آلفرد هیچکاک، بهترین کارگردان تاریخ سینمای اروپا شد

واضح آرشیو وب فارسی:ایران ویج: آلفرد هیچکاک، بهترین کارگردان تاریخ سینمای اروپا شد به انتخاب IMDB آلفرد هیچکاک، بهترین کارگردان تاریخ سینمای اروپا شد

«آلفرد هیچکاک»، فیلم‌ساز نابغه سینمای انگلیس به‌عنوان بهترین کارگردان سینمای قاره اروپا شناخته شد. وب‌سایت سینمایی IMDB در گزارشی فهرست بهترین کارگردانان تاریخ سینمای اروپا را منتشر کرد که با وجود حضور بسیاری از بزرگان هنر هفتم، چهره‌های شناخته‌شده متعددی از قلم افتاده‌اند. آلفرد هیچکاک؛ چهره افسانه‌ای سینمای تعلیق؛ وی پیشگام تکنیک‌های بدیع در ژانرهای تریلر روانی و تعلیق بود که طی شش دهه فعالیت سینمایی، بیش از ۵۰ فیلم بلند را کارگردانی کرد. وی شهرت خود را به‌واسطه‌ تبحر مثال‌زدنی‌اش در به‌کارگیری عناصر دلهر، ترس و تعلیق به‌دست آورد، چنان‌که از او به‌عنوان «استاد تعلیق» نام برده می‌شود. چارلی چاپلین، اسطور‌ه‌ بی‌بدیل دنیای کمدی؛ وی ۶۵ سال از عمرش را وقف سینما و دنیای سرگرمی کرد که شروع آن از تالار ویکتوریا انگلستان به‌عنوان پسربچه‌ای پنج ساله آغاز شد و تا سن ۸۸ سالگی ادامه داشت. تکنیک‌های خاص فیلم‌سازی «چارلی چاپلین» تا زمان حیات او برای همه ناشناخته باقی ماند و هرگز درباره آن‌ها صحبتی نمی‌کرد. پیش از ورود به عصر فیلم‌های ناطق، «چاپلین» در سال ۱۹۳۱ «روشنایی‌های شهر» و در سال ۱۹۳۶ نیز «عصر جدید» را ساخت که به‌راستی از ماندگارترین آثار او هستند. فیلم‌های ناطق و همراه‌با دیالوگ «چارلی چاپلین» با شاهکار معروف‌اش، «دیکتاتور بزرگ» در سال ۱۹۴۰ آغاز شد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان از «ولگرد»،‌ «شغل»، «بانک»، «مامور آتش‌نشانی»، «خیابان آرام»، «زندگی سگی»، «دوش‌فنگ» و «زائر» نام برد. اینگمار برگمن، کارگردان نابغه سینمای سوئد؛ وی از چهره‌های برجسته تاریخ سینمای جهان بود که در طول شش دهه فعالیت هنری، ‌۹ بار نامزد جایزه اسکار شده بود، در توصیف شرایط زندگی انسانی از مایه‌های کمدی، امید، یاس و ناامیدی بهره می‌گرفت. برگمن در طول سال‌ها فعالیت سینمایی در مجموع ‌۶۲ فیلم ساخت که فیلم‌نامه بسیاری از آنان را نیز خودش نوشته بود و علاوه‌ برآن کارگردانی ‌۱۷۰ نمایش تئاتر از او یک چهره درخشان در عرصه این هنر نمایشی ساخته بود. «برگمن» در دسامبر ‌۲۰۰۳ از دنیای فیلم‌ کناره گرفت و روز سی‌ام جولای ‌۲۰۰۷ در سن ‌۸۹ سالگی در «فارو» درگذشت؛ در همان روز که «میکلانجلو آنتونیونی»، کارگردانی فقید سینمای ایتالیا درگذشت. «مهر هفتم»، «چشمه باکرگی»، «فریادها و نجواها» «توت‌فرنگی‌های وحشی» و «فانی و الکساندر» از معروف‌ترین ساخته‌های او هستند. آندری تارکوفسکی، بهترین کارگردان