واقعه كربلا عوامل و زمينه هاي فكري فرهنگي اجتماعي و سياسي ـ 4

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: واقعه كربلا عوامل و زمينه هاي فكري فرهنگي اجتماعي و سياسي ـ 4
گروه « مرجئه » و ترويج تفكر التقاطي « ايمان و اسلام بدون عمل » براي تثبيت نظام جور بني اميه
يكي ديگر از جريان هاي انحرافي و التقاطي كه به دست حاكمان بني اميه در جامعه ترويج گرديد تا به اين وسيله عملكردهاي خلاف شرع خود را توجيه شرعي و مذهبي نمايند و مردم را از اسلام نبوي جدا سازند و به اسلام اموي انس و الفت دهند و به دنبال آن جنايت هاي بزرگي همچون شكنجه و تبعيد و قطع دست و پا و كشتار بي رحمانه شيعيان حضرت علي (ع ) را به راحتي و سهولت مرتكب شوند و از اين ها وحشتناك تر فاجعه جانسوز كربلا را با به خاك و خون كشاندن حضرت امام حسين (ع ) و فرزندان و يارانش به انجام رسانند تفكر باطل گروه « مرجئه » مي باشد.
گروه مرجئه معتقد بودند كه ايمان و اعتقاد به خداوند براي پايبندي به اسلام و در كسوت مسلماني درآمدن كافي مي باشد و نيازي به عمل به تكاليف و واجبات ديني نمي باشد! آنان اعلام مي كردند : « ايمان يعني تصديق به زبان نه به عمل » و از اين طريق به اين نتيجه گيري مي رسيدند كه با داشتن ايمان انجام گناهان به انسان هيچ آسيب و زياني نمي رساند!
بنيان گذاران و طرفداران اين تفكر انحرافي مي گفتند هر فسق و معصيتي را كه توسط افراد مسلمان صورت گيرد بايد به روز قيامت ارجا داد تا خداوند درباره آن تصميم بگيرد. آنان به اشتباه و خطا اين آيه قرآن را پشتوانه تفكر خود قرار مي دادند :
« و آخرون مرجون لامرالله اما يعذبهم و اما يتوب عليهم والله عليم حكيم »
« برخي ديگر از گناهكاران آنهايي هستند كه كارشان بر مشيت خدا موقوف است كه يا به عدل آنان را عذاب مي كند و يا به لطف و رحمت از گناهشان درمي گذرد و خداوند دانا و به حكمت نظام آفرينش آگاه است . » (1 )
اين تفكر التقاطي آنارشيسم و هرج و مرج را در جامعه ترويج مي كند و امنيت عمومي را مختل مي نمايد و جان و مال و ناموس و آبروي مردم را در معرض تهاجم و تهتك قرار مي دهد زيرا اسلام را در اعتقاد به خدا محدود مي كند و احكام و قوانين قضايي و جزايي و حدود و قصاص را براي مجازات جانيان و متجاوزان نفي مي نمايد.
« جهم بن صفوان » كه يكي از پيشوايان مرجئه مي باشد به حدي در اين باطل و انحراف پيش مي تازد و به افراط مي گرايد كه اعلام مي كند ايمان عقيده دل است و كسي كه در دل معتقد باشد مومن خواهد بود اگرچه به زبان كفر بگويد و بت بپرستد يا در جامعه و شهرهاي مسلمين به ديانت يهوديان و مسيحيان گرايش يابد و صليب را پرستش نمايد و سخن از تثليث بگويد و در همين حال بميرد. چنين كسي در پيشگاه خداوند مومن است و دوست خدا و از اهل بهشت به شمار مي رود! (2 )
اين گروه به حكومت و سلطه بني اميه رضايت دادند و با شيعيان علي (ع ) به شدت مخالفت ورزيدند. عقايد مرجئه با عقايد درباريان اموي توافق كامل داشت كه همواره با شيعه عناد مي ورزيدند و در همان حال مسيحيان و ديگر مردم غيرمسلمان را دوست مي داشتند و براي آنان اهميت قائل بودند و به مقامات عالي صعود مي دادند. اين مسيحيان پايبند مقاصد و منافع خويش بودند و خود را با مقتضيات زمان هماهنگ مي كردند و به هر سو كه باد مي وزيد حركت مي كردند . (3 )
به طور طبيعي و با اعتقاد باطلي كه مرجئه داشتند و بر آن اساس اسلام را « ايمان بدون عمل » مي دانستند اصل « جهاد » را به سهولت از زندگي خود خارج كردند و به دم غنيمتي و انزوا متمايل شدند و اين همان هدفي بود كه حكام بني اميه آن را مي طلبيدند و در صدد نشر آن در جامعه بودند تا اولا هر فسق و گناه و معصيتي را به راحتي و بدون مانع مرتكب شوند و با طرفداري از « اسلام منهاي عمل » خود را مقصر نپندارند. ثانيا در سطح كلان تمام اهداف و مقاصد سياسي و حكومتي خويش از جمله سركوب شيعيان علي (ع ) و نهضت هاي رهايي بخش اسلامي را محقق گردانند و هر قتل و خيانت و جنايتي را كه انجام مي دهند توجيه كنند. ثالثا مسلماناني را در جامعه بپرورند كه نه تنها به اصل قرآني و قانون صريح اسلامي « جهاد » اعتنا نكنند و آن را از حيات اجتماعي خويش حذف نمايند بلكه هر گرايش فكري و عملي در مسير جهاد و مبارزه با حكمرانان بني اميه را باطل و مخالف با اسلام اعلام نمايند و توده هاي مردم را به اين انديشه و باور معتقد و پايبند نمايند كه وقتي دين در ايمان و اعتقاد خلاصه و محدود مي شود و نيازي به انجام تكاليف اسلامي نمي باشد و هيچ فسق و گناه و جنايتي انسان را از كسوت ديانت خارج نمي كند مخالفت و جهاد و مبارزه با حكومت بني اميه نيز جايز و صحيح نمي باشد و هر كس كه چنين كند محكوم است و به همين دليل قيام و نهضت حسيني پيشاپيش محكوم مي باشد و سركوب آن لازم است !
