واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مسعود كرامتي شنبه شب در نخستين نشست تخصصي فيلم نامه نويسي بيست و چهارمين جشنواره بين المللي فيلمهاي كودكان و نوجوانان افزود: اصل ماجراي فيلمنامه نويسي موضوع است، به اين معنا كه موضوع، يا مضموني كه انتخاب مي شود بايد متعلق به دنياي كودك و نوجوان، زندگي و مسايل آنها باشد. وي با اشاره به اينكه دنياي كودكان معصومانه است گفت: دنياي كودكان آلوده نشده و هر آنچه از آلودگي در اين دنيا مي ديده مي شود ساخته و پرداخته ما بزرگترها است كه به دنياي كودكان تزريق شده است. وي با اشاره به اينكه در حال حاضر كودكان دنيايي ندارند، افزود: يكي از مشكلات فيلم نامه نويسان نبود دنياي كودكي است، به دليل اينكه ما بزرگترها كودكان را به سمت دنياي خود كشيده و فكر مي كنيم آنها با هوش شده اند. وي تصريح كرد: اين واقع گرايي است كه كودكان را باهوش كرده و آنها دنياي خودشان را فراموش كرده اند. كرامتي گفت: وقتي راجع به مسايل ساختاري فيلم نامه نظير لحن و زبان به جاي مسايل فني صحبت مي شود، ناراحت كننده است و انتهاي همه اين حرف ها نشان مي دهد وضع سينماي كودك نامناست است و فيلم نامه هم بخشي از از اين موضوع است. ديگر فيلمنامه نويس كودك نيز گفت: فيلمنامه كودك و بزرگسال دو دنياي متفاوت است كه دو زبان و دو غايت متفاوت مي خواهد كه اين زبان و غايت متفاوت موضوع را متفاوت خواهد كرد. ناصر هاشم زاده افزود: به طور منطقي بايد گفت كه هر فيلمي با موضوع كودك ساخته شده باشد سينماي كودك نيست، چرا كه ممكن است فيلم با موضوع كودك و براي آموزش بزرگسالان باشد، بنابراين در تعاريف بايد به زبان و غايت يك داستان، قصه و موضوع توجه كرد. وي با بيان اينكه رسيدن به يك تعريف جامع براي فيلم نامه كودك امري مشكل است، اظهار داشت: آنچه درباره يا براي فيلمنامه كودك تعريف شده نيز داراي خدشه است، چرا كه ما بزرگترها از دوره كودكي فاصله گرفته و وجود چنين فاصله اي سخن گفتن درباره دوران كودكي را مشكل كرده است. هاشم زاده به مراحل سلوك عرفا اشاره كرد و گفت: يكي از اين مراحل تماشاي پنهاني بازي كودكان است و عارف پس از تماشا بايد آنچه را فرا گرفته روايت كند كه اين فراگرفتن همان پاكي است كه ما از آن فاصله گرفته و مي خواهيم بار ديگر پاكي را بياموزيم. وي تصريح كرد : اگر سينما مي خواهد به شغل خاصي نزديك شده و درباره آن فيلم سازي كند، بايد در خصوص آن شغل آگاهي داشته باشد كه اين آگاهي از طريق تماشا به دست مي آيد. وي با بيان اينكه دنياي هنر، دنياي تمثيل، تصوير و تماشا است، گفت: اگر دنياي كودك درست ادراك شود، هنرمند نيز آن را به درستي روايت خواهد كرد. وي به مباحث مطرح شده در اين نشست اشاره كرد و گفت: مباحث لفظي و اختلاف ها ما را به تعريفي نمي رساند، بايد از تعريف عبور كرد چرا كه تعريف براي اهل فلسفه است و فيلمنامه نويسان بايد به سهم كودك در سينما توجه كند و با تماشاي اين دنيا يك روايت صادقانه داشته باشد. وي تصريح كرد: صحبت هاي مطرح شده نشان مي دهد وارد دنياي كودكي نشده ، بلكه كودكان را وارد دنياي خود كرده ايم و درشت گويي آن ها از باهوشي نيست بلكه از بيماري است كه ما بزرگترها آن ها