با آدم هايي سر و كار دارد كه ديوانه اند

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: نگاهي به نمايش «مجسمه هاي يخي» به كارگرداني مسعود موسوي؛ نمايش «مجسمه هاي يخي» با آدم هايي سر و كار دارد كه ديوانه اند
تهران- خبرگزاري ايسكانيوز: در نمايش مجسمه هاي يخي عملا با آدم هايي سر و كار داريم كه ديوانه اند و اين ديوانه بودن خود را بارها در طول نمايش تكرار مي كنند.
به گزارش خبرنگار تئاتر گروه فرهنگي هنري باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران "ايسكانيوز"، نمايش مجسمه هاي يخي ،سرابي براي انسان امروزي كه دانسته يا ندانسته خود رابا آرزوهاي پوچ به تباهي مي كشاند.
اين نمايش روايتي است ازجامعه اي كه آدم ها در آن سرگردان و پريشان و آواره اند هر فرد راه خودش را مي رود همه چيز در تاريكي فرو رفته و راه نجاتي درآن وجود ندارد اگر هم وجود دارد هيچ كس تلاشي براي نجات دادن خود يا ديگران انجام نمي دهد . همه در جهل و ناداني خود غرق مي شوند.
نمايش مجسمه هاي يخي در نگاه اول نمايشي است تيپيكال كه در آن هر كسي نماينده قشري از جامعه است نمايش بر اساس تيپ سازي بازيگران استوار است تا شخصيت پردازِي، قصه اي كه نمايش مجسمه هاي يخي روايت مي كند شرح حال روزگار معاصر اكثر آدم هايي است كه ندانسته قدم در راهي مي گذارند كه بازگشتي در آن نيست، آدم هاي نمايش توسط تلگرافي به درياچه يخ بسته دعوت مي شوند تا شاهد قتلي باشند غافل از آن كه خود قرباني اين حادثه مي شوند. نمايش با ورود زن و شوهري خبرنگار و عكاس به درياچه يخ بسته شروع مي شود .
خبرنگاروعكاس بايد مداركي را جمع كنند تا قاتل را شناسايي كنند هيچ گذشته اي از آدم هاي نمايش مجسمه هاي يخي ارائه نمي شود هر چيزي كه مخاطب ازاين آدم ها مي داند توسط ديالوگ هايي است كه بازيگران بيان مي كنند و اين به كميك و طنز بودن نمايش كمك مي كند، رفتارها و حركاتي كه بازيگران روي صحنه انجام مي دهند بيش از هر چيزي به لوده بازي و لوس جلوه دادن نمايش مي انجامد.
خبرنگار به جاي عكس گرفتن اداي عكس گرفتن و به جاي صداي فلاش دوربين ، صداي آن را با بيانش در مي آورد. در مجسمه هاي يخي افراد نماينده جامعه اي هستند كه دچار بحران هويت شده و افراد هويت و وجود و ماهيت خود را فراموش كرده اند.
مسعود موسوي در اكثر نمايش هايش نشان داده كه به كمدي تلخ، بحران هويت، خود شيفتگي آدم ها، زندگي كابوسناك و آدم هاي سرگشته علاقه وافري دارد.
اما در نمايش مجسمه هاي يخي با يكسري آدم هايي روبرو هستيم كه بيش از آن كه سرگشتي و بحران زندگي خود را نشان دهند به سمت لوده بازي و حركت هاي اضافي بدن مي روند . گويي كارگردان قصد داشته به هر دليلي تماشاگر را به خنده وادار كند.
در صحنه هايي نمايش به سمت كارهاي روتين تلويزيوني مي رود. به خصوص در صحنه هايي كه عكاس شروع به انجام حركات موزون مي كند و هر چه در توان دارد به كار مي گيرد تا تماشاگر را بخنداند اين مشكل در صحنه هاي مرد مرده هم وجود دارد.
حركات اضافي كه همسر پليس از خود نشان مي دهد هم در جاي خود قابل بحث است اين درست كه از ديوانه خانه يا تيمارستان فرار كرده ولي دليلي ندارد بازيگر تا اين اندازه حركات اضافي دست و پا داشته باشد .
