واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > چهرهها - روزنامه ایران نوشت: کوروش نریمانی نویسنده، کارگردان و بازیگر، متولد 1348 است. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته ادبیات نمایشی از دانشکده سینما تئاتر و کارشناسی ارشد کارگردانی را از دانشگاه تربیت مدرس اخذ کرده است. از آثار نریمانی میتوان به «شوآیک»، «تئاتر بیحیوان»، «شبهای آوینیون»، «والس مرده شوران»، «دن کامیلو»، «هتل پلازا»، «معدنچیان» و «پایان آغاز» اشاره کرد. وی هماکنون نمایش «جنگیر» را بار دیگر در سالن شماره یک تالار ایرانشهر به روی صحنه برده است. «جنگیر» که در سال گذشته به عنوان پرمخاطبترین کار سال شناخته شد، همچون دیگر آثار نریمانی اثری کمدی است. وی معتقد است کمدی برای حفظ نشاط اجتماعی ضرورت دارد و به همین دلیل اصولاً نمایشهای طنز را به روی صحنه میبرد. آقای نریمانی، چه شد سالن تماشاخانه ایرانشهر را برای اجرای مجدد جنگیر انتخاب کردید؟ در سال گذشته این نمایش با استقبال چشمگیر تماشاگر روبهرو شده بود و در روز دو اجرا داشت، اما کفاف حضور تماشاگران را نمیداد و همینطور که میدانید به عنوان پرتماشاگرترین نمایش سال شناخته شد، به همین دلیل احساس کردم هنوز هم کسانی هستند که نمایش را ندیدهاند و تمایل دارند ببینند و یا کسانی که میخواستند برای چندمین بار نمایش را ببینند. بنابراین احساس کردم جا دارد بار دیگر این نمایش اجرا شود. ضمن اینکه راجع به نمایشهای پیشین خود همواره یک چنین نظری داشتم، اما متأسفانه این امکان برای آنها فراهم نشده است و من مطمئن هستم شبهای آوینیون، دن کامیلو، والس مردهشوران، شوآیک و ... اگر دوباره اجرا شوند با استقبال چشمگیر تماشاگر روبهرو خواهند شد. در حال حاضر این شانس برای نمایش «جنگیر» فراهم شد که دوباره اجرا شود. آیا امکانات اجرایی این سالن برای اجرای شما مناسب است؟ جا انداختن این مسئله که دو نمایش با توجه به سالن مشخصی که قرار است اجرا شود طراحی میزانسن میشود؛ برای ما کار بسیار مشکلی شده است و هنوز نتوانستیم این مسئله را اجرا کنیم. به هر حال اجرا در سالن شماره 1 تالار ایرانشهر یک مورد استثنایی است چرا که پیش از این نمایش اجرا شده و میزانسنها طراحی شده است و با این همه میزانسنها در این سالن تغییراتی هم داشته که بخشی مفید و بخشی غیرمفید بود. بخش مفید آن راحتی تماشاگران است که بسیار اهمیت دارد، فضای تمیز که در شأن هنرمندان است اما به لحاظ فنی، شاید لطماتی برای به وجود آوردن حس توهم اولیه برای نمایش ما وجود داشت که تلاش کردیم با میزانسنهای جدید و تغییرات دیگر و جذابیتهایی که در نمایش ایجاد کردیم، این مشکلات جبران شود و نهایتاً اجرا در این سالن را میپذیرم. سالن خوبی است. جایگاه متون کمدی در جامعه را چگونه ارزیابی میکنید؟ من اساساً به کمدی معتقدم. عصر حاضر، عصر نمایشهای کمدی است و از قرن بیستم به بعد بزرگترین نمایشنامهنویسان و بزرگترین کارگردانان تئاتر دنیا حتی تراژدیهای خود را در قالب کمدی و طنز مطرح کردند. خصوصاً کارگردانان و بخش اجرایی نمایش تراژدیهای کلاسیک را به زبان طنز مطرح کردهاند چرا که کمدی زبان تفکر و اندیشیدن است. برخلاف تراژدی که معمولاً با احساسات و عواطف تماشاگر سروکار دارد که قرن بیستم و بیست و یکم در واقع بشر در حد توان تراژدیها را دیده و شنیده و داستانسرایی از نوع تراژیک برای تماشاگر هیچ لطفی ندارد. فکر میکنم زبان طنز، زبان امروز تئاتر میتواند باشد. چون هم جذاب است و هم تفکربرانگیز. من تلاش کردم تا آنجا که امکان داشته و به بخش حرفهای و شخصی کار خودم مربوط بوده همیشه کمدی کار کنم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 331]