تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834061535
هنگامی كه منادی ندا سر داد! (بررسی علایم حتمی ظهور 3)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: لزوم تفكیك علائمحتمى ظهور از علائم غیرحتمى(4)
هنگامى كه منادى ندا سر داد!... آنچه گذشت:بیش از دو هزار نشانه براى فرج، ظهور و رستاخیر در كتب حدیثى نقل شده كه مىتوان آنها را به چهار دسته تقسیم نمود: فِتَن؛ مَلاحم؛ علائم ظهور؛ اشراط الساعة. و از این 2000 نشانه، مطابق تحقیق در روایات فقط 5 واقعه، علامت حتمی ظهور است این اختلاف بسیار در تعداد وقایع حتمی و غیر حتمی نیازمند بازشناسی محققانه استفرق اساسى این نشانههاى پنجگانه با دیگر نشانهها در این است كه با تحقق یافتن هر یك از نشانههاى غیرحتمى دلها آكنده از سرور مىشود. یاد یار مهربان در اعماق جانِ شیفتگان ظهور و مشتاقان حضور روحى تازه مىدمد و خلاصه آنكه: منظور از بیان علائم ظهور آن است كه هر كس بخواهد از خطر ضلالت در امان باشد، آنها را فرابگیرد تا كسى را در برابر خداوند حجّت نباشد. كه مقتضاى آن وجوب فراگیرى علائمظهور و معذور نبودن احدى در ندانستن آنها مىباشد.در 3 قسمت پیشین، پس از تبیین موضوع و واژگان بحث، 2 مورد از علایم بررسی شد و اكنون و در این نوشتار مورد سوم بررسی می‌گردد. 3 - بانگ آسمانى سومین نشانه از نشانههاى حتمى كه مقارن ظهور رخ مىدهد بانگ آسمانى است. در احادیث صحیح و مستندى كه در بخش آغازین این نوشتار نقل كردیم و سند آنها را بررسى نمودیم، بانگ آسمانى به عنوان یكى از نشانههاى حتمى بیان شده بود. در حدیث دیگرى امام صادقعلیه السلام مىفرماید: اَلنِّداءُ مِنَ الَمحتُوم؛ بانگ آسمانى از نشانههاى حتمى است.(112) همین تعبیر در حدیث دیگرى نیز در كافى شریف آمده است.(113) در توقیع شریفى از ناحیه مقدسه آمده است: اَلا فَمَنِ ادَّعى المشاهَدَة قَبلَ خُروجِ السُّفیانى وَ الصَّیْحَةِ فَهوَ كاذِبٌ مُفْتَر؛ آگاه باش كه پیش از خروج سفیانى و بانگ آسمانى، هر كس ادعاى مشاهده كند، دروغگو و افترا پرداز است.(114) توقیع شریف به حتمى بودن نداى آسمانى اشعار دارد. و سه حدیث مذكور نیازى به بررسى سندى ندارد، زیرا مضمون آنها با دو حدیث صحیح پیشین تأیید مىشود. صداى منادى آسمانى براى همگان به صورت یكسان و مساوى مىرسد. و منظور از یكسان بودن، از نظر شدت و ضعف است و گرنه براى هر كسى به زبان مادرى خودش مىرسد. بانگ آسمانى در قرآنكریم: در ذیل آیه شریفه: «وَ اسْتَمِعَ یَومَ یُنادى المُنادى مِن مكانٍ قریبٍ، یَومَ یَسْمَعونَ الصَّیْحَة بِالحَقِّ، ذلِكَ یَومُ الخُروج»؛گوش فرا ده هنگامى كه منادى از جایگاه نزدیك ندا سر دهد، روزى كه صیحه را به حق مىشنوند، آن روز روز خروج است؛(115) امامصادقعلیه السلام فرمود: منادى با نام قائم و نام پدرش ندا سرمىدهد و منظور از صحیه در این آیه همان بانگ آسمانى است كه آن روز، روز خروج قائم است.(116) و در بیانى دیگر آمده است: صَیحَةُ القائِمِ مِنَ السَّماءِ؛ منظور از صیحه، بانگ آسمانى براى قائم است.(117) امام رضا علیه السلام در تفسیر «یَومُ الخُروج» فرمود: " اَى خُروجُ وَلَدىَ القائِم المَهدِىِّ " ؛ یعنى: خروج پسرم مهدىِ قائم.