نقش خانواده در تربيت كودك

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: نقش خانواده در تربيت كودك
خانواده به عنوان نخستين نهاد اجتماعي نقش پايدارتر و تعيين كننده اي در شكل گيري رفتار و افكار و شخصيت فرزندان ايفا مي كند.نحوه و ساختار تعامل كودك با ديگران و محيط اجتماعي در دوران بعدي تحت تاثير رفتاري است كه از محيط خانواده گرفته است.روش هايي كه والدين در برخورد با فرزندان خود اعمال مي كنند در شكل گيري شخصيت و رشد كودك و ويژگي هاي رفتاري و اخلاقي او تاثير فراوان و گاه هميشگي دارد.بنابراين خانواده يكي از ساختارهاي قدرتمند مراقبت و تربيت افراد در دوران طفوليت و كودكي است و آشنا كردن فرزندان با معيارهاي اجتماعي و اخلاقي، آنان را براي ورود به اجتماع و زندگي جمعي مهيا مي سازد.در صورت شكل گيري اعتماد در كودك، جهان براي او محل امني خواهد بود كه بدون واهمه قادر به اكتشاف و بررسي آن مي شود و اطرافيانش را افراد دوست داشتني و قابل اطمينان مي بيند، خانواده نيز محلي مي شود كه در بحران ها و دشواري ها مي تواند به آن پناه بياورد.

نقش هاي متعدد خانواده در ايجاد احساس امنيت
1-احساس امنيت از اين كه كودك عضو يك گروه ثابت و پايدار است.

2-وجود افرادي كه كودك مي تواند در ارضاي نيازهاي فيزيكي يا رواني خود به آن ها متكي باشد.

3-وجود افرادي كه مي توانند براي حل مسائل و مشكلات كودك به منظور سازگاري در زندگي وي را كمك كنند.

4-تشويق كودك در كسب موفقيت هاي تحصيل و زندگي اجتماعي و...

ويژگي هاي خانواده سالم يا رشد دهنده
1-نقش پدر و مادر در خانواده مديريت و رهبري است

2 -رفتار اولياي خانواده با آن چه فرزندان خود مي گويند مطابقت كامل دارد و در اين راه از خود صداقت بسيار نشان مي دهند.

3-اولياي خانواده مي دانند كه تغيير و تحول از ويژگي هاي زندگي است بنابراين مي پذيرند كه فرزندان آنان به سرعت مراحل مختلف رشد را طي مي كنند و هيچ گاه نبايد سر راه رشد و تغيير فرزندان خود قرار گيرند.

4-والدين فرزندان خود را براي روياروي با مشكلات مهيا مي كنند و در حين رشد به آن ها چگونگي حل مشكلات، خلاقيت و نوآوري نشان داده مي شود.

خانواده و تربيت اجتماعي
اجتماعي شدن، يا جامعه پذيري جرياني است كه از طريق آن، فرد الگوهاي جامعه و يا گروه خود را مي آموزد و آن ها را جزئي از رفتار خويش مي سازد، اجتماعي شدن مجموعه تغيير و تحولاتي است كه از طرفين آن فرد هنجارها و ارزش ها، زبان و مهارت هاي جامعه خويش را مي آموزد واز طريق اجتماعي شدن فرهنگ جامعه به اعضايش چگونگي عملكرد هماهنگ و مورد پذيرش با اجتماع را مي آموزد. كودكان هنجارها، مهارت ها، انگيزه ها و نگرش هاي مورد انتظار را مي آموزند و از اين طرق قادر به ايفاي نقش هاي كنوني و آتي در جامعه مي شوند، اولين مرحله جامعه پذيري در خانواده صورت مي گيرد.خانواده اولين و قديمي ترين محلي است كه كودك در آن با ديگران ارتباط برقرار مي كند و مسئوليت انتقال ارزش هاي اخلاقي مذهبي و اجتماعي راخانواده به عهده دارد.

خانواده و تربيت اخلاقي
اسلام به تربيت اخلاقي و اجتماعي افراد و ايجاد حس نوع دوستي به ديگران توجه ويژه دارد. خودخواهي و بي توجهي نسبت به نيازهاي ديگران را ريشه بسياري از زشتي ها شمرده است. بر اين اساس محبت به خلق خدا و دوستي با آن ها از اهميت و ارزش والايي برخوردار است.

زهرا بركويي
سه شنبه 3 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 269]