تاریخ سینمای روسیه؛ تارکوفسکی به‌غیر از دو فیلم آخرش، تمامی آثارش را در روسیه ساخت که اکثرا مضامین متافیزیک و در رابطه با مسیحیت هستند. نخستین فیلم بلندش را در سال ۱۹۶۲ باعنوان «کودکی ایوان» ساخت. «تارکوفسکی» با این فیلم به شهرت جهانی رسید و ۱۵ جایزه از جمله شیر طلای «ونیز» را کسب کرد. وی اگرچه تنها هفت فیلم بلند ساخت، اما کارنامه سینمایی‌اش سرشار از جوایز و افتخارات سینمایی است که کسب ۹ جایزه از جشنواره کن، جایزه بافتا بهترین فیلم خارجی و شیر طلای ونیز تنها بخشی از کارنامه اوست. «زندگی آندری روبلف»، «سولاریس»، «استاکر»، «نوستالژیا» و «آینه» معروفترین ساخته‌های او هستند. بیلی وایلدر، از رکوردداران نامزدی جایزه اسکار؛ کارگردان، تهیه‌کننده و فیلم‌نامه‌نویس صاحب‌نام سینمای آمریکا شش‌بار موفق به کسب اسکار و ۱۵بار نامزد این جایزه بود و از این لحاظ یکی از رکورداران تاریخ سینماست. وی پس از اولین تجربه کارگردانی‌اش «بزرگ‌تر و کوچک‌تر»، شهرت جهانی خود را با ساخت فیلم «غرامت مضاعف» در سال ۱۹۴۴ رقم زد که نامزدی بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه اسکار را برای او به‌همراه آورد. دو سال بعد، «وایلدر» با فیلم «تعطیلات ازدست‌رفته» توانست سرانجام جایزه اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه را به‌دست آورد. این کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس سرشناس در سال ۱۹۵۱ با فیلم «سان‌ست بلوار» اسکار بهترین فیلم‌نامه را گرفت، اما در کسب اسکار بهترین کارگردانی این فیلم ناکام ماند. وی با فیلم «آپارتمان» سه اسکار بهترین فیلم‌نامه، بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را گرفت و با فیلم «بعضی‌ها داغش رو دوست دارند» نامزد اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه شد. میکل آنجلو آنتونیونی، بنیان‌گذار سینمای مدرن ایتالیا؛ وی اولین فعالیت‌های سینمایی خود را در سال ۱۹۴۲ رقم زد که با همکاری روبرتو روسلینی، فیلم‌نامه‌ «بازگشت خلبان» را نوشت و پس از آن به‌عنوان دستیار کارگردان «انریکو فولچینونی» مشغول به‌کار شد. اولین موفقیت بین‌المللی این کارگردان بزرگ در سال ۱۹۶۰ با فیلم «ماجرا» رقم خورد که در جشنواره‌ کن با استقبال همراه شد. او موفقیت‌های جهانی‌اش را با «شب» (۱۹۶۱) و «کسوف» (۱۹۶۲) ادامه داد. اولین فیلم رنگی بنیان‌گذار سینمای مدرن ایتالیا در سال ۱۹۶۴ با «صحرای سرخ» ساخته شد. محتوای فیلم‌های آنتونیونی را اغلب اضطراب، تردید و نگرانی‌های بشر امروز و عدم توانایی او در برقراری ارتباط معنوی با دیگران است. نکته‌ بارز در فیلم‌های او، سکوت‌ها و خلاء‌های زیاد است. «نقطه زابریسکی»، «مسافر»، «آگراندیسمان» و «کسوف» معروفترین ‌آثار او هستند. فدریکو فلینی، کارگردان افسانه‌ای سینمای ایتالیا؛ وی از بزرگ‌ترین و مستعد‌ترین فیلم‌سازان دنیای سینما بود که با فیلم‌های «جاده»، «هشت‌ونیم» و «زندگی شیرین» به اوج شهرت جهانی رسید. در میان تمامی کارگردانانی که کسب اسکار را تجربه کرده‌اند، «فدریکو فلینی» توانست چهاربار جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی را کسب کند و از این حیث همچنان رکورددار است. فلینی در سال‌های ۱۹۵۶ برای «جاده»، ۱۹۵۷ برای «شب‌های کابیریا»، ۱۹۶۳ برای «هشت‌ونیم» و در سال ۱۹۷۴ برای «آمارکورد» چهار اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی را برای سینمای ایتالیا به‌همراه آورد. در آغاز دهه‌ی ۶۰ فلینی دو شاهکار سینمایی خود «زندگی شیرین» و «هشت‌ونیم» را خلق کرد. «زندگی شیرین» محصول ۱۹۶۰ نامزدی اسکار بهترین فیلم‌نامه و کارگردانی را برای فلینی به‌همراه آورد و در جشنواره کن موفق به دریافت جایزه نخل طلا شد. این فیلم سه ساعته چشم‌انداز وسیعی از زندگی جامعه ایتالیایی را از دید یک روزنامه‌نگار نشان می‌دهد‌. شاهکار ارزنده و تحسین‌برانگیز فلینی در سال ۱۹۶۳ به سینمای جهان معرفی شد. «هشت‌ونیم» که نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه شد، شاخص‌ترین اثر کارنامه سینمایی فلینی محسوب می‌شود. لارس فون تریر، کارگردان دانمارکی برنده نخل طلا؛ «فون تریر» را به‌عنوان محرک اصلی و احیاکننده صنعت فیلم‌سازی دانمارک می‌شناسند که تاثیر بسزایی در پیدایش نسل نو کارگردانان دانمارک و سراسر جهان داشته ‌است. اهمیت فیلم‌های او تنها به‌خاطر نقش محوری در شکل‌گیری “پیمان دگما ۹۵″ نیست، بلکه فیلم‌های او ازنظر موضوعی دامنه‌ بسیار وسیعی دارند و از آونگارد تا بازسازی کلاسیک‌های را شامل می‌شوند. در سال ۱۹۸۳ «فون تریر» تصمیم به ساخت سه‌گانه‌ای درباره اروپا گرفت که در آنها آسیب‌های روانی اروپای آینده به تصویرکشیده شده است. اولین قسمت از این تریلوژی فیلمی بانام «عنصر جنایت» بود که در سال ۱۹۸۴ ساخته شد. «رقصنده در تاریکی»، «شکستن امواج»، «داگ ویل»، «ضدمسیح»، «مالیخولیا» و «اروپا» از آثار سرشناس او هستند. رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی برنده اسکار و نخل طلا؛ وی دوران کودکی‌اش را در بحبوحه جنگ جهانی دوم گذراند و در هشت سالگی آلمان‌ها والدین‌اش را به بازداشتگاه‌های مرگ فرستادند. وی در دهه ۵۰ وارد عرصه بازیگری شد و در فیلم «یک نسل» (۱۹۵۴) به کارگردانی «آندره وایدا» بازی کرد و وی اولین فیلم بلند خود را در سال ۱۹۶۲ بانام «چاقو در آب» ساخت. سال ۲۰۰۲ بود که پولانسکی شاهکار سینمایی‌اش را به جهانیان معرفی کرد؛ «پیانیست»، فیلمی درباره‌ جنایت‌ نازی‌ها در