واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: این بیماری ممکن است با چه بیمارهایی اشتباه گرفته شود؟ این بیماری با بیماریهای زیر میتواند اشتباه شود:الف- انسداد قسمت تحتانی دستگاه ادراریب- عفونت (عفونت مزمن دستگاه ادراری که انسداد در آن نقش ندارد و معمولاً موجب تکرر ادرار در طول روز، شب و درد موقع دفع ادرار میشود)ج- بیماریهایی با ریشه عصبی؛ بچهای که از ناهنجاریهای طناب خاجی یا ریشههای نخاعی رنج میبرد، ممکن است در طول روز یا شب کنترل ناقصی روی ادرار خود داشته باشند. عوارض آن چیست؟ عوارض شبادراری میتواند به دو شکل عوارض زوددرس و دیررس مشاهده شود.در مورد عوارض زودرس یا شبادراری فونکسیونل، مسائل به صورت روانی تظاهر مییابند، نه عضوی و بیشتر در سنین ورود به مدرسه تشدید میشود.عوارض دیررس گاها اتفاق میافتد و معمولاً در سنین بالاتر دیده میشود. مثلاً فرد بالغ تحت فشارهای روانی، دچار تکرر ادرار شبانه میشود، بدون آنکه در روز مشکلی داشته باشد.همچنین تکرار ادرار شبانه میتواند تظاهری از شبادراری در دوران بلوغ نیز باشد.چنان که شبادراری تا بعد از سن 3 سالگی وجود داشته باشد، بایستی به فکر درمان بیماری افتاد. اقدامات درمانی آن چیست؟ اقدامات درمانی برای بیماران مبتلا به شبادراری میتواند به دو شکل دارودرمانی و روان درمانی انجام گیرد:در دارو درمانی، داروی انتخابی برای این بیماری قرص ایمی پرامین میباشد که بر روی حدود 70- 50 درصد بیماران موثر است و بهعنوان داروی انتخابی تجویز میشود. این دارو را با دوز 25میلیگرم موقع خواب شروع میکنند و در صورت لزوم تا 50 میلیگرم قابل افزایش میباشد. البته در دارودرمانی، داروهای موثر دیگری هم وجود دارد. روان درمانی یا سایکوتراپی که گاها از طرف پزشک متخصص توصیه میشود، برای بعضی کودکان مبتلاً به شبادراری و والدین آنها میتواند اثرات مطلوبی داشته باشد. چه توصیههایی به والدین کودکان مبتلا به شبادراری دارید؟ والدین باید تنش و اضطراب کودکان خود را تا حد امکان کاهش دهند. از سختگیریهای بیمورد پرهیز کنند و در صورت نیاز کودک خود را جهت مشاوره ی روانپزشکی، نزد روانپزشک ببرند.از سایر اقدامات موثر این است که بعد از صرف شام، مصرف مایعات را در کودک کاهش دهند تا در موقع خواب مثانه کودک کاملاً خالی باشد.در صورت امکان قبل از زمان معمول خیس کردن، کودک را بیدار کنند تا در توالت ادرار کند. بدین وسیله کودک عادت می کند تا در ساعتهای بهخصوصی، حتی در شرایط عدم پر بودن کامل مثانه، جهت تخلیه ادرار به دستشویی مراجعه کند. توصیه شما به این مادر عزیز چیست؟ توصیه میشود که محیطی امن و راحت در منزل برای کودک ایجاد کنند و به هیچوجه کودک را تنبیه نکنند تا کودک احساس گناه و عدم امنیت نکند.همچنین در صورت لزوم جهت مشاوره روانپزشکی به روان پزشک مراجعه کنند و در نهایت سونوگرافی از سیستم ادراری، همراه با کشت و آنالیز ادرار در آزمایشگاه برای کودک ضروی است. دکتر مائو خلیلی- متخصص کلیه و مجاری ادرار تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 900]