واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > مدیریت ورزش - «مطمئن هستم که رئیس فدراسیون فوتبال عراق به علی سعیدلو رای نداد.» این جمله را سید عبدالکریم جاسم البصری ، نماینده مردم بغداد در در مجلس استانی این کشور می گوید. او که عضو هیات اجرایی کمیته ملی المپیک این کشور ، رئیس فدراسیون ورزش های زورخانه ای عراق و همچنین کاپیتان اسبق تیم ملی عراق است. او در دیدارش از روزنامه «خبر » در گفت و گویی از همه رویاهای ورزشی کشورش گفت. از اینکه چرا آنها یکبار قهرمان آسیا شدند و باری دیگر در همان مراحل ابتدایی ، حذف.بحث از خاطرات بصری شروع شد؛« هنوز هم در کاخ صدام نمایشگاهی از ابزار شکنجه عدی هست. او رئیس کمیته المپیک ما بود و همه کاره ورزش کشور. فقط کافی بود بچه های تیم ملی به ایران یا عربستان ببازند. ترجیح می دا ددند که برای تحقیرشن بیاید و موهای شان را بتراشد اما او همه را تنبه شدید بدنی می کرد. ورزش ما سالهای کابوس وار این چنینی را از سر گذرانده است. فلک شدن ، خیلی مجازات سختی برای ملی پوشان ما نبود. آنها که آن روز ها برای تیم ملی عراق بازی کرده اند ، خاطرات تلخ زیادی از آن ایام دارند.» *راستش شروع شوکه کننده ای بود. اما سال ها از این فضا گذشته و عراق سال هایی جدید را از سر می گذراند. در این سال ها آیا فکر می کنید گای به پیش برداشتید ببینید این خیلی توقع بزرگی است که ما از حالا بخواهیم درباره موفقیت حرف بزنیم. ورزش ما تقریبا نابود شده در این ده سال جنگ. هیچ زیر ساختی نداشتیم. همه چیز تعطیل شده بود و تازه دو یا سه سالی است که ما شروع کرده ایم برای برنامه ریزی جدید. همین بازی های آسیایی گوانگژو هم دیدید که در تعدادی از رشته ها که تا قبل از این ما هیچ جایی در آسیا نداشتیم ، توانستیم به مدال برسیم یا در بازی های نهایی حاضر باشیم. رسیدن به مدال رشته قایقرانی خود گامی بزرگ بود برای ما یا همین کشتی گیران مان که چهارم شدند ، نشان دادند این رشته دارد پیشرفت می کنند. *به عکس شما ، معتقدم ورزش عراق هم خیلی رو به جلو پیش نمی رود. چون شما هم خیلی احساسی تصمیم می گیرید و روی برنامه نیستید. اگر خودتان را با ما مقایسه می کنید که اشتباه است. چون شما الان حداقل 4 یا 8 سال از ورزش ما پیش هستید چون شما چیزی به اسم آکادمی ورزش دارید. مربیان تان را می توانید پرورش بدهید و ازتوانایی های آموزش دادن استفاده کنید اما فدراسیون های عراق این قابلیت را ندارند. ما با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنیم اما با همه این ها ، خوشحالم که می توانیم گامی به جلو برداریم و ورزش مان را به سوی بهتر شدن پیش ببریم. من معتقدم الان ساختار ورزش در ایران و شرایط مالی ورزش تان قابل قیاس با ما نیست و شما می تخیلی داشته های تان از ما بیشتر است و باید نتایجی بسیار درخشان تر از ما هم بگیرید. *اما نمی شود کتمان کرد ، تصمیمات اشتباه در تیم های مختلف تان موج می زند. اینکه تیم های شما هم ، مثل ما احساسی هستند. این را موافقم. به هر حال این دو کشور سالهاست که با هم همسایه هستند و خیلی از خصوصیت ما و شما مشترک است. این حقیقت غیر قابل کتمان است که ورزشکاران ما در تصمیم گیری های شان ، احساسی برخورد می کنند. به هر حال این در وجود همه مایی است که ورزش را حرفه ای نیاموخته ایم. *مثلا شما دور قبل قهرمان جام ملتهای آسیا می شوید.... بله دقیقا . تو نمی دانی این تیم چقدر با قهرمانی اش در روحیه مرم اثر گذاشت. ال 2007 و در