واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: گزارش كنسرت حسین علیزاده، مجید خلج و گروه همآوایان
صدها نفر از علاقهمندان به موسیقی سنتی ایران، شامگاهان 14 تا 16 شهریورماه 86 در تالار بزرگ كشور (تهران) گرد هم آمدند تا از نزدیك ببینند آیا حسین علیزاده با همراهی مجید خلج و گروه همآوایان، ارمغان تازهای برای آنان به یادگار آورده است؟ به گزارش ایسنا، برنامهای كه طبق روال برگزاری كنسرتهای مختلف، با تاخیری دستكم 45دقیقهیی كه علت آن نیز ترافیك و تاخیر افراد بلیطبهدست عنوان میشد، در ساعت 20:45 دقیقه با حضور حسین علیزاده و مجید خلج بر روی سن و برگزاری بخش نخست كه به بداههنوازی تار و نمبك اختصاص یافته بود، آغاز شد؛ آنجا كه علیزاده چیرهدستیاش را در نوازندگی متین و ظریف، و حركت نرم و لطیف، از دستگاهی به دستگاهی دیگر، به رخ حاضران كشید و خلج هم با هماهنگیها و نحوهی نوازندگی توجهبرانگیزش، نگاه حاضران را به خود جلب كرده بود. این بخش از برنامه در سه قسمت تقریبا همزمان، تا ساعت 21:25 ادامه یافت تا پس از تنفسی بهنسبت طولانی، بخش دوم شامل 12 تصنیف، قطعهنوازی و آوازخوانی - همگی ساختهی حسین علیزاده - با رخصت ساز شورانگیز سرپرست گروه، از ساعت 22:15 "سرمست"ی افسانه رثائی (آواز)، علی صمدپور (آواز، دمام و كوزه)، راحله برزگری (آواز)، پوریا اخواص (آواز، غژك)، محمدرضا ابراهیمی (عود)، علی بوستان (سهتار)، پیام جهانمانی (بمتار)، نیما علیزاده (رباب)، صبا علیزاده (كمانچه) و نگار خاركن (كمانچه)، در حالی آغاز شود كه همگی اعضای گروه، از «بلبلان مست و مستان الست» میگویند:
ساقیان سرمست در كار آمدند مستیان در كوی خمار آمدندحلقهحلقه عاشقان و بیدلان بر امید بوی دلدار آمدند (مولانا) پس از این تصنیف، همنوازی كمانچه و رباب در درآمد راست بود كه باز با رخصت شورانگیز، به آغاز تصنیف "شبچراغ عشق" (چهارمضراب همراه با آواز) انجامید؛ آنجا كه البته از دمام و غژك، نوایی برنمیخواست:«چه غم دارد ز خاموشی درون شعلهپروردم كه صدخورشید آتش برده از خاكستر سردم» شرارانگیز و توفانی هوایی در من افتادست كه همچون حلقهی آتش در این گرداب میگردم ... (هوشنگ ابتهاج)درحالیكه در هر تكنوازی و دونوازی، علیزاده هم با نواهای كمرنگی از شورانگیز، همراهی اندكی داشت - و البته گاهی هم عود و بمتار و سهتار، بهفراخور - همنوازی رباب و كمانچه در قطعه "اصفهانك"، درآمدی بود بر تصنیف "گلبانگ سربلندی" با غزل معروف حافظ كه: «راهی بزن كه آهی بر ساز آن توان زد شعری بخوان كه با او رطل گران توان زد بر آستان جانان گر سر توان نهادن گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد» تصنیفی كه با تحریرهای پیاپی همخوانان، حاضران را به استقبال "جامهدران" با تكنوازی مطلق سهتار برد و در ادامه، دونوازی شورانگیز و زنگ سرانگشتی خلج كه با صدای كوزه همراه شد، در ساعات پایانی شامگاهان، "پرواز تا شهر صبح" را با طنین صدای دف (خلج) پدید آورد؛ قطعهسازی همراه با آواز:
بیا و پردهای در ساز من باش رهایی را پر پرواز من باش از این شب تا به شهر صبح پوید چراغی در ره آواز من باش (شفیعی كدكنی)درحالیكه برخی از قطعهها و تصنیفها كاملا جداگانه اجرا میشدند و برخی هم به طریقی اتصال داشتند، قطعهی بعدی، "بیات راجه" بود كه تكنوازی عود و البته همراهی شورانگیز و پس از آن، رباب را شامل میشد؛ و در ادامه، با تكنوازی بمتار و در پی آن عود و رباب، باز با رخصت شرورانگیز، به تصنیفی كه "آواز رباب" (بیات راجه - گوشه روحالارواح) نام گرفته بود، تبدیل شد: چه نالههاست نهان و چه زخمهاست دلم را زهی رباب دل من بهدست چون تو ربابیدلم تورا چو ربابی، تنم تورا چو خرابی رباب میزن و میگرد مست، گرد خرابی (مولانا)دقایق پایانی برنامه، تصنیفهای "گلهای كبود" و "سرود گل" را دربر گرفت كه با قطعه فرود راست "بوی باران" - هر سه با شعرهایی از فریدون مشیری - متصل شده و با تحریرهای پیاپی و نوای مطنطن سازها، پایانی خاطرهانگیز را بهوجود آورده بودند. اما با پایان یافتن برنامه اعلامشده و خروج گروه، و باز طبق روال كنسرتهای این سالها، در پی تشویق ممتد حضار، علیزاده بههمراه گروهش به صحنه بازگشته، تصنیف معروف "دلشدگان" را در دقایقی از 23:30 گذشته، بهافتخار علاقهمندان اجرا كردند؛ در شبی كه محمدرضا شجریان، پرویز مشكاتیان، هوشنگ ابتهاج (سایه)، محمدرضا شفیعی كدكنی (سرشك)، داوود گنجهای و حمیدرضا نوربخش نیز از حاضران بودند. همچنین ساعت 16 روز جمعه 16 شهریور، علیزاده و خلج در اجرایی جداگانه، به افتخار "هنرمندان ایران" در تالار یادشده مینوازند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 304]