واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > بادی، نزهت - در جامعه عقیم و بی خاصیت ما که آرزوهای انسان به چیزهای پیش پا افتاده نزول یافته و آدمها روز به روز بیشتر در نیازهای معمولی و روزمره خود غرق می شوند، یافتن کسانی چون سید که روشی دیگر از زیستن را به ما نشان می دهند، به یک حسرت بزرگ تبدیل شده است. در سالهای نوجوانی در کنار عکس کسانی چون سرپیکو، باب دیلن و چه گوارا تصویر مردی میانسال با موهای جوگندمی و نگاهی آرام و رو به پایین بر دیوار اتاقم بود. در آن عکس چیزی بود که نسل ما را شیفته خود می کرد. انگار از جایی بازگشته بود که ما به دنبالش بودیم، از همان راه طی شده ای که ما تازه در آغازش قدم گذاشته بودیم و بعدها فهمیدیم که اصلا ما مرد رفتن در این راه دشوار نیستیم و هنوز سالهاست که در خم همان کوچه و خیره به آن عکس مانده ایم.وجه مشترک همه این مردان سرکش و تک رویی که زندگی ام را دگرگون کردند، این بود که خلاف آمد زندگی رایج حرکت می کردند و سرسختانه مسیر فردی خود را در دنیا باز می کردند. در طول این سالها علاقه ام به بعضی از آنها کم و زیاد شد، ولی سید مرتضی آوینی همواره شمایلی از یک آرمانگرای پرشور و تسلیم ناپذیر برایم باقی ماند.شاید رازش در این بود که او از جنس دنیای ما نبود، همان دنیایی که سید آن را منجلاب عادات و تعلقات می نامید و روزمرگی و انفعال جزو بدیهی ترین اخلاقیات مردمانش شده است. غرابتی در رفتارش موج می زد که انگار از وسط قصه های کهن و دور به میان ما آمده بود و نشانه هایی از مجنون، حلاج، سیاووش، میثم تمار و همه قهرمانان اسطوره ای داشت که راه و رسم جدیدی در جهان به وجود آوردند و از خود شور و نیروی غیر قابل مهاری به جا گذاشتند که آغازگر راهی شد که دیگران از ورود به آن می هراسیدند.او مردی بود که شهامت قدم گذاشتن در مسیرهایی را داشت که ما خوابش را می دیدیم و دست به کارهایی می زد که رویایش را در سر می پروراندیم. دغدغه اش رسیدن به چیزهای بزرگ و هدفهای دور بود و در این راه از رویارویی با مرگ هم پروایی نداشت.هرچند شهادت بهانه ای شد تا خیلی ها به حقانیت مسیر و سلوک فردی او ایمان بیاورند، اما آنچه سید را در زمره مردان بزرگ قرار می دهد، زیستن دشوار و نامتعارف او در جستجوی حقیقت بود و شیدایی و جنونش برای کشف راز عالم ، عاقبتی جز چنین مرگی شورانگیز نداشت.در این سالهای اخیر خیلی ها سعی کردند از او الگویی برای جامعه ترسیم کنند و او را در قالبی مطابق معیارهای رایج و مرسومی که از چنین الگوهایی انتظار می رود، محدود کنند و در این میان هر کسی او را در شکلی که به خودش نزدیک تر می دید و بهتر می فهمید، تعریف کرد. ولی همواره تفکر و سلوک شخصی سید از چارچوب های از پیش تعیین شده، فراتر رفته و حتی گاهی همان اصول و قواعد را زیر سوال برده و تعاریف و قالبها را به هم ریخته است.زیرا اساسا نمی توان شیوه و مسیر زندگی افرادی چون سید را با همان نگرش و دیدگاه عادی درک و بررسی کرد. سید در دنیایی خاص به سر می برد و به چیزهایی می اندیشید و با مسائلی مانوس بود که غالبا از دسترس ما به دور است و با آنچه ما می شناسیم و در حال تجربه اش هستیم، تفاوت و فاصله زیادی دارد.اصلا منظورم این نیست که از او شمایلی قدیس وار بسازم، بلکه سعی ام این است که بگویم او یکی مثل ما نبود و بدترین کاری که می شود در حق او کرد، این است که وی را در حد و اندازه فهم و درک حقیر و اندک خودمان تقلیل دهیم و از او چیزی بسازیم که در تعاریف و طبقه بندی محدود و بسته ما بگنجد. در جامعه عقیم و بی خاصیت ما که آرزوهای انسان به چیزهای پیش پا افتاده نزول یافته و آدمها روز به روز بیشتر در نیازهای معمولی و روزمره خود غرق می شوند، یافتن کسانی چون سید که روشی دیگر از زیستن را به ما نشان می دهند، به یک حسرت بزرگ تبدیل شده است. پس بگذاریم او همانطور که واقعا هست، برای نسلهای بعدی بماند. شاید آنها بهتر از ما او را فهمیدند و شهامت بیشتری برای قدم گذاشتن در راهی داشتند که سید از آن با ما حرف می زد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 222]