تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 18 تیر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):خشم از شيطان و شيطان از آتش آفريده شده است و آتش با آب خاموش مى شود، پس هرگاه يكى ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

اتاق فرار

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پیچ و مهره

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

میز جلو مبلی

هتل 5 ستاره شیراز

آراد برندینگ

رنگ استخری

سایبان ماشین

قالیشویی در تهران

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

شرکت حسابداری

نظرسنجی انتخابات 1403

استعداد تحلیلی

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ووچر پرفکت مانی

خرید سی پی ارزان

خرید ابزار دقیق

بهترین جراح بینی خانم

تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی

خرید ریبون

ثبت نام کلاسینو

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1805575701




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

یک علامت سئوال بزرگ؛ نگاهی به کیفیت فیلم‌های تلویزیونی


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: یک علامت سئوال بزرگ؛ نگاهی به کیفیت فیلم‌های تلویزیونی
فیلم تلویزیونی
رویکرد اخیر رسانه ملی به تولید کمی فیلم تلویزیونی به نوعی کیفیت این آثار را به خصوص به واسطه تعجیل در روند تولید زیر سئوال برده و حضور سینماگران در این رسانه هم نتوانسته کیفیت آثار را ارتقاء دهد.چندی پیش وقتی در مطلبی به تعاملات سینما و سیما به خصوص در رویکرد جدید تلویزیون به تولید تله فیلم پرداختیم، هنوز پخش گسترده این فیلم‌ها در رسانه ملی آغاز نشده بود و طبعاً آنچه مطرح شد به عنوان پیش‌فرض‌هایی ارائه شد که می‌توانست به قطعیت نرسد.اما امروز که سومین ماه پائیز را به پایان می‌رسانیم، تله فیلم بدل به عضو ثابت عصرهای جمعه شبکه اول و مناسبت‌های تقویمی و غیرتقویمی سایر شبکه‌ها شده و طبیعتاً آنچه مطرح می‌شود نه فرضیه بلکه انعکاس بازخورد پخش این آثار در رسانه ملی و ارزیابی آنهاست.مهمترین مسئله ای که درباره رویکرد جدید تلویزیون مطرح شد، ارتقاء سطح کیفی آثار تلویزیونی به واسطه حضور سینماگران در تلویزیون بود که در شکل ایده آل خود باعث بالا بردن سطح سلیقه مخاطب تلویزیونی و در وجه مقابل می توانست فرهنگ سهل الوصول و از تولید به مصرف رسانه ملی را فراگیر کرده و به این آثار تسری دهد.امروز با پخش گسترده این آثار به نظر می آید این نگرانی اصلی ترین معضلی است که گریبان فیلم های تلویزیونی را گرفته و به جای در اختیار گرفتن وسواس و سلیقه سینمایی و انعکاس آن در تلویزیون، به نوعی علیه خود عمل و از کارگردانان حرفه‌ای سینما هم حضور کم مایه و ضعیف ثبت کرده است.به عنوان مثال کافی است حضور کارگردانانی چون سیروس الوند در "ستاره‌های سوخته"، ابراهیم شیبانی در "گزارش یک اعدام"، محمدرضا آهنج در "سکوت"، کامران قدکچیان در "اسکن"، کاظم معصومی در "پریش" و ... را با ضعیف‌ترین فیلم سینمایی کارنامه‌شان مقایسه کنیم تا این فرضیه به اثبات برسد که حضور گسترده فیلمسازان سینمایی در عرصه تلویزیون نتوانسته به ارتقاء سطح کیفی تولیدات این رسانه بینجامد.وقتی کار به بررسی و تحلیل کیفی تله فیلم‌های کارگردانان جوان و تازه‌کار می افتد، از آنجا که ملاکی برای قیاس این آثار در مجموعه کارهایشان وجود ندارد، به جای اینکه به نتیجه‌ای بهتر منجر شود تأسف‌بارتر می شود. فیلم‌هایی که از همه وجوه فنی، ساختاری، تصویری، روایی، بازی و ... لطمه دیده و در واقع نقطه قوت برای دفاع ندارند. پس نقطه مثبت رویکرد رسانه ملی در ساخت تله فیلم کجاست؟