(118) مرحوم فیض در تفسیر «مِن مكانٍ قریب» مىفرماید: صداى منادى آسمانى براى همگان به صورت یكسان و مساوى مىرسد.(119) منظور ایشان از نظر شدت و ضعف است و گرنه براى هر كسى به زبان مادرى خودش مىرسد.(120) در ذیل آیه شریفه: «اِنْ نَشَأ نُنَزِّل عَلیهم مِن السَّماءِ آیةً فَضَلَّت اَعْناقُهُم لَها خاضِعین»؛ اگر بخواهیم نشانهاى از آسمان براى آنها فرو مىفرستیم كه گردنهایشان در برابر آن منقاد شود.(121) احادیث فراوان داریم كه منظور از آیه (نشانه) در این آیه شریفه بانگ آسمانى است: امیرمؤمنان علیه السلام در تفسیر این آیه شریفه فرمود: "هِیَ آیةٌ تُخْرِجُ الفَتاةَ مِنْ خِدْرِها وتُوقِظُ النَّائِم، وَتُفْزِعُ الیَقْضان" ؛ آن نشانهاى است كه دوشیزگان را از سراپردهها بیرون مىفرستد، خفتگان را بیدار مىكند، و بیداران را به وحشت مىاندازد.(122) امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه‌ی شریفه فرمود: منظور از آن، ندایى از آسمان به نام مردى با نام پدرش مىباشد.(123) و در حدیث دیگرى فرمود: درباره قائم آل محمد - صلوات اللَّه علیه - نازل شده كه به نام او از آسمان ندا مىشود.(124) و در حدیث دیگرى در توضیح نداى آسمانى به نام صاحب این امر فرمود: به خدا سوگند كه آن در كتابِ خدا آشكار است، آن روز احدى در روى زمین نمىماند جز اینكه در برابر او سر فرود مىآورد.(125) امام صادقعلیه السلام نیز در همین رابطه فرمود: به خدا سوگند ندا از آسمان به نام قائم در كتابِ خدا آشكار است.(126) و در حدیث دیگرى فرمود: قائم قیام نمىكند جز هنگامى كه منادى از آسمان بانگ برآورد كه آن را دوشیزگان در سراپردهها مىشنوند. همه اهل شرق و غرب مىشنوند.(127)
از امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه پرسیدند كه آیا منظور همان بانگ آسمانى است؟ فرمود: آرى، هنگامى كه این نشانه رخ دهد، همه گردن فرازان و دشمنان خدا در برابر آن خاضع شوند.(128) و در حدیث دیگرى فرمود: آن بانگ آسمانى است به نام صاحب این امر، تا گردنهایشان در برابر آن خاضع شود.(129) و در حدیث دیگرى فرمود: پدرم مىفرمود كه بانگ آسمانى در قرآن در همین آیه است.(130) امام رضا علیه السلام در تفسیر همین آیه فرمود: او همان امامى است كه منادى از آسمان بانگ مىزند و به سوى او فرا مىخواند، همه اهل زمین آن را مىشنوند.(131) محتواى بانگ آسمانى: در شمارى از احادیث یاد شده آمده بود كه منادى آسمانى با نام قائم و نام پدر بزرگوارش ندا سر مىدهد و اهل زمین را به سوى او فرا مىخواند. در احادیث فراوان توضیحات بیشترى در این رابطه آمده است كه به تعدادى از آنها فقط اشاره مىكنیم: رسولاكرمصلى الله علیه وآله وسلم فرمود: منادى از آسمان بانگ برمى آورد كه: اِنَّ اَمیرَكُم فُلان؛ امیر شما فلانى است.(132) و در حدیث دیگرى فرمود: منادى از آسمان بانگ برآورد: هان اى مردمان، روزگار جباران سپرى شد و بهترین فرد از امت محمدصلى الله علیه وآله وسلم زمام امور را به دست گرفت، پس در مكه به او بپیوندید.