جنگ‌جهانی دوم که همیشه او را آزار می‌داد. این فیلم آمیزه‌ای از خاطرات پولانسکی و رمان «مرگ یک شهر» نوشته‌ی «ولادیسلاو اشپیلمن» بود که آکادمی اسکار را مجبور کرد، سرانجام جایزه‌ بهترین کارگردانی سال ۲۰۰۲ را به او بدهد، هرچند خود او در مراسم حاضر نبود و «هریسون فورد» آن را دریافت کرد. «پیانیست» جایزه‌ نخل طلای کن را گرفت و در جوایز «سزار» فرانسه، جایزه‌ بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را نیز کسب کرد. در رتبه های بعدی فهرست بهترین کارگردانان تاریخ سینمای اروپا که شامل فیلم‌سازان غیراروپایی فعال در قاره سبز نیز می‌شود می‌توان از «میشل هانکه»، «نوری بیلگه جیلان»، «کریستوف کیشلوفسکی»، «سرجیو لئونه»، «فریتز لانگ»، «دیوید لین»، «الیا کازان»، «ژان لوک گدار»، «تئو ‌آنجلوپلوس»، «امیر کاستاریکا»، «فاتح آکین»، «لوک بسون» و «پدرو‌ آلمادوار» نام برد. * * * «آلفرد هیچکاک» که در این فهرست در رتبه اول قرار دارد، متولد سیزدهم اوت ۱۸۹۹ در لندن بود که روز ۲۹ آوریل ۱۹۸۰ در سن ۸۱ سالگی درگذشت. «هیچکاک» پس از یک دوره‌ موفق فیلم‌سازی در زادگاهش انگلستان که هم فیلم‌های صامت و هم فیلم‌های صدادار را شامل می‌شد، به هالیوود پیوست و در سال ۱۹۵۶ با حفظ ملیت انگلیسی، شهروندی آمریکا را پذیرفت. او طی شش دهه فعالیت سینمایی، که از عصر فیلم‌های صامت تا فیلم‌های همراه با دیالوگ‌ و فیلم‌های رنگی را شامل می‌شد، بیش از ۵۰ فیلم بلند را کارگردانی کرد. از او هنوز به‌عنوان یکی از برترین کارگردانان تاریخ سینما یاد می‌شود. «هیچکاک» شهرت خود را به‌واسطه‌ تبحر مثال‌زدنی‌اش در به‌کارگیری عناصر دلهره، ترس و تعلیق به‌ دست آورد، چنان‌که از او به‌ عنوان «استاد تعلیق» نام برده می‌شود. این کارگردان برجسته، اولین فیلم خود را در سال ۱۹۲۲ در انگلیس با نام «شماره ۱۳» آغاز کرد که البته نیمه ‌تمام ماند. وی از سال ۱۹۳۹ عمدتا در آمریکا آثار خود را تولید و عرضه می‌کرد. در سال ۱۹۲۵ «مایکل بالکون» از شرکت فیلم‌سازی «گینزبورو پیکچرز» این فرصت را به «هیچکاک‌» جوان داد تا اولین فیلم بلند خود را با عنوان «باغ تفرجگاه» در آلمان بسازد. «هیچکاک» اولین تجربه‌ ساخت فیلم‌های دلهره‌آور را با فیلم «مستاجر» به‌ دست آورد. اکران این فیلم در انگلستان در سال ۱۹۲۷ با موفقیت چشمگیر و استقبال بی‌نظیری از سوی مردم و منتقدین همراه شد. همچون دیگر فیلم‌های نخستین «هیچکاک»، این فیلم نیز از تکنیک‌های اکسپرسیونیست تاثیر پذیرفته بود که او آنها را مستقیما در آلمان فرا گرفته بود. در سال ۱۹۲۹«هیچکاک» تصمیم گرفت دهمین فیلم خود را با نام «حق‌السکوت» بسازد و درحالی که هنوز در مرحله تولید بود، استودیوی سازنده آن تصمیم گرفت تا آن را به اولین