آن شرایط بعد از جنگ ما نیاز به عاملی برای اتحاد داشتیم. شیعه و سنی ، کرد و عرب ، همه با هم برای این تیم دعا می کردیم. وقتی تیم قهرمان شد ، همه ما غرور ملی مان را باز یافتیم. این برد خیلی برای اینکه عراق از هم نپاشد وثر بود و نام مردنم مان را در آن سالها سر زبان انداخت. *اما همین تیم که با بازی هایش همه را شگفت زده می کرد ، این دور خیلی ساده حذف شد ... فشار روی تیم ما خیلی زیاد بود. بجچه ها استرس زیادی داشتند . به همین دلیل هم بود که نمی توانستد خیلی راحت بازی کنند. این دغدغه فکر کنم به اردوی تیم ملی هم رفته بود. اگر بچه ها فقط می توانستند آرامش شان را حف کنند ا بازی به استرالیا را این بار هم نمی باختیم. *دعواهای وسط زمین بازیکنان تان چطور؟ من قبول دارم که این بازیکنان ، کار درستی نکردند اما باز هم می گویم بالا بودن سطح توقع از بازیکنان مان سبب شده بود که به مشکل بخوریم. بچه های ما باید کمی حرفه ای تر برخورد کنند. این درد بزرگورزش در خیلی از جاهای دنیاست. *این مشکل را بازیکنان عراقی که به لیگ ایران می آیند هم دارند. متلا همین چند یار عراقی ما که در لیگ شما هستند می توانند در صورت داشتن تمرین و انگیزه ، بهترین ها باشند اما خیلی زود آنها سیر می شوند . اتفاقی که حس خوبی را ایجاد نمی کند.به نظرم ورزش عراق نیاز به این دارد تا با فرهنگی سازی بتواند سطحش را ارتقا بدهد. یکی مثل عماد رضای ما سقفش خیلی بالاتر از بازی در تیم های آسیایی بود. این استعدادهای ما نیاز به آموزش آکادمیک دارند. اینکه بتوانیم آموزشگاه های تخصصی برای آموزش مربیان ورزشهای مختلفداشته باشیم. فکر می کنم تعامل میان ما و ایران می تواند در این زمینه خیلی موثر باشد. ما 4 سال قبل قراردادی برای همکاری دوجانبه با ایران بستیم ولی فقط یادم هست که یک برگه را امضا کردیم و با تغییر ممیریت ورزش شما این قرارداد همکاری دوجانبه اصلا به فراموشی سپرده شد. *البته شما عراقی ها هم کم نگذاشتید. تقریبا همه اهالی فوتبال ایران اعتقاد دارند که فدراسیون فوتبال شما به علی سعیدلو در انتخابات فوتبال رای نداد. من هم مطمئنم که او به فدراسیون شما رای نداد. خود ما سال هاست که با این آدم مشکل داریم. او فوتبال ما را نابود کرده و اصلا به فکر منافع کشورش نیست. این مرد یک باندباز است که به لطف زد و بندهایش با فیفا ، بلاتر و بن همام کارش را پیش می برد. ما هم کاری از دست مان ساخته نیست. تا می گوییم چرا کاری کردی؟ فیفا نامه می زند که فوتبال تان را تعلیق می کنیم. این آدم 8 سال است که رئیس مانده و از اردن برای خودش فوتبال ما را می گرداند . زورمان هم به او نمی رسد چون مافیای فیفا حمایتش می کند. خودش را پشت این باندبازها مخفی کرده است. آن وقت ما چطور می وانستیم از او بخواهیم که به رئیس ورزش شما در انتخابات رای بدهد. او فقط تصمیمی می گیرد که به نفع بن همام و بلاتر باشد. *اما شما می توانید با تغییر اساسنامه فوتبال تان او را عوض کنید؟ نه ، نمی توانیم. ما اسیر مافیا هستیم. تازه ما هنوز چند ماه است که در همه سال های بعد از جنگ توانستیم قانون کمیته ملی المپیک مان را بنویسیم. عراق روزهای سختی را پشت سر گذاشته و ما این قدر دغدغه های اساسی در کشورمان داریم که حالا نمی توانیم به این مسائل بپردازیم. باید 10 سالی از این روزها بگذرد تا نظام بر ورزش مان حاکم شود . تا شاید بتوانیم خوشبین باشیم که شرایط عوض می شود. 40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 527]