محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855312555
ما وحشت کردیم، شما وحشت نکنید
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ما وحشت کردیم، شما وحشت نکنید!
سر کلاس اول دبیرستان یکی از مدارس خیلی خوب و معروف شهر تهران، با بچه ها یک جلسه ی کامل در مورد مبحث اندازه گیری کار کرده بودم. از آن ها خواستم برای جلسه ی بعد، چیزی شبیه " قد مورچه " یا " ارتفاع ساختمان مدرسه " را اندازه بگیرند. البته برای اندازه گیری قد مورچه، نباید مورچه شان را می کشتند، یا بیچاره را فلج می کردند. برای انداره گیری ارتفاع ساختمان هم نمی توانستند به پشت بام بروند. قرار بود یک هفته بعد، بچه ها در گروه های 3 نفره، گزارشی از روش اندازه گیری و نتیجه ی اندازه گیری خود، تحویل دهند. با وجود چند گزارش ابتکاری و بسیار دقیق، دو سوم از جمعیت 120 نفره پایه اول یا گزارشی تحویل ندادند، یا گزارششان از نوع زیر بود:
اما یک ماه قبل از این ماجرا، برای برگزاری یک برنامه