيبي كه در عرصهي قانونگذاري فرهنگي در دورههاي پيشين مجلس به سبب اين كه تحركي در حوزه و دانشگاه در اين خصوص رخ نداده بود يا اين كه مجلس خود را در استفاده از آرا و نظرهاي اهل فن مستغني ميديد، بارها اتفاق افتاده و بسياري از مصوبههاي فرهنگي مجلس در حين اجرا با بن بست مواجه شدهاند.
اين تعامل ميان قانونگذاري و تخصص يا نظريه پردازي كه مدنظر شماست به چه صورت شكل ميگيرد؟ به وسيلهي ورود اهل نظر به عنوان نماينده داخل مجلس يا از راه يك ارتباط هميشگي ميان اهل نظر و انديشه با نهاد قانونگذاري؟
اين كه يك انديشمند به عنوان يك نماينده در مجلس حضور داشته باشد، في نفسه مطلوب نيست. اين ارتباط بايد در شكل دوم آن برقرار شود يعني اين مجلس است كه ميبايست دست نياز خود را به سوي حوزه و دانشگاه دراز كند. غير از اين رخ دهد نشان از به بيراهه رفتن ما دارد. اين كه يك مجلسي در حين قانونگذاري بي توجه به نظرهاي صاحبنظران آن حوزه اقدام كند، يقين بدانيد كه آن قانون، قانون جامع، كامل و ناظر به حل مشكل نخواهد بود. مسايل حقوقي و قانونگذاري بايد از دل دانشگاه و حوزه بيرون بيايد.
يعني يك فرآيند فكري و نرمافزاري بايد طي شود تا در عرصهي قانونگذاري به يك نتيجهي مطلوب برسيم؟
دقيقاً؛ و اين فرآيند از راه ايجاد اين پيوند است كه تكميل ميشود. در حال حاضر اگر شما به كنگرهي آمريكا هم نگاه بكنيد، اين قاعده رعايت ميشود؛ يعني روزي نيست كه اساتيد مطرحترين دانشگاههاي آمريكا در مقام مشاوره به نمايندگان در كنگره حاضر نشوند.
پس اگر بخواهيم به يك جمعبندي برسيم بايد بگوييم كه اولويت اساسي در قانونگذاري فرهنگي از جانب نمايندگان مجلس استفاده از خرد جمعي اساتيد و دانش آموختگان و متخصصان حوزه و دانشگاه است؟
بله؛ البته فكر ميكنم اين براي خود حوزه و دانشگاه نيز خوب باشد و در نزديك شدن اين دو به يكديگر و همچنين نزديك شدن هرچه بيشتر سياستگذاري به دين، حائز اهميت باشد.
دكتر «لاله افتخاري»؛ نماينده مردم تهران و دكتراي «علوم قرآني»؛
اولويتها و برنامههاي اصولگراها در زمينهي «حفظ وحدت» چيست؟
الحمدالله با عنايت الهي و توجهات حضرت حجت (عج) و رهنمودهاي مقام معظم رهبري مردم مشاركت و حضور حداكثري در انتخابات داشتند و اين اتفاق مباركي بود. اما اگر در اين راه رقابت سالمي صورت نميگرفت مردم در صحنه حاضر نميشدند. و نامزدهاي مورد علاقه خود را با سلايق مختلف و از گروههاي مختلف انتخاب نميكردند. خب، اكثريت نمايندگان مجلس نهم مشخص شدند؛ بايد هرچه قدر كه رقابت بود كنار گذاشته شود و به رفاقت تبديل شود و همافزايي رفاقت اتفاق بيفتد. هر چند صاحبنظران كشور بسيار هستند اما مجلس يك محدوديتي دارد و كساني به مجلس راه پيدا ميكند و كساني هم نه.
بنده ضمن اعلام آمادگي در استفاده از ديدگاه و نظريات كارشناسانهي دوستان، تقاضا ميكنم گروهي كه به مجلس راه پيدا كردند بايد از آنهايي كه به مجلس راه پيدا نكردند و مسلماً داراي ديدگاه، طرح و برنامههايي هستند؛ استفاده كنند. و آنها را به عنوان مشاورانتوانمند و صاحبنظر خود در نظر بگيرند. و همچنين آنهايي كه موفق به راهيابي به مجلس نشدند پشتوانه، مشاور نمايندگان منتخب باشند. همانطور كه در جنگ هم همين طور بود يك عدهاي فرمانده بودند، عدهاي سربازخطمقدم و عدهاي تداركات و كمكرساني ميكردند. ارزش اين دو تا با همديگر تفاوت ندارد هر دو به براي يك نظام دارند خدمت ميكنند چه پشت جبهه، چه خط مقدم؛ اگر به يكديگر كمك نكنند قطعاً نميتوانند كه موفقيتهايي خوبي داشته باشند و بنابراين بايد با تعامل با هم فكري بسترهايي فراهم بشود زمينههايي فراهم بشود تا اينها بتوانند از توان يكديگر استفاده كنند، رقابت را به رفاقت و همراهي را به همافزايي تبديل كنند.
البته در حال حاضر يك سري برنامهها مشخص نيست؛ ولي بايد اولويتها آنهايي كه در يك ليست واحد حضور پيدا كردند مشخص شود؛ طبيعتاً برنامههايي هم از قبل دارند كه هنوز خيليهاشون برجا مانده و عملياتي نشدهاند. در اين ميان اولويتهايي كه مورد نظر «مقاممعظمرهبري» هست و در فرمايشات خود مرتباً تأكيد دارند و به عنوان انتظارات خود مطرح ميكنند؛ و نيز مطالباتي كه مردم اين مدت در حوزههاي اصلاح مسايل اقتصادي، امور معيشتي، ازدواج جوانان، اشتغال، مسكن و رفاه از نمايندگان و قانوگذاران مطالبه داشتند، مد نظر داشته باشند و به خوبي روي آن برنامهريزي كنند و پيش ببرند. و يك بحث ديگر، «مسايل قرآني» است كه خب آن را تا جايگاه خوبي پيش آورديم انشاالله بايد اين را تا آخر به نتيجه برسانيم.
انتهاي پيام/
پنجشنبه|ا|18|ا|اسفند|ا|1390
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 407]