تفكر باطل گروه مرجئه در شرايطي در جامعه اسلامي نشر و گسترش مي يابد كه آيات صريح قرآن كريم آن را به طور مطلق طرد و نفي مي نمايد :
از نگاه تعاليم صريح قرآن خداوند سرنوشت هيچ قوم و ملتي را تغيير نمي دهد مگر آن كه آنان خود با اقدام و تلاش عملي در صدد ايجاد تحول در خود برآيند . (4 )
قرآن كريم به اهل ايمان فرمان مي دهد كه در صدد تحقق عدالت در جامعه برآيند و در انجام اين مسئوليت اجتماعي كوشا باشند . (5 )
تعاون و همگرايي و مشاركت اجتماعي يكي ديگر از دستورالعمل هاي آشكار الهي براي مسلمانان مي باشد كه با « عمل » محقق مي گردد . (6 )
فرمان صريح به كسب آمادگي هاي رزمي و تهيه تجهيزات نظامي و تشكيل لشكر نيرومند براي مقابله با دشمنان از ديگر توصيه هاي عملي اسلام به اهل ايمان مي باشد . (7 )
جهاد با كفار و منافقان (8 ) مبارزه با پيشوايان كفر و ضلالت (9 ) نبرد براي دفع فتنه از روي زمين (10 ) و اعلام رجحان و برتري و فضيلت جهادكنندگان بر نشستگان (11 ) از جمله دستورالعمل هاي صريح قرآن كريم مي باشد كه عمل مطلق است .
امر به معروف و نهي از منكر كه يك اصل و قانون واجب الهي مي باشد و همه ايمان آورندگان را به تلاش و فعاليت براي نشر نيكي و صلاح و هر خير و عمل صالح فرمان مي دهد و با هرگونه گناه و فسق و فساد و ظلم و تباهي به مخالفت وامي دارد از مصاديق بارز ترغيب به « عمل » در اسلام است . (12 )
و همچنين عبارت « الذين آمنوا و عملواالصالحات » در بسياري از آيات نشان از پيوند ناگسستني « ايمان و عمل » دارد . (13 )
با اين وصف بايد اذعان و اعتراف نمود كه شكل گيري گروه « مرجئه » و تلاش بني اميه در نشر و ترويج اين تفكر التقاطي و انحرافي با ترفند و نيرنگ هاي دقيق و فراگير صورت گرفته است كه در اثر آن توانسته در جامعه آن روز مسلمين به گونه اي انحراف و انحطاط ايجاد نمايد كه « اسلام » با تمام قوانين جامع و ارزش هاي متعالي آن به اعتقاد به خدا محدود شود و هرگونه گرايش عملي نفي گردد و به اين وسيله ظلم و جور فساد و تباهي قتل و كشتار غارت و چپاول و هر نوع خيانت و جنايت « مباح » اعلام شود و به اين وسيله خون مقدس امام حسين (ع ) و يارانش بر خاك تفتيده كربلا فرو ريزد و نه تنها مخالفتي را موجب نگردد كه از اين فاجعه بزرگ حمايت نيز بشود آن هم نه توسط كافران و مشركان و ملحدان كه از جانب مسلمانان ! و اهل قبله ! م نماز و طاعت خدا!
پاورقي :
1 ـ قرآن كريم سوره توبه (9 ) آيه 106
2 ـ تاريخ سياسي اسلام دكتر حسن ابراهيم حسن انتشارات جاويدان ص 409
3 ـ همان منبع ص 410
4 ـ سوره رعد (13 ) آيه 11
5 ـ سوره نسا (4 ) آيه 135
6 ـ سوره مائده (5 ) آيه 2
7 ـ سوره انفال (8 ) آيه 60
8 ـ سوره تحريم (66 ) آيه 9
9 ـ سوره توبه (9 ) آيه 12
10 ـ سوره انفال (8 ) آيه 39
11 ـ سوره نسا (4 ) آيه 95
12 ـ سوره آل عمران (3 ) آيه 104
13 ـ سوره مريم (19 ) آيه 96 سوره عصر (103 ) آيه 3
گروه التقاطي « مرجئه » اعلام مي كردند كه ايمان يعني تصديق به زبان نه به عمل و از اين طريق به اين نتيجه گيري مي رسيدند كه با داشتن ايمان انجام گناهان به انسان هيچ آسيب و زياني نمي رساند!
بني اميه با نشر ترويج تفكر فرقه مرجئه قصد داشتند اولا اهداف و مقاصد سياسي و حكومتي خويش از جمله سركوب شيعيان علي (ع ) و نهضت هاي رهايي بخش اسلامي را محقق گردانند و جنايات خويش را توجيه كنند. ثانيا مسلماناني را در جامعه بپرورند كه با اعتقاد به اصل « اسلام و ايمان بدون عمل » به زندگي دم غنيمتي روي آورند و اصل قرآني « جهاد » را رها سازند و هر مبارزه و قيامي عليه بني اميه از جمله قيام امام حسين (ع ) را پيشاپيش محكوم نمايند!
پنجشنبه 12 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 210]