فیلم همراه با دیالوگ سینمای انگلیس بدل سازد. پس از ساخت فیلم‌هایی چون «مردی که زیاد می‌دانست»(۱۹۳۴) و «۳۹ پله»(۱۹۳۵)، هیچکاک روند موفقیت‌های خود را با ساخت فیلم «خانم ناپدید می‌شود» ادامه داد. «عقاب کوهستان»(۱۹۲۶)، «حلقه»(۱۹۲۷)، «همسر دهقان» (۱۹۲۸)، «قتل»(۱۹۳۰)، «ماری» (۱۹۳۱)، «غریب و غنی» (۱۹۳۱) و «مامور مخفی» (۱۹۳۶) دیگر ساخته‌های هیچکاک در این سال‌ها بودند. وی در اوج موفقیت و شهرت به هالیوود پیوست و اولین فیلم آمریکایی‌اش را در سال ۱۹۴۰ با نام «ربکا» ساخت؛ هرچند داستان این فیلم در انگلیس و اقتباس از رمانی نوشته‌ نویسنده‌ انگلیسی «دافنه دو موریر» اتفاق می‌افتد. «خبرنگار خارجی» دومین فیلم آمریکایی «هیچکاک» بود که در قالب ژانر تریلر، داستان آن در اروپا اتفاق می‌افتاد که البته توانست در سال ۱۹۴۰ نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شود. این فیلم در اولین سال وقوع جنگ اول جهانی ساخته شد و الهام گرفته از رویدادهای در حال تغییر در اروپا بود. فیلم‌های هیچکاک در دهه‌ ۴۰ بسیار متنوع بودند؛ از اثر کمدی رمانتیک «آقا و خانم اسمیت»(۱۹۴۱) تا درام دادگاهی «پرونده‌ بهشت» (۱۹۴۷) و اثر تاریک «سایه یک شک» (۱۹۴۳). در سال ۱۹۴۱ «هیچکاک» برای اولین‌بار در سمت تهیه‌کننده و کارگردان فیلم، «سوءظن» را ساخت. این فیلم جایزه‌ اسکار بهترین بازیگر زن و جایزه‌ انجمن منتقدان فیلم نیویورک را برای «خوان فونتاین»، بازیگر آن به‌همراه آورد. «هیچکاک» یک سال بعد فیلم «خرابکار» را برای کمپانی «یونیورسال» ساخت و در سال ۱۹۴۴ فیلم «قایق نجات» را براساس رمانی از «جان اشتاین بک» برای کمپانی «روباه قرن بیستم» ساخت. این فیلم از آنجایی‌که سکانس‌هایش تنها در یک قایق گرفته شده‌اند، محدودترین فیلم این کارگردان محسوب می‌شود. این کارگردان انگلیسی پس از آن برای دیدار از زادگاهش به انگلستان بازگشت و در این حین دو فیلم کوتاه فرانسوی‌زبان برای وزارت اطلاعات انگلیس ساخت. پس از بازگشت به آمریکا، وی دو فیلم «طلسم‌شده» (۱۹۴۵) و «بدنام»(۱۹۴۶) را ساخت که در این فیلم «اینگمار برگمن»، فیلم‌ساز افسانه‌ای سینمای جهان نقش‌آفرینی داشت. «بدنام» به فروش چشم‌گیری دست یافت و یکی از موفق‌ترین آثار سینمایی «هیچکاک» نام گرفت. اولین فیلم رنگی «هیچکاک» در سال ۱۹۴۸ بانام «طناب» به‌ روی پرده سینماها رفت که با نقش‌آفرینی «جیمز استوارت» همراه بود. در سال ۱۹۵۰، هیچکاک فیلم «وحشت در صحنه» را برای کمپانی «برادران وارنر» ساخت. پس از آن بود که فیلم پرفروش «غریبه‌ها در قطار» (۱۹۵۱) را با استفاده از ترکیبی از المن‌های فیلم‌هایش در آمریکا و انگلیس ساخت. سپس در فیلم «ام را نشانه قتل بگیر» (۱۹۵۴) از تکنیک فیلم‌برداری سه‌بعدی برای