نگاهي به فيلم‌هاي روي پرده سينمايي كشور؛ «شيرين»؛ تلخ در مضمون، شور در ساختار

واضح آرشیو وب فارسی:شبكه خبر دانشجو: نگاهي به فيلم‌هاي روي پرده سينمايي كشور؛ «شيرين»؛ تلخ در مضمون، شور در ساختار
«شيرين» به لحاظ فُرم، يك اتفاق در سينماي ايران محسوب مي‌شود، اتفاقي كه به نظر مي‌رسد بيشتر ناشي از بازي‌هاي فُرمي و شيطنت‌هاي پست مدرن سازنده‌اش باشد تا يك جست‌وجو و تكاپوي واقعي در حوزه هنر سينما.

گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ فيلم «شيرين» ساخته عباس كيارستمي بالاخره پس از كش و قوس‌هاي فراوان در گروه سينمايي مخاطبان خاص، اكران شد فارغ از اينكه اكران اين فيلم تا چه حد بتواند با مخاطب خاص ايراني ارتباط مضموني و ساختاري پيدا كند و گذشته از اينكه در فضاي كنوني توليد و نمايش سينمايي ايران آثاري همچون «شيرين» چه جايگاهي را مي‌تواند از آن خود كند، بايد گفت كه فيلم يكي از تجربي‌ترين آثار كارنامه عباس كيارستمي است كه البته مي‌توان نشانه‌هاي روشني از تجربه‌هاي پيشين او را در آن يافت، از فيلم‌هاي سال‌هاي دور همچون «مشق شب» گرفته تا آثار متاخرش.

اما فيلم «شيرين» به لحاظ فُرم، يك اتفاق در سينماي ايران محسوب مي‌شود، اتفاقي كه به نظر مي‌رسد بيشتر ناشي از بازي‌هاي فُرمي و شيطنت‌هاي پست مدرن سازنده‌اش باشد تا يك جست‌وجو و تكاپوي واقعي در حوزه هنر سينما.

فيلم «شيرين» قطعاً امكان برقراري ارتباط با مخاطب عامه ايراني را ندارد و يكي از نشانه‌هاي مهم اكران آن در گروه سينمايي خاص به نوعي تسليم شدن پيشاپيش در برابر اين واقعيت انكارناپذير است.

اما در گذر از اين حقيقت آنچه مهم‌تر است رسيدن به اين نكته است كه فيلم «شيرين» فارغ از اين حواشي و مباحث غيرمرتبط با متنش تا چه اندازه در حوزه زيبايي شناسي بصري سينما و تلاش‌هايي كه منجر به توليد يك اثر قابل دفاع سينمايي شود، قابل مطالعه و بررسي است.

حقيقت آن است كه «شيرين» در حوزه سينما و با در نظرگرفتن مؤلفه‌ها و شاخصه‌هاي اين هنر بصري اثر قابل دفاعي نيست؛ چرا كه اصول اصيل اين مديوم هنري را رعايت نكرده و اساساً بر مبنا و اساس فرم سينمايي بنا نشده است و بيشتر يك تجربه مبتديانه و اوليه و نوآموز در حوزه بازي‌هاي فُرمي است و از ميزانسن سينمايي در آن خبري نيست، گرچه حتي از جهت اين به اصطلاح خلاقيت بصري نيز فيلم «شيرين» تنها، تكرار آثار پيش از خود است كه با مرور تاريخ سينما به نمونه‌هاي اصيل، مبتكرانه و خلاقانه‌اش مي‌رسيم.

فيلم «شيرين» يك شكايت گويي آينه وار، با پرداختي جذاب هم نيست و حتي يك بيان غيرمستقيم، به نظر مي‌رسد كارگردان باسابقه و جهاني‌اش در فهم مقوله غيرمستقيم‌گويي و در دريافت متن براساس عكس العمل‌هاي مخاطب، دچار بدفهمي و اشتباه فاحشي شده است.

اينكه ريكشن‌هاي عده‌اي از بازيگران سينما را در حين چيدن يا شنيدن يك شكايت آن هم به شكلي يك نواخت و تخت و كش‌دار و خسته كننده دنبال كنيم، نامش هر چه كه باشد قطعاً ابتكار و خلاقيت سينمايي نيست و نمي‌تواند اساساً درحوزه سينما تعريف شود؛ چرا كه رويكرد و نتيجه‌اش يك نقض غرض كلي و سوء تفاهم كامل به حساب مي‌آيد و آن اينكه مخاطب همراه فيلم امكان همراهي با آن را پيدا نمي‌كند و فيلم صرفاً در حد يك بازي فرمي كارگاهي باقي مي‌ماند.

به هر حال فيلم «شيرين» چندي است در گروه سينمايي مخاطبان خاص به روي پرده رفته و علاقه‌مندان شيطنت‌هاي همچنان كودكانه استاد كيارستمي مي‌توانند به تماشاي آن بروند و از اين تلاش بسيار ديدني و بيهوده دچار تمام تناقضات تاريخي، سينمايي شوند!

شنبه|ا|8|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبكه خبر دانشجو]

[مشاهده در: www.snn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 243]