(133) امیرمؤمنانعلیه السلام در این رابطه فرمود: امر مردم سامان نگیرد و بر گرد یك محور گرد نیایند، تا هنگامى كه منادى از آسمان بانگ برآورد: عَلَیْكُم بفلان، وَ تَطْلُعُ كَفُّ تُشیر؛ به سوى فلانى بشتابید. آنگاه كف دستى در آسمان ظاهر شود و به سوى او اشاره كند.(134) رسول اكرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: چون مهدى خروج كند، فرشتهاى از بالاى سرش بانگ برآورد: اِنَّ هذا مَهدِىٌّ فَاتَّبِعُوه؛ به راستى این مهدى است، پس از او پیروى كنید.(135) امام باقرعلیه السلام فرمود: امر ما از آفتاب آشكارتر است. سپس فرمود: منادى از آسمان ندا سر مىدهد: فلانى پسر فلانى، امام است.(136) سیفبنعمیر مىگوید در نزد منصور دوانیقى بودم. به من گفت: اى سیفبنعمیر، به ناگزیر یك منادى خواهد بود كه یُنادى مِنَ السَّماءِ بِاسْمِ رَجُلٍ مِنْ وَلْدِ عَلِّىِبن ابىطالِب؛ بنام مردى از فرزندان على بن ابى طالبعلیه السلام از آسمان ندا سر مىدهد. هنگامى كه این ندا سر داده شود ما پیش از هر كسى به آن پاسخ مىدهیم، زیرا این ندا در مورد یكى از پسر عموهاى ماست. سیف پرسید: آیا از تبار حضرت فاطمهعلیها السلام است؟ گفت: آرى. آنگاه منصور گفت: اى سیف، اگر نبود كه من آن را از ابوجعفر امام باقرعلیه السلام شنیدهام، اگر همه اهل زمین مىگفت، آن را نمىپذیرفتم، ولى چه كنم كه او محمدباقرعلیه السلام است.(137) امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: آن نشانهاى است كه دوشیزگان را از سراپردهها بیرون مىفرستد، خفتگان را بیدار مىكند، و بیداران را به وحشت مىاندازد.امام صادق علیه السلام فرمود: منادى از آسمان ندا مىكند: فلانى امیر است. منادى دیگر بانگ بر آورد: اِنَّ عَلیّاً وَشیعَتَهُ هُمُالفائِزون؛ به راستى على و شیعیانش رستگارانند.(138) امام هشتم حضرت رضا علیه السلام در حدیثى نشانههاى ظهور را برمىشمارد، از بانگ آسمانى و فرا گیر بودن آن سخن مىگوید و در پایان مىفرماید: منادى آسمانى به سوى او فرا مىخواند و مىگوید: اَلا اِنَّ حُجَةَ اللَّه قَد ظَهَرَ عِنْدَ بیتِ اللَّهِ فَاتَّبِعوه، فَانَّ الحَقَّ مَعَهُ وَ فیه؛ آگاه باشید كه حجت خدا در كنار خانه خدا ظهور كرد، از او پیروى كنید كه حق با او و در نزد اوست.(139) و در حدیث دیگرى فرمود: بدنى در قرص خورشید مشاهده مىشود كه مىگوید: اِنّ اللَّهَ بَعَثَ فُلاناً، فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطیعوا؛ خداوند فلانى را بر انگیخت، به او گوش فرادهید و از او پیروى كنید.(140) امام باقرعلیه السلام در این رابطه فرمود: منادى ندا سرمىدهد: اِنَّ المَهدىَّ مِن آلِ مُحَمدٍ فُلانبن فُلان - بِاسْمِهِ وَ اسْمِ اَبیه؛ به راستى مهدى از آلمحمد، فلانى پسر فلانى است، نام او و نام پدرش را مىبرد.(141) زبان پیام: در همایشهاى بین المللى سخنرانان سخنان خود به یكى از زبانهاى رایج دنیا بیان مىكنند و مترجمهاى زبردست آن را همزمان به دیگر زبانها ترجمه مىكنند و شركت كنندگان از گوشىهاى از پیش تنظیم شده، به زبانى كه با آن آشنایى دارند استماع مىكنند.بانگ آسمانى بدون نیاز به این ابزارها به قدرت پروردگار، براى هر فردى به زبان خودش القا مىشود و هر كسى آن را با زبان خودش مىشنود.