اولین‌بار استفاده کرد. فیلم‌های «پنجره‌ عقبی» (۱۹۵۴) و «برای گرفتن دزد» (۱۹۵۵) از دیگر فیلم‌های موفق «هیچکاک» در دهه‌ ۵۰ بودند. «مرد عوضی» (۱۹۵۷) آخرین فیلم «هیچکاک» برای کمپانی «برادران وارنر» بود. این فیلم سیاه و سفید، تنها نقش‌آفرینی «هنری فوندا» را به‌همراه داشت. فیلم «سرگیجه» محصول سال ۱۹۵۸ با نقش‌آفرینی دوباره‌ «جیمز استوارت» اگرچه در گیشه چندان موفقیتی به‌دست نیاورد، اما بسیاری آن را یکی از شاهکارهای «هیچکاک» می‌دانند که در جشنواره‌ فیلم سن‌سباستین اسپانیا، جایزه‌ صدف نقره‌ای را به ‌دست آورد. پس از «سرگیجه»، هیچکاک سه فیلم موفق دیگر ساخت که هریک اعتباری کلان به کارنامه‌ سینمایی این کارگردان صاحب‌سبک افزودند. «شمال از شمال‌غربی» (۱۹۵۹)، «روانی» (۱۹۶۰) و «پرندگان» (۱۹۶۳) سه اثر ماندگار سال‌های پایانی فیلم‌سازی او بودند. با آغاز دوران پیری و نشانه‌های بیماری در «هیچکاک»، جدیت او در ساخت فیلم کمرنگ شد و در دو دهه‌ پایانی عمر، او تنها چندفیلم تریلر جاسوسی از جمله «پرده‌ پاره» (۱۹۶۶) با نقش‌آفرینی «پل نیومن» و فیلم «توپاز» (۱۹۶۹) را ساخت. پس از بازگشت به انگلیس، او آخرین فیلم موفق خود با نام «جنون» را در سال (۱۹۷۲) به نمایش درآورد. «توطئه خانوادگی» نیز آخرین فیلم ساخته‌ «هیچکاک» بود که در سال (۱۹۷۶) ساخته شد. «آلفرد هیچکاک» در سال ۱۹۸۰ از سوی ملکه الیزابت دوم به دریافت لقب «سر» نائل آمد؛ هرچند مرگ فرصت آن را به او نداد تا رسما آن را دریافت کند و چهارماه پس از اعلام آن، در روز ۲۹ آوریل ۱۹۸۰ در سن ۸۰ سالگی بر اثر نارسایی کلیوی در لس‌آنجلس درگذشت. «هیچکاک» طی ۶۰ سال فعالیت سینمایی، به‌واسطه‌ ساخت آثار برجسته موفق به کسب جوایز متعددی شد که شاید مهم‌ترین آنها جایزه‌ی یادبود آکادمی اسکار در سال ۱۹۶۷ باشد. او پنج‌بار در سال‌های ۱۹۶۰ برای فیلم «روانی»، سال ۱۹۴۰ برای «ربکا»، سال ۱۹۴۴ برای «قایق نجات»، سال ۱۹۴۵ برای «طلسم‌شده» و سال ۱۹۵۴ برای «پنجره عقبی» نامزد جایزه‌ اسکار بهترین کارگردانی شد. وی همچنین نامزد اسکار بهترین تهیه‌کننده برای فیلم «سوء‌ظن» در سال ۱۹۴۱ شده بود. فیلم‌های «ربکا»، «خبرنگار خارجی» و «طلسم‌شده» نامزد اسکار بهترین فیلم نیز بودند. شانزده فیلم ساخته‌ او نامزدی اسکار را به‌دست آوردند که او خودش برای شش فیلم نامزد اسکار شد. در سال ۲۰۰۸، چهار فیلم «سرگیجه»، «پنجره‌ عقبی»، «شمال از شمال‌غربی» و «ام را نشانه قتل بگیر» از سوی انجمن فیلم آمریکا در فهرست ۱۰ اثر برتر سینمای جنایی جهان قرار گرفتند.

۱۸ آبان ۱۳۹۰

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایران ویج]

[مشاهده در: www.iranvij.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 280]