امام حسين (ع ) در كلام و سيره اميرمومنان (ع )

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: امام حسين (ع ) در كلام و سيره اميرمومنان (ع )
امام علي (ع ) خطاب به امام حسين (ع ) و در وصف مظلوميت آن حضرت چنين فرمودند : « يا عبره كل مومن فقال : انا يا ابتا قال نعم يابني : اي كسي كه نام تو موجب جاري شدن اشك از ديده هر مومني است . » (1 ) همچنين مساله جانسوز عاشورا و كربلا از آن چنان اهميت و ارزشي براي امام علي برخوردار بود كه آن حضرت در زمانها و به مناسبتهاي گوناگون از اين فاجعه عظيم انساني نام مي بردند كه يادآوريهاي مكرر آن نشان از عظمت و ارزش واقعه كربلا و منزلت والاي امام حسين داشت . به عنوان نمونه هنگامي كه امام علي (ع ) عازم نبرد صفين بودند و از كربلا عبور كردند در بدو ورود به كربلا يكي از ياران آن حضرت به نام « هرثمه بن سليم » نقل مي كند كه ابتدا امام علي وضو گرفت و در آن جا نماز خواند و پس از سلام مشتي از خاك آن سرزمين را برداشتند بوييدند و فرمودند : « خوشا به حال تو اي خاك ! گروهي از تو به محشر آيند كه بدون حسابرسي وارد بهشت مي شوند . » (2 )
سعيد بن حكيم عبسي اين جريان و قضيه را از پدر خويش كه در جنگ صفين از ياران امام علي بود چنين نقل مي كند كه ابتدا حضرت توضيحي پيرامون كربلا و واقعه عاشورا مي دهند و سپس به قسمتهاي گوناگون كربلا اشاره مي كنند و مي فرمايند : « هنها موضع رحالهم و مناخ ركابهم و او ما بيده الي موضع آخر فقال : هنها مهراق دمائهم : اين جا محل فرودآمدن و پياده شدن آنهاست و با دست خود به جاي ديگري اشاره كرد و فرمود : اين محل خون آنان است . » (3 )
همچنين در همين جنگ صفين وقتي به حضرت اطلاع دادند كه « ابوايوب » فرات را محاصره كرده و از آب گيري ياران علي ممانعت مي كند حضرت سواراني را براي رفع مانع فرستاد. دست خالي بازگشتند و امام حسين (ع ) از پدر اجازه برخورد خواست . امام اجازه داد و حضرت به پيكار رفت و ابوايوب را از سر راه برداشت و به اردوگاه بازگشت و به پدر گزارش داد. امام علي (ع ) گريست . اصحاب گفتند : « چرا گريه مي كني و حال آن كه نخستين پيروزي را به دست حسين يافتيم . » امام فرمود : « به ياد آوردم كه حسين در آينده در كربلا تشنه به شهادت خواهد رسيد و مركب وي گريزان و شيهه كنان به زبان حال مي گويد : فغان فغان از امتي كه فرزند پيامبر را مي كشند! » (4 )
همچنين آن قدر حادثه كربلا و شهادت امام حسين (ع ) براي حضرت اميرمومنان اهميت داشت كه در آخرين لحظه هاي عمر مباركشان دست ابوالفضل العباس (ع ) را در دست امام حسين گذاشت و از وي خواست كه در صحراي كربلا از ياري و حمايت حسين دست برندارد.
پاورقي :
.1 فرهنگ جامع سخنان امام حسين (ع ) ص .170
.2 بحارالانوار ج 43 ص 273 ـ عوالم ج 17 ص 11 ـ الدمعه الساكبه ص 259 ـ خصائص الحسينيه ص .31
.3 امالي الحسينيه ص 116 ـ بحارالانوار ج 45 ص 218 ـ مثيرالاحزان ص 9 ـ عوالم ج 17 ص 154 ـ لهوف ص .25
.4 امالي صدوق ص 137 كامل الزيارات ص 108 ـ بحارالانوار ج 46 عوالم ج 17 ص 536 ـ اثبات الهده ج 2 ص 584
يکشنبه 15 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 174]