فیلم تلویزیونی
واقعیت این است که متأسفانه ویژگی سهل الوصول بودن آثار تلویزیونی آنچنان پتانسیل قوی دارد که به نوعی همه خلاقیت، وسواس، دقت نظر و ... فیلمسازان را در سایه قرار داده و نتیجه کار هم چیزی می‌شود که کارگردان آن را توجیه، تهیه‌کننده انتقاد و بازیگر اعتراض می‌کند و نهایتاً مخاطب تلویزیون به این نتیجه می‌رسد که احتمالاً اسامی عوامل را در تیتراژ اشتباه دیده است!کافی است یک بازنگری در گفت و گفت‌های انجام شده با کارگردان، تهیه‌کننده یا فیلمنامه‌نویس این آثار پس از پخش از تلویزیون داشته باشیم. علاوه بر رویکردهای اشاره شده، نکته مشترک در حرف همه آنها این است که در بهترین شکل ممکن، فیلمنامه را در فرصتی حداکثر دو هفته‌ای و تولید را حداکثر در یک ماه به نجام رسانده و همه معتقدند اگر فرصت بیشتر برای تولید داشتند، کار از کیفیت بهتری برخوردار می شد.همه و همه این نکات یک علامت سئوال بزرگ را در ذهن ایجاد می‌کند که این همه تعجیل برای ساخت یک فیلم تلویزیونی از  کجا می‌آید و بنا به کدام مصلحت است؟ می توان این رویکرد را در مورد فیلم های مناسبتی که باید در مقطع زمانی خاص مانند هفته نیروی انتظامی یا روز خاص پخش شوند، تا حدی توجیه کرد. ولی وقتی موضوع فیلم‌ها نه مناسبتی است و نه نیاز کوتاه‌مدت مخاطب را برطرف می کند، این همه تعجیل از کجا می آید؟این وجه انکارناپذیر است که تعجیل زیانی اساسی به کیفیت این فیلم ها وارد کرده و هیچ پاسخ منطقی هم برای این نقص آگاهانه وجود ندارد. آگاهانه از این وجه که با وجود روشن شدن لطمه به فیلم‌ها از این وجه، ولی همچنان این پروسه با سهل انگاری در حال پیگیری است و مسئولان رسانه ملی هنوز به فکر آسیب شناسی این روند نیفتاده‌اند.همانطور که در مطلب قبل هم اشاره شد فرصت کمی که برای نقد و تحلیل و آسیب‌شناسی تولیدات تلویزیون وجود دارد، به نوعی فیلمسازان را به سوی بی‌تفاوتی نسبت به بازخورد کارشان پیش می‌برد. حتی نشست‌های نقد و بررسی که شبکه‌ها برای به اصطلاح تحلیل کارهای انتخابی خود برگزار می‌کنند، به قدری از پیش تعیین‌شده و غیرکاربردی است که بیشتر مواقع عوامل اصلی کار در زمان ارزیابی حداقل یکی دو کار را پشت سر گذاشته اند.قرار است این ارزیابی ها پاسخگوی نیاز امروزمان باشد یا چند سال آینده؟ با این روند به نظر می آید یک چنین ارزیابی ریشه‌ای که باید سیستم روتین تلویزیون را مورد بازنگری قرار دهد، حداقل تا یک سال آینده عملی نشود! چرا که این رسانه برنامه‌های طولانی‌مدت خود را حداقل برای یک سال آینده طراحی و اجرا می‌کند و چنین نقد و نظرهای کوتاه مدتی راه به این سیستم ندارد.وجهی دیگر که در این روند رخ می‌نماید، همان نکته‌ای است که در مطلب قبل به آن اشاره کردیم. اشاعه فرهنگ فرصت‌طلبی و دوری از شفافیت که برخاسته از اصل حاکمیت رابطه بر ضابطه در تلویزیون است. در همه انتقادهایی که از روند تولید فیلم از سوی عوامل مطرح می‌شود، کارگردانان یا نقدها را می‌پذیرند یا توجیه می‌کنند. تهیه‌کنندگان هم معمولاً انتقاد را به بقیه عوامل وارد می‌کنند.در نهایت حتی اگر نقد روند بی‌دلیل پرسرعت تولید مطرح می‌شود، به قدری ملایم و غیرکاربردی است که نتیجه ندارد. چرا؟ چون فیلمساز یا تهیه‌کننده در اندیشه کار بعدی است که در مرحله ساخت دارد یا تولید شده و در آستانه پخش است! اینچنین است که در نهایت روندی شکل می‌گیرد که همه با فاصله گرفتن از انتقاد کاربردی به نوعی یکدیگر را تأیید می‌کنند. حکایت همان چاقویی که این بار از وجهی دیگر دسته خودش را نمی‌برد!منبع : خبرگزاری مهر  





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 181]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن