تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849259367
عباس عبدی و هتل 105 طبقه کیم ایل سونگ
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: عباس عبدی و هتل 105 طبقه کیم ایل سونگ کوشش برای شکستن رکوردهای گینس بیش از آنکه در کشورهای توسعه یافته رخ دهد در کشورهای فقیر و عقب افتاده است که برای جبران و مرهم گذاشتن بر زخم های کشنده خودکم بینی ناشی از عقب ماندگی مشاهده می شود. سرمایه: در روزنامه شنبه خبری خواندم که تاکنون در مورد آن چیزی نشنیده بودم. خبر درباره هتلی 105 طبقه (یکبار دیگر بخوانید یکصد و پنج طبقه هتل در پیونگ یانگ،،) بود که در پایتخت کره شمالی ساخته شده بود. ساخت این هتل موشکی شکل در سال 1987 (21 سال پیش) شروع شد و از 16 سال پیش و قبل از تکمیل تجهیزات داخل آن بلااستفاده مانده است. این هتل سه هزار اتاق خواب دارد که احتمالاً 4500 نفر می توانند در آن مستقر شوند. دستور ساخت این هتل به عنوان نماد پیشرفت کره شمالی در برابر کره جنوبی صادر شد تا «کیم ایل سونگ» آرزوی بزرگ خود را از ساخت این آسمان خراش در شهر درجه چندم پیونگ یانگ به گور نبرد. برای اطلاع از ابعاد موضوع، کافی است گفته شود که برای تکمیل و ایمن سازی این هتل در حال حاضر دومیلیارد دلار سرمایه لازم است و این در حالی است که حکومت کره شمالی در برابر کمتر از 200میلیون دلار نفت از تمام شعارهای هسته ای خود کوتاه آمد، جالب است که این هتل در کشوری ساخته شده که کاملاً دولتی و مردمش فقیرند و احتمالاً قادر نیستند حتی یک شب هم در این هتل (در صورت تکمیل) بخوابند و باید توریست های خارجی آن را پر کنند. در حالی که در شرایط کنونی به دلیل سیاست های عمومی و نیز وضع اقتصادی این کشور بعید است که حتی چند صد نفر توریست خارجی در این کشور حضور داشته باشند، مردمی که گرسنه هستند و ده ها هزار نفر از آنان به همین دلیل مرده اند، فقط و فقط هزینه بلندپروازی ها و ارضای حس جاه طلبی های رئیس جمهوری مادام العمر و وارث او را می پردازند که درک درستی از معنای پیشرفت و توسعه ندارد و تصور می کند که با ساختن یک هتل 105 طبقه می تواند مردمش را سربلند کند. در حالی که سربلندی هر ملتی به میزان آزاد بودن مردم آن در تعیین سرنوشت خود و بهبود جامعه خویش است. احساس خفت و خواری که از دیدن این بنای عظیم و بیهوده به مردم کره شمالی دست می دهد قطعاً زجرآورتر از گرسنگی و ضعف ناشی از عدم دسترسی به غذا برای تامین کالری لازم برای زنده ماندن آنهاست. اگر گرسنگی جسم و بدن آنها را تحت فشار قرار می دهد، این هتل در هر لحظه چون خاری بر چشم روح و روان آنان را تحت شکنجه و فشار قرار می دهد. دولت ها و حتی ملت های بزرگ را با کارهای بزرگ نمی شناسند زیرا کارهای بزرگ حتی اگر موفق هم شوند، عمقی کم و وضعیتی ناپایدار دارند و به سرعت به وبال گردن تبدیل می شوند. دولت های بزرگ، دولت هایی هستند که کارهای کوچک را در حد وسعت زیاد انجام می دهند و بزرگی کار آنان در این است که کارهای کوچک را خوار نمی شمارند. دولت هایی که اعتماد به نفس دارند، برای جا انداختن خودشان نزد مردم، نیازی به اجرای طرح هایی ندارند که همیشه کلمه اولین را یدک بکشد. کوشش برای شکستن رکوردهای گینس بیش از آنکه در کشورهای توسعه یافته رخ دهد در کشورهای فقیر و عقب افتاده است که برای جبران و مرهم گذاشتن بر زخم های کشنده خودکم بینی ناشی از عقب ماندگی مشاهده می شود. ای کاش در کتاب رکوردهای گینس، عنوانی هم درباره میزان تمایل به رکوردشکنی در کشورهای توسعه یافته و عقب مانده بود. پیش از آنکه این مطلب را بنویسم سخنان یکی از وزرای محترم را می خواندم که از کارهای برخی مطبوعات در بزرگ کردن نقاط ضعف دوستان حکومت ایران چون کوبا، نیکاراگوئه، ونزوئلا و بولیوی سخت گلایه مند بودند. اگر چه در آن سخنان نامی از کره شمالی نبرده بودند اما امیدوارم که اگر این دولت را هم دوست متبوع خود می دانند پیشاپیش مرا از نوشتن این متن معذور دارند که قصدی جز تجربه آموزی و همدردی با ملتی مظلوم در میان نبوده است،
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 215]
-
گوناگون
پربازدیدترینها