وصيت حسن(ع) براي نحوه تشييع و خاكسپاري خود

واضح آرشیو وب فارسی:شبكه خبر دانشجو: وصيت حسن(ع) براي نحوه تشييع و خاكسپاري خود
اگر آن زن (عايشه) از دفن من در كنار قبر پيامبر (ص) مانع شد، تو را به خدا و خويشاوندي تو و پيامبر (ص) قسم مي دهم كه خوني حتي به اندازه حجامت بر زمين ريخته نشود تا پيامبر (ص) را ملاقات كنيم و نزد او شكايت كنيم ...

گروه دين و انديشه «خبرگزاري دانشجو»؛ امام حسن (ع)همواره در مورد هجمه بي امان نفرت و كينه دشمنان ال محمد (ص) قرار داشت ووو حتي پيكر مبارك ايشان نيز بعد از شهادت از اين كينه ها در امان نبود.

مدينه منوره براى تشييع پيكر فرزند دختر گرامى رسول خدا صلى الله عليه وآله، كسى كه از هيچ اقدامى در جهت مصالح آنان فرو گذار نكرد، به پاخاست.

تشييع كنندگان پيكر پاك آن حضرت را بر دوش گرفتند و او را به حرم نبوى مى بردند تا او را در آنجا به خاك سپارند يا بنابر وصيّتى كه امام كرده بود با او تجديد ميثاق كنند.

عايشه نيز بر استرى سياه و سفيد سوار بود و از بنى اميّه خواست كه بيرون شوند.

آنان نيز به طرف صفوف شكوهمند تشييع كنندگان مهاجر و انصار، بنى هاشم و ديگر مردم مؤمن مدينه آمدند.

عايشه فرياد زد: پروردگارا! جنگ بهتر از آرامش است.

آيا عثمان در جايى دور از مدينه به خاك سپرده شود و حسن در كنار جدش؟!

سپس در ميان بنى هاشم فرياد زد: فرزندتان را دور كنيد و او را از اينجا ببريد كه شما قومى دشمن و مخالفيد!

پيشگويي امام حسن (ع)در وصيتش به امام حسين (ع)تحقق يافت، اين وصيت نامه به شرح زير است.

امام حسين (ع) كنار بستر برادر نشست و امام حسن (ع) وصيت كتبي خويش را فرمود و حضرت نوشت. وصيت نامه امام حسن (ع) چنين بود:

اين وصيت نامه حسن بن علي به حسين بن علي است. او شهادت مي دهد كه خدايي جز الله نيست و يكي است و شريكي ندارد. او را با معرفت عبادت مي كند و هيچ كس را شريك وي قرار نمي دهد.

خداوند همه چيز را خلق كرده و قضا و قدر را مقدر نموده است. او والاترين عبادت شوندگان است و حمد براي اوست. هر كس او را اطاعت كند هدايت مي شود، و هر كسي از او سرپيچي كند گمراه مي گردد، و هر كس به درگاه او توبه كند هدايت مي شود.

يا حسين، من خانواده و فرزندان و اهل بيتم را به تو وصيت مي كنم كه از بدي بدكاران آنان گذشت كني و نيكي نيكوكارانشان را بپذيري و براي آنان پشتيبان و پدر باشي.

در صورت امكان مرا با پيامبر دفن كن كه به كنار حضرت بودن و در خانه او بودن سزاوارترم از كساني كه آنان را بدون اجازه پيامبر (ص) وارد خانه اش كرده اند و سندي هم در اين باره از او ندارند.

خداوند درآنچه كه در كتابش بر پيامبر (ص) نازل كرده مي فرمايد: «يا ايّها الّذين آمنوا لا تدخلوا بيوت النّبيّ الّا ان يؤذن لكم»: «اي كساني كه ايمان آورده ايد وارد خانه هاي پيامبر نشويد مگر آنكه به شما اجازه داده شود.»
به خدا قسم، آنان در زمان حضرت بدون اجازه حق ورود نداشتند، و اين اجازه پس از پيامبر (ص) هرگز به آنان داده نشد. اما ما اجازه داريم در آنچه از آن حضرت به ما ارث رسيده تصرف كنيم.

اگر آن زن (عايشه) از دفن من در كنار قبر پيامبر (ص) مانع شد، تو را به خدا و خويشاوندي تو و پيامبر (ص) قسم مي دهم كه خوني حتي به اندازة حجامت بر زمين ريخته نشود تا پيامبر (ص) را ملاقات كنيم و نزد او شكايت كنيم و به او خبر دهيم كه بعد از او چه مصيبت هايي از سوي مردم بر ما وارد شد.

پس از وصيت نامه كتبي، امام حسن (ع) وصاياي شفاهي خود را آغاز كرد و به برادر چنين فرمود:

پس از غسل و كفن، مرا به سوي قبر جدم ببريد تا با او تجديد عهد كنم. سپس به بقيع كنار قبر مادر بزرگم فاطمه بنت اسد برويد و مرا در آنجا دفن كنيد.

بدان كه به زودي از سوي عايشه مصيبيتي به من مي رسد؛ طبق آنچه مردم از رفتار او و دشمني اش با خدا و رسول و ما اهل بيت مي دانند.

اي برادر، اينان گمان خواهند كرد كه شما مي خواهيد مرا نزد پيامبر (ص) دفن كنيد. آنان تلاش مي كنند شما را از اين كار منع كنند، و به منظور خود دست مي يابند. تو را قسم مي دهم در تشييع جنازه من حتي به اندازة خون حجامت ريخته نشود.»

اگر امام حسن به برادرش امام حسين وصيّت نكرده بود كه در تشييع جنازه اش اجازه خونريزى ندهد و اگر حسين در ميان آنان بانگ نداده بود كه «اى بنى هاشم شما را به خدا كه وصيّت برادرم را پايمال مكنيد او را به سوى بقيع بريد كه خود او گفت: اگر مرا از به خاك سپارى در كنار جدّم بازداشتند، با كسى نستيزيد و مرا در بقيع، دفن كنيد»، بنى هاشم زمين را از لوث وجود بنى اميّه پاك مى كردند.

جسارت بنى اميّه تا آنجا بالا گرفت كه حتّى پيش از باز گرداندن جنازه به سوى بقيع، اقدام به تير باران جسد كردند به طورى كه هفتاد تير فقط بر پيكر پاك آن حضرت فرو رفته بود.

تشييع كنندگان، پيكر امام حسن عليه السلام را به سوى بقيع بردند و در ميان جمعيّت انبوه مردم او را در مكانى كه هم اكنون زيارتگاه آن حضرت است، به خاك سپردند.

سبط اكبر رسول خدا اينچنين پاك و مظلوم زيست و اينچنين حقّ او را پايمال كردند.

و اينچنين مظلومانه به شهادت رسيد.

درود خدا بر او باد تا زمانى كه شب و روز پاينده است.

دوشنبه|ا|3|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبكه خبر دانشجو]

[مشاهده در: www.snn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]