اگر اين آدم ها نماينده هر قشري از جامعه معاصر هستند حداقل بايد چند ويژگي اين آدمها را داشته باشند ولي در نمايش مجسمه هاي يخي عملا با آدم هايي سر و كار داريم كه ديوانه اند و اين ديوانه بودن خود را بارها در طول نمايش تكرار مي كنند هر بازيگري كه وارد صحنه مي شود پاي خود را روي زمين مي كوبد تا از نشكستن يخ هاي درياچه مطمئن شود يخ هايي كه نشان از موقعيت و جايگاه متزلزل افراد در جامعه دارد و كوبيدن هر آنچه كه مي تواند ارزش به حساب بيايد و يا اين كه نوعي آماده باش و از خود گذشتن در راهي كه هيچ بازگشتي در آن نيست.
همان طور كه گفته شد نمايش مجسمه هاي يخي روايتي از نيستي و نابودي است به دليل نوع انتخاب بازيگران نمايش ،دكور ساده و به خاطر لباس بازيگران نمايش تا حد يك كار مبتدي و ساده پيش مي رود.
در مجسمه هاي يخي شخصيت هاي نمايش هيچ كدام درست پرداخت نشده و صرفا هر بازيگر با بيان ديالوگ بلافاصله صحنه را ترك مي كند و نمايش بيشتر به گزارش گزارشگران خبرهاي تلوزيوني شبيه شده تانمايش از سويي معلوم نيست آن وقت شب چرا همه افراد با يك تلگراف به آنجا آمده و سرگردانند .
وجود صندليهاي بسيار بر روي صحنه دكور را شبيه به سالنهاي سخنراني كرده است. وسايلي كه بازيگران هر كدام روي صندلي هاي نمايش گذاشته و مي روند به گنگ بودن وگيجي تماشاگر كمك مي كند.
در اين گونه نمايش ها بايد شرايطي در نمايش فراهم شود تا تماشاگر به درك درست و منطقي از نمايش هاي كمدي تلخ برسد. اما در مجسمه هاي يخي صرف در آوردن چند صدا از طرف بازيگران كه تماشاگر را راضي نمي كند به چند دليل :نخست ساده انگاشتن تماشاگر و دوم استفاده از ديالوگ هاي عاميانه ساده و روزمره .
ضربه اي كه نمايش مجسمه هاي يخي مي خورد از متن آشفته و درهم و چند پاره خود است كه اگر درست پرداخت مي شد نمايش اثري قابل تامل مي شد.
اگر بازيگران به جاي انجام حركت هاي غير ضروري درست در نقش هاي خود بازي مي كردند و يك سري اداهاي غلو آميز انجام نمي دادند. نمايش اثري زيبا و در خور توجه مي شد و در آخر شكستن يخ درياچه كه به صورت افكت و صدا اجرا مي شود كه ميتوانست جور ديگري اجرا شود، نشستن روي صندلي و سقوط از آن يا افتادن روي زمين و سقوط در درياچه و غرق شدن در دنياي پوچي و نيستي و نابودي،مي توانست توسط بازيگران اجرا شود وبه زيبايي نمايش كمك كند.
شايان ذكر است نمايش "مجسمه هاي يخي"نوشته داريوش رعيت هم اكنون در كارگاه نمايش مجموعه تئاتر شهر به روي صحنه رفته است.
در اين نمايش بهرام سروري نژاد،رسول نقوي،عبدالرضا فريد زاده،پرستو كرمي،آتوسا راستي،محمد مين باشي،خيام وقار،سميه شوقي،رضا مقصودي و مسعود موسوي ايفاي نقش مي كنند ضمن اينكه پريسا مقتدي در مقام مشاور كارگردان،رضا مهدي زاده طراح صحنه،دادبه حقيقي طراح لباس،علي شاه صفي مدير صحنه و كتايون كلانتري منشي صحنه گروه را در اجراي اين اثر ياري مي كنند./110
جمعه 29 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 402]