واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دیپلماسی - کارل مولر کشورهای ایران ترکیه و برزیل هفته گذشته توافقنامه ای درباره تبادل سوخت هسته ای در خاک ترکیه امضاء کردند که به موجب آن ایران با تحویل 1200 کیلو گرم از اورانیوم غنی شده با ضمانت دو کشور ترکیه و بزریل که از اعضای غیر دائم شورای امنیت هستند، موافقت کرد. این تواقفقنامه دلیلی برای حسن نیات ایران است و اراده این کشور برای حل بحران ایجاد شده از سوی غرب را از طریق گفتگو و راه های دیپلماتیک نشان می دهد. همچنین بر صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران تاکید می کند که سعی دارد به تکنولوزی هسته ای صلح آمیز دست یابد و این موضوع هیچ تعارضی با معاهده عدم انتشار سلاح های هسته ای ندارد.توافقنامه مذکور انعکاس مثبتی در بسیاری از کشورها مانند روسیه و چین ایجاد کرده و تعدادی از کشورهای غربی با وجود اینکه درباره مسائل معینی تردید دارند، از آن استقبال کردند. در این میان آمریکا تنها کشوری است که همچنان با زبان تحکم صحبت می کند و از تحمیل مجازات ها سخن می گوید.چرا این کشور در این مقوله پافشاری می کند تا قاعده کلی تردید را اتخاذ کند و با تحمیل خواسته های خود بر دیگران تا جایی پیش می رود که هم اکنون ایران را به استفاده از قدرت و حمله نظامی تهدید کند.چرا آمریکا می خواهد نقش پلیس جهان را بازی کند، این در حالی است که ماده چهارم معاهده عدم انتشار سلاح های هسته ای به کشورهایی که این پیمان را امضاء کرده اند، اجازه می دهد به فناوری هسته با اهداف صلح جویانه دست یابند. روشن است که 192 کشور عضو سازمان ملل متحد بر اساس منشور این سازمان به تحکیم و تقویت امنیت، صلح بین المللی و همکاری گروهی متعهد شدند تا از راه های صلح جویانه و دیپلماتیک، هر آنچه که استقرار و ثبات جهانی را تهدید می کند بازدارند که این امر با اصول قانون بین المللی هماهنگ است و حقوق کلیه ملت ها را تامین می کند.این کشورها به توسعه روابط با محوریت احترام متقابل، تساوی حقوق و احترام به حاکمیت کشورها ملزم شدند. همچنین در زمان بروز مشکلات پیچیده نباید از قدرت استفاده کنند که این امر با اهداف سازمان ملل متحد تعارض دارد.اما واقعیت امروز عکس این مطلب را نشان می دهد، چون بسیاری از کشورها در گذشته و حال سیاست هایی را دنبال کرده و می کنند که در جهت مخالف اهداف و تمایلات صلح جویانه جامعه جهانی است و بدین ترتیب برای منشور یک سازمان بین المللی ارزش و اهمیتی قائل نیستند.افرادی که وقایع و اتفاقات جهان را پیگیری می کنند با کمی تامل درمی یابند که اغلب جنگ ها یی که از زمان جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده به بهانه ها و دلایل واهی بوده که سردمداران زمان آن را برای آغاز حمله جایز شمرده اند. پس عقل و منطقی که برخی از کشورها کشوری مانند ایران را به استفاده از زور، قدرت و اعمال مجازات تهدید می کنند، کجاست.روشن است که دشمنان ایران در گذشته و حال بارها سعی کرده اند ایران را کشوری نشان دهند که نمی خواهد هیچگونه همکاری کند و از ارائه دلایل و مدارک و برای عدم تلاش در جهت ساخت و توسعه سلاح های هسته ای فرار می کند. اما تردیدهای برخی از کشورهای غربی درباره توافقنامه تهران چیست. این امر بر اینکه آنها نیات پنهانی بر علیه ایران دارد تاکید می کند.احمدی نژاد رئیس جمهور ایران در سخنرانی پیشین خود اسرائیل و برنامه هسته ای اش را که اهداف غیرصلح جویانه دارد زیر سوال برد و از سیاست غرب نسبت به کشورش انتقاد کرد، چون غربی ها 300 کلاهک هسته ای اسرائیل را که در زرادخانه هسته ای خود دارد، نادیده گرفته و ایران را به اعمال مجازات تهدید می کنند.برخی از تحلیل گران اظهارات احمدی نژاد اینگونه توجیه می کنند که ایران برای حمله به اسرائیل آماده می شود که این امر عقیده عمومی غربی ها را بر علیه این کشور برمی انگیزد و زمینه حمله آمریکا و اسرائیل برای حمله به ایران آماده می کند.و اینچنین حقایق را تحریف می کنند و سناریوهای گمراه کننده خلق می کند تا زمینه برای انجام اقدامات نظامی یا تحمیل مجازات های ظالمانه فراهم باشد. به رغم اینکه اظهارات بازرسان آژانس بین المللی انری اتمی و اطلاعات سازمان امنیت این موضوع را که ایران دارای تسلیحات هسته ای است، نفی می کند. غرب به مطرح کردن ادعاهای دروغ عادت کرده که پس از تصدیق آن اقامه دعوی می کند و از این امر برای برافروختن آتش جنگ علیه ایران استفاده می کند.غرب به ایران رزومه ای از پیشنهادات برای حل این بحران ارائه کرده بود که در کلیه آنها اصل مساوات میان کشورها در برخورداری از فناوری هسته ای نادیده گرفته شده بود. این در حالی است که برخی از دولت ها مانند اسرائیل با امضای معاهده منع سلاح های هسته ای مخالفت می کنند.ایران از تن دادن و تسلیم شدن در برابر خواسته های کشورهای غربی مخالفت کرده، به همین دلیل انواع مختلف فشارها بر این کشورها اعمال می شود که آخرین آن پیش نویس قانون آمریکایی است که کمتر از 48 ساعت از امضای توافقنامه سه گانه در تهران به شورای امنیت ارائه شد تا مجازات های بیشتری را بر این کشور اعمال کنند. این امر اقدامی برای عدم موفقیت راه حل دیپلماتیک میان سه کشور ایران، ترکیه و برزیل به شمار می آید. کارل مولر، ترجمه: زینب کامرانی، منبع روزنامه الثوره/ 26 مه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 414]