را مبتلا كرده ايم. ديگر كارشناس اين نشست نيز گفت: كند شدن مداد ذوق و قريحه، يكي از مشكلاتي است كه بايد براي آن چاره انديشي شود زيرا سينماي ايران در زمينه سينماي كودك ضعيف است. وي اضافه كرد: امروزه در آستانه هزاره سوم موضوع كودك داراي اهميت بسياري است و اين كشف را فيلمسازاني كه دغدغه كار براي كودكان و نوجوانان دارند به خوبي مي دانند. مصطفي جمشيدي گفت: فيلمسازان مي توانند در قالب فيلم بسياري از مسايل را مطرح كنند همچنين مشكل سينماي كودك امروز مشكلاتي است كه برخي تهيه كنندگاني كه هويت سينماي ايران را زير سووال برده اند، انجام مي دهند. وي با اشاره به اضافه شدن بخش مسابقه فيلمنامه نويسي در بيست و چهارمين دوره جشنواره بين المللي فيلم كودكان و نوجوان گفت: هنرمندان شركتكننده در اين بخش آثار ارزشمندي ارايه كردند و بايد اين راه و جهش در عرصه فيلم سازي تداوم داشته باشند. اين نويسنده با بيان اينكه براي نزديك شدن به دنياي كودكان بايد تحقيق كرد، گفت: چنانچه رسانه هاي ديگر نيز وظايف خود را در برابر سينماي كودك و نوجوان انجام مي دادند، فيلمسازان نيز با آرامش بيشتري به اين موضع مي پرداختند. وي با اشاره به كتاب خطرات رئاليسم براي هنر معاصر گفت: رئاليسم خطر بزرگي براي هنر معاصر محسوب مي شود. اين كارشناس فرهنگي نيز در ادامه با بيان اينكه دنياي كودك متفاوت از دنياي بزرگسال است، گفت: روانشناسي فيلم كودك و نوجوان نياز به توجه بيشتري دارد. كارشناس فيلمنامه نيز در ادامه افزود: درك زبان كودك به لحاظ سرگرم كنندگي و اقتباس از داستان هاي كودكان و نوجوان اهميت دارد و بايد براي مخاطب كودك و نوجوان در نظر گرفته شود. حميد جمدر هماهنگي موضوعات فيلم ها را با دوران كودكي و نوجواني ضروري دانست و افزود: لازم است حد و مرز فيلم كودك و غير كودك مشخص شود زيرا منظر، نوع نگاه كودك و دغدغه هاي او داراي اهميت بسياري است. اين كارشناس فرهنگي اضافه كرد: به طور مثال در دنياي كودكانه، نگاه نامهربانه معلم براي كودك فاجعه محسوب مي شود و بايد در اين فيلم ها به تضاد ها در حد اعلاي آن توجه شود. وي اظهار داشت: زدودن مشكلات كودكان و نوجوانان و درك نياز هاي كودكان و نوجوانان موضوعي محوري است و نويسنده براي نوشتن براي كودكان و نوجوانان بايد با اين موارد آشنا باشد. جمدر با اشاره به اينكه كودكان به موجوداتي معصوم تعبير مي شوند، گفت: فيلم هاي كودك و نوجوان اغلب درسي براي بزرگسالان دارد و تجلي معصوميت در فيلم ها داراي پيام براي بزرگسالان است تا بگويند در دنيا تجليات انساني بسياري وجود دارد. وي افزود: اگر خواهان نگاه مناسب به فيلم كودك و نوجوان هستيد لازم است آموزش هاي كافي در اين خصوص ارايه شود و به استعداد هاي كودكان و نوجوانان بيش از پيش توجه شود. در اين نشست مهدي مسعود شاهي مدير موسسه جشنواره ها، مسعود احمديان ديبر جشنواره بيست و چهارم و جمعي از فيلم نامه نويسان، كارگردانان و بازيگران حاضر در شهر همدان شركت كردند. بيست و چهارمين جشنواره بين المللي فيلم هاي كودكان و نوجوانان از 16 مهرماه امسال به مدت پنج روز در همدان برگزار مي شود. 7521/575
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 328]