مروري بر نصيحت‌هاي آيت‌الله بهجت/ ترك گناه؛ كليد سعادت دنيا و آخرت

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: مروري بر نصيحت‌هاي آيت‌الله بهجت/ ترك گناه؛ كليد سعادت دنيا و آخرت
گروه خبرنگاران افتخاري / جمشيد غضنفري: از خدا مي‌خواهيم كه عيدي ما را در اعياد شريفه اسلام و ايمان، موفقيت به «عزم راسخ ثابت دائم بر ترك معصيت» قرار بدهد كه مفتاح سعادت دنيويه و اخرويه است، تا اين كه ملكه بشود ترك معصيت و معصيت براي صاحب ملكه، به منزله زهر خوردن براي تشنه است، يا ميته(گوشت مرده) خوردن براي گرسنه است.
«من عمل بما علم ورثه الله علم ما لم يعلم»؛ «[من عمل بما علم] كفي ما لم يعلم»؛ (والذين جاهدوا فينا، لنهدينهم سبلنا).

آنچه مي‌دانيد، عمل كنيد و در آنچه نمي‌دانيد؛ احتياط كنيد تا روشن شود و اگر روشن شد، بدانيد كه بعض معلومات را زير پا گذاشته‌ايد؛ طلب موعظه از غير عامل(كسي كه به دانسته‌هايش عمل نمي‌كند، محل اعتراض است و قطعاً مواعظي را شنيده‌ايد و مي‌دانيد، عمل نكرديد و گرنه روشن بوديد.

- همه مي‌دانند كه «رساله عمليه» را بايد بگيرند و بخوانند و بفهمند و تطبيق عمل بر آن نمايند و حلال و حرام را با آن تشخيص بدهند و همچنين مدارك شرعيه [را] اگر اهل استنباط باشند؛ پس نمي‌توانند بگويند: «ما نمي‌دانيم چه بكنيم و چه نكنيم.»

- از واضحات است كه خواندن قرآن در هر روز، و ادعيه مناسب اوقات و امكنه، در تعقيبات و غير آنها؛ و كثرت تردد در مساجد و مشاهد مشرفه و زيارت علما و صلحاء و همنشيني با آنها، از مرضيات خدا و رسول(صلي الله عليه و آله) است و بايد روز به روز، مراقب زيادتي بصيرت و انس به عبادت و تلاوت و زيارت باشد.

و بر عكس، كثرت مجالست با اهل غفلت، مزيد قساوت و تاريكي قلب و (دوري) از عبادت و زيارات است؛ از اين جهت است كه احوال حسنه حاصله از عبادات و زيارات و تلاوت‌ها، به سبب مجالست با ضعفا در ايمان، به سوء حال و نقصان، مبدل مي‌شوند؛ پس، مجالست با (فرد) ضعيف الايمان ـ در غير اضطرار و براي غير هدايت آنها سبب مي‌شود كه ملكات حسنه خود را از دست بدهد، بلكه اخلاق فاسده آنها را ياد بگيرد: «جالسوا من يذكركم الله رؤيته و يزيد في علمكم منطقه و يرغبكم في الاخرة عمله.»

- از واضحات است كه ترك معصيت در اعتقاد و عمل، بي‌نياز مي‌كند از غير آن؛ يعني غير، محتاج است به آن و او محتاج غير نيست، بلكه مولد حسنات و دافع سيئات است:

«و ما خلقتُ الجن و الانس إلا ليعبدون.»

عبوديت؛ ترك معصيت در عقيده و عمل

بعضي گمان مي‌كنند كه ما از ترك معصيت عبور كرده‌ايم!! غافلند از اين كه معصيت، اختصاص به كبائر (گناهان بزرگ) معروفه ندارد، بلكه اصرار بر صغائر(گناهان كوچك) هم، كبيره است؛ مثلاً نگاه تند به مطيع، براي تخويف(ترساندن)، إيذاءِ(موجب اذيت) مجرم است؛ [و] تبسم به عاصي(گناهكار)، براي تشويق، اعانت(كمك) بر معصيت است.

محاسن اخلاق شرعيه و مفاسد اخلاق شرعيه، در كتب و رسائل عمليه، متبين شده‌اند. دوري از علما و صلحا، سبب مي‌شود كه سارقين دين، فرصت را غنيمت بشمارند و ايمان و اهلش را بخرند به ثمن‌هاي(قيمت) غير مبارك، همه اينها مجرب و ديده شده است.

از خدا مي‌خواهيم كه عيدي ما را در اعياد شريفه اسلام و ايمان، موفقيت به «عزم راسخ ثابت دائم بر ترك معصيت» قرار بدهد كه مفتاح سعادت دنيويه و اخرويه است، تا اين كه ملكه بشود ترك معصيت و معصيت براي صاحب ملكه، به منزله زهر خوردن براي تشنه است، يا ميته(گوشت مرده) خوردن براي گرسنه است.

البته اگر اين راه تا آخر، مشكل بود و به سهولت و رغبت، منتهي نمي‌شد، مورد تكليف و ترغيب و تشويق از خالق قادر مهربان نمي‌شد.

«و ما توفيقي إلا بالله، عليه توكلت، و إليه انيب».

و الحمدلله أولاً و آخراً و الصلاة علي محمد و آله الطاهرين و اللعن الدائم علي أعدائهم أجمعين»

17 ربيع المولود 1419

منبع: سايت آيت‌الله بهجت
شنبه 21 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 178]