واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: "فوت كوزهگری" مصطفی رحماندوست
مصطفی رحماندوست گفت: باید كاری كرد كه قصهگویی برای والدین صرف كند. من فكر میكنم از آنجا كه قصههای فولكلور نوعی حس نوستالژیك را به دنبال دارند، میتوانند این صرف را برای آنان ایجاد كنند. به گزارش ایسنا، این نویسنده و شاعر كودكان و نوجوانان كه در مراسم رونمایی از جلد اول كتاب دوجلدی «فوت كوزهگری» (دربرگیرندهی مثلهای فارسی و داستانهای آنها) سخن میگفت، افزود: ما باید سطح مطالعه را متناسب با شأن و منزلت ایرانی افزایش دهیم. اگرچه مجموع تیراژ كتابهای من به شش میلیون رسیده است، ولی فكر میكنم این در شأن مملكت ما نیست و باید بیشتر كار كرد. رحماندوست تأكید كرد: از عمدهترین راههای مطالعه در جامعه، رواج قصهگویی و قصهخوانی در خانههاست. قبل از اینكه بچهها خواندن را یاد بگیرند، باید آنها را با كلمات ریتمیك آشنا كرد. او هدف خود را از تألیف این كتاب نقبی به ادبیات گذشته با هدف لذتجویی نوجوانان و رواج قصهگویی در خانوادهها توصیف كرد و گفت: من نویسندهی كودكان و نوجوانان هستم؛ نه یك پژوهشگر. در تألیف این كتاب، صرفا در پی این بودم كه چیزی بنویسم تا بچهها از خواندن آن لذت ببرند؛ بنابراین اظهارنظرهای فلسفی دوستان دربارهی این كتاب، هدف اصلی من نبوده و نیست. رحماندوست با اشاره به اینكه كتاب «فوت كوزهگری» منبع خوبی برای پژوهش نوجوانان در زمینهی ادبیات عامیانه است، تصریح كرد: این كتاب در آغاز بنا بود هزارو500 ضربالمثل را دربر گیرد؛ اما امروز چهارهزار ضربالمثل برای تألیف آن استخراج شده است. امیدوارم این كتاب منبع خوبی برای نوجوانان و لذتدهی به آنان باشد. احمد وكیلیان - سردبیر ماهنامهی «فرهنگ مردم» - نیز در این نشست گفت: من دربارهی چون و چرایی مثلها سخن نمیگویم؛ چنانكه دهخدا در ابتدای «امثال و حكم» خود دربارهی مفهوم مثلها حرفی نمیزند. اما كار مصطفی رحماندوست كاری بسیار بااهمیت و ضروری جلوه میكند؛ چرا كه مثلها بیانگر اندیشههای انسانی هستند و از لابهلاهای آنها میتوان به تجربیات انسانها در طول سالیان متمادی پی برد. این پژوهشگر تصریح كرد: مثلها را میتوان به شكلهای مختلف مورد بررسی قرار داد. مثلها آییننامهی زندگی بشریاند؛ ولی متأسفانه امروز كمتر كسی در گفتارش از آنها استفاده میكند. وكیلیان با انتقاد از نحوهی پژوهش در مدرسهها گفت: متأسفانه در كشور ما كودكان با شروع سال تحصیلی از پژوهش و كنكاش به دور هستند و وقتی از آنها خواسته میشود این كار را انجام دهند، صرفا به كپیبرداری میپردازند و این مشكلی است كه در صنوف مختلف و سنین مختلف جامعهی ما ساری و جاری است؛ بنابراین بیشتر پژوهشگران از انتشار منابع و مآخذ خود خودداری میكنند. در كتاب «فوت كوزهگری» نیز نام منابع و مآخذ عنوان نشده است؛ در صورتی كه اگر این كتاب به صورت موضوعی طبقهبندی میشد، شاید برای بچهها جذابتر بود. او با اشاره به تنگناهایی كه برای انتشار نشریات بویژه نشریات تخصصی در كشور به وجود آمده است، گفت: در حال حاضر اختلافهای شهرداری با نهاد كتابخانههای عمومی موجب شده است كه هیأت امنای كتابخانهها دیگر هیچ نشریهای را خریداری نكنند و این لطمهی بزرگی به نشریات و در نهایت فرهنگ عمومی جامعه است. برادری - معاون انتشارات مدرسه (ناشر كتاب) - نیز در این مراسم كه روز گذشته در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: مثلها در هر ملتی به بهترین شكل، فرهنگ و آداب و رسوم یك قوم را به نمایش میگذارند و ساختار آنها به گونهای است كه خواندنشان برای همه لذتبخش است. او در ادامه افزود: مثلها از صنایع لفظی و معنوی برخوردارند و با بررسی آنها میتوان به آداب و رسوم مردم یك منطقه پی برد؛ چرا كه مثلها بر اساس شرایط مكانی و زمانی شكل گرفتهاند. مصطفی رحماندوست در حرف اول كتاب «فوت كوزهگری» تأكید كرده است: چند سال پیش متوجه شدم آنهایی كه در گفتار خود، ضربالمثل به كار میبرند، یك سر و گردن از بقیه بالاترند. گفتم چرا بچههایی كه دوستشان دارم، سری توی سرها بلند نكنند و حرفهای معمولیشان را با مثلهای شیرین درنیامیزند. اول، قصهی چند تا ضربالمثل را نوشتم و در مجلهی سروش كودكان چاپ كردم، تا بچهها مثل را بشناسند؛ اگر قرار است بچهها فوت كوزهگری زیبا سخن گفتن و تأثیر بر دیگران را یاد بگیرند، باید آشی بپزم كه یك وجب روغن روی آن باشد. پاشنهها را ور كشیدم و چند گرگ باراندیده را هم به یاری گرفتم. نشستیم و گفتیم و برخاستیم و نوشتیم و خط زدیم، تا حاصلش شد همین كتابی كه در دست شماست. تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.منبع : ایسنا مطالب مرتبط :تجلیل از مصطفی رحماندوست
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 680]