امام صادقعلیه السلام فرمود: ینادى مِنَ السَّماءِ بِاسْمِ القائِم؛ منادى از آسمان به نام قائم(142) ندا سرمىدهد. زراره پرسید: آیا این ندا خصوصى است یا همگانى؟ فرمود: عامٌّ، یَسْمَعُ كُلُّ قَوْمٍ بِلِسانِهم؛ همگانى است، هر قومى آن را با زبان خودشان مىشنوند.(143) و در حدیث دیگرى فرمود: یَسْمَعُهُ كُلُّ قَومٍ بِالْسِنَتِهِم؛ هر قومى آن را با زبان خودشان مىشنوند.(144) در منابع عامه همین تعبیر آمده است.(145) زمان پیام: از جمعبندى روایات بانگ آسمانى به این نتیجه مىرسیم كه در آستانه ظهور چندین بار نداى آسمانى شنیده مىشود. ولى آن ندایى كه جزء علائم حتمى است، نداى شب 23 رمضان مىباشد. چنانكه در احادیث معصومینعلیهم السلام به آن تصریح شده است. امام باقرعلیه السلام در این رابطه فرمود: بانگ آسمانى جز در ماه رمضان نخواهد بود، زیرا رمضان ماه خداست و بانگ آسمانى در آن بانگ جبرئیل است. سپس فرمود: یَكُونُ الصَّوْتُ فی شَهرِ رَمضان، فی لَیلة جُمُعَةٍ، لَیلة ثَلاثٍ وَعِشرین، فَلاتَشُكُّوا فى ذلكَ، وَاسْمَعُوا وَاَطیعوا؛ ندا درماه رمضان، در شب جمعه، در شب بیست و سوم خواهد بود. هرگز در آن شك نكنید، گوش فرا دهید و اطاعت كنید.(146) امام صادقعلیه السلام نیز در این رابطه فرمود: اَلصَّیْحَةُ التى فى شَهرِ رَمضان، تَكونُ لَیلةالجُمُعَةِ لِثلاثٍ وَعِشرینَ مَضَینَ مِن شهرِ رَمضان؛ آن صیحهاى كه در ماه رمضان خواهد بود در شب جمعه، 23 شب گذشته از آن رخ خواهد داد. فضلبن شاذان با سند صحیح از امام صادقعلیه السلام روایت كرده كه فرمود: یُنادى بِاسم القائِم(147) فى لَیلَة ثلاثٍ وَ عِشرینَ مِن شَهرِ رَمضان وَ یَقومُ فى یَومِ عاشُورا؛ در شب 23 رمضان به نام قائم بانگ زده مىشود و در روز عاشورا قیام مىكند.(148) او همین مضمون را از امام رضاعلیه السلام نیز روایت كرده است.(149) در احادیث فراوان از طریق عامه بانگ آسمانى در شب نیمه رمضان نقل شده است.(150) جز اینكه سند هیچكدام قوى نیست، ولى روایات شب بیست و سوم از سند قوى برخوردار هستند. مثلاً حدیث سوم را فضلبن شاذان به واسطه سه تن روایت كرده، كه هر سه بسیار موثق و مورد اعتماد هستند.(151) در نتیجه روایت صحیح و متقن است. بدینترتیب روایات شب 23 رمضان در اوج صحت مىباشند. در مقابل روایات شب نیمه رمضان فقط از طریق عامه رسیده و از نظر عامه نیز سند معتبرى ندارد. گویى با چشم خود مىبینم در آن لحظهاى كه بیش از وقت دیگر كابوس نومیدى بر آنها سایه انداخته؛ ندایى سر داده مىشود، آنانكه دور هستند همانند كسانى كه نزدیك هستند مىشنوندگستره پیام: در روایات فراوان تاكید شده كه همه اهلزمین آن را مىشنوند. امام باقرعلیه السلام در این رابطه فرمود: با نام قائم(152) از آسمان ندا مىشود، هركس كه در شرق یا غرب باشد آن را مىشنود، هیچ خفتهاى نباشد جز اینكه بیدار شود...(153) و در حدیث دیگرى فرمود: با نام قائم و نام پدرش ندا سر داده مىشود، دوشیزگان این ندا را در سراپردهها مىشنوند، پدران و برادران خود را به جنبش و خیزش تشویق مىكنند.(154) و در نقلى فرمود: منادى از آسمان به نام مهدى ندا سرمىدهد، هر كسى كه در شرق یا غرب باشد آن را مىشنود و هیچ خفتهاى نباشد جز اینكه بیدار شود.(155) امام صادقعلیه السلام در این رابطه مىفرماید: از آنچه خداوند در آن روح آفریده، چیزى نمىماند جز اینكه آن ندا را مىشنود. امام رضاعلیه السلام پس از ستایش فراوان از حضرت مهدى(156) مىفرماید: گویى با چشم خود مىبینم در آن لحظهاى كه بیش از وقت دیگر كابوس نومیدى بر آنها سایه انداخته؛ ندایى سر داده مىشود، آنانكه دور هستند همانند كسانى كه نزدیك هستند مىشنوند.(157) وظیفه ما: در غالب احادیثى كه محتواى پیام آسمانى را بیان كرده، تعبیر اِسْمَعُو وَ اَطیعُوا دارد. یعنى گوش فرا دهید و اطاعت كنید و در برخى آمده است: هنگامى كه منادى ندا سر داد به سویش بشتابید و خود را با شتاب به او برسانید. گویى با چشم خود مىبینم كه در میان ركن و مقام از مردم بیعت مىگیرد.(158) و از پیامبر رحمت نقل كردیم كه فرمود: منادى ندا سر مىدهد: هان اى مردمان، دوران ستمگران به پایان رسید. بهترین فرد از امت محمدصلى الله علیه و آله و سلم قدرت را به دست گرفت. پس به سوى مكه بشتابید و به او بپیوندید.(159) … ادامه دارد112. همان، ص 252، ح 11. 113. كلینى، الكافى، ج 8، ص 258، ح 484. 114. شیخ صدوق، كمالالدین، ج 2، ص 516؛ شیخ طوسى، الغیبة، ص 395؛ طبرسى، اعلام الورى، ج 2، ص 260. 115. سوره ق (50)، آیه 42 - 41. 116. قندوزى، ینابیع المودة، ج 3، ص 251، ب 71، ح 50. 117. على بن ابراهیم، تفسیر قمى، ج 2، ص 327؛ فیض كاشانى، الصافى، ج 6، ص 543؛ بحرانى، البرهان، ج 9، ص 204؛ همو، المحجة، ص 209. 118. قندوزى،ینابیع المودة، ج 3، ص 297، ب 78، ح 8. 119. فیض كاشانى، الصافى، ج 6، ص 543. 120. شیخ صدوق، كمالالدین، ج 2، ص 650. 121. سوره شعراء (26)، آیه 4. 122. نعمانى، الغیبة، ص 251، ب 14، ح 8. 123. حلى، مختصر بصائر الدرجات، ص 459؛ استر آبادى، الرجعة، ص 161؛ بحرانى، البرهان، ج 7، ص 215؛ همو، المحجّة، ص 160. 124. سید شرف الدین، تأویل الآیات الباهرة، ج 1، ص 386؛ شیخ حرّ، اثبات الهداة، ج 3، ص 563؛ بحرانى، حلیة الابرار، ج 5، ص 293. 125. نعمانى، الغیبة، ص 260؛ بحرانى، همان، ص 291. 126. بحرانى،المحجه، ص 157؛ همو، حلیه الابرار، ج 5، ص 295. 127. شیخ طوسى، الغیته، ص 177؛ شیخ حرعاملى ، اثباتالهداة، ج 3، ص 502؛ علامه مجلسى، بحارالانوار،ج 52،ص 285. 128. كلینى، الكافى، ج 8، ص 258؛ بحرانى، حلیة الابرا، ج 5، ص 289. 129. علی بن ابراهیم، تفسیر قمى، ج 2، ص 118؛ فیض كاشانى، الصافى، ج 5، ص 316. 130. نعمانى، الغیبة، ص 261؛ بحرانى، البرهان، ج 7، ص 212. 131. شیخ صدوق، كمالالدین، ج 2، ص 372؛ خزاز، كفایةالأثر، ص 271؛ طبرسى، اعلامالورى، ج 2، ص 241؛ حموینى، فرائدالسّمطین، ج 2، ص 337؛ قندوزى، ینابیع المودة، ج 3، ص 297. 132. متقى هندى، البرهان، ص 71. 133. شیخ مفید، الاختصاص، ص 208، علامه مجلسى، بحارالأنوار، ج 52، ص 304. 134. كامل سلیمان، روزگار رهایى، ج 2، ص 867، ح 1331. 135. متقى هندى، البرهان، ص 72. 136. شیخ صدوق، كمالالدین، ج 2، ص 650. 137. سلمى، عقد الدرر، ص 110. 138. نعمانى، الغیبة، ص 264، ح 28. 139. شیخ صدوق، كمالالدین، ج 2، ص 372؛ خزاز، كفایة الأثر، ص 271؛ طبرسى، اعلام الورى، ج 2، ص 241. 140. شیخ طوسى، الغیبة، ص 440؛ حلّى، مختصر بصائر الدرجات، ص 109؛ مسعودى، اثبات الوصیة، ص 227. 141. نعمانى، الغیبة،ص 264،ح 27. 142. شیخ صدوق، كمالالدین،ج 2،ص650،ب 57،ح 8. 143. شیخ طوسى، الغیبة،ص435،ح 425؛ طبرسى، اعلام الورى، ج2،ص 279. 144. متقى هندى، البرهان، ص 75، ح 10. 145. نعمانى، الغیبة، ص 254؛ شیخ حر، اثبات الهداة، ج3، ص 735. 146. شیخ صدوق، كمالالدین،ج2، ص652ص650، ح 6و16. 147. فضلبن شاذان، اثباتالرجعة، محظوط؛ مختصر اثبات الرجعة، تراثنا، ش15،ص218،ح 20؛میرلوحى،كفایه المهتدى، ص 286؛خاتون آبادى، كشف الحق،ص 187،ح 32؛ شیخ حر، اثبات الهداة،ج3،ص 570؛ محدث نورى، كشف الاستار،ص 222 148. فضلبن شاذان، همان؛ میر لوحى، همان،ص 277؛ خاتون آبادى، همان،ص188؛ شیخ طوسى،الغیبة،ص452؛ شیخ حر، همان،ص514،ح 352. 149. نعیم بن حماد، الفتن، ص 185، ح 641؛ هیثمى،مجمع الزوائد، ج7،ص 310. 150. و آنها عبارتند از: احمدبن محمدبن ابىنصر بزنطى، براى وثاقتش ر.ك: نجاشى، الرجال،ص 75،رقم 180؛ شیخ طوسى،الرجال، ص 366؛ شیخ طوسى، الرجال، ص 366؛ همو، الفهرست، ص 61، رقم 63. عاصمبن حُمَید، براى وثاقتش ر.ك: نجاشى، الرجال، ص 301، رقم 821. محمدبن مسلم، براى وثاقتش ر.ك: نجاشى، الرجال، ص 323، رقم 882. 151. ر.ك: حاكم، مستدرك الصحیحین،ج4،ص 518؛ هیثمى، مجمع الزوائد، ج 7،ص 310؛ ابوعبدالله ایمن، الفتن، ص 185، ذیل ح 641. 152. نعمانى، الغیبة،ص 254؛ متقى هندى، البرهان،ص109. 153. همان 154. سلمى،عقدالدرر، ص137. 155. نعمانى، الغیبة،ص 290،ب 16،ح 6. 156. نعمانى، الغیبة، ص181؛ خزاز، كفایهالاثر، ص 159؛ شیخ طوسى، الغیبة، ص439؛ حلى، مختصر بصائرالدرجات، ص 478؛ قطب راوندى، الخرائج والجرائح، ج3، ص 1168،ح 65؛ شیخ حر، اثباتالهداة، ج3، ص726، ح 50. 157. نعمانى، الغیبة،ص 262،ب 14،ح 22. 158. شیخ مفید، الاختصاص، ص 208. 159. سوره قصص (28)، آیه 81.استاد علىاكبر مهدىپور به سفارش دبیرخانه دائمى اجلاس حضرت مهدى
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 391]
-
گوناگون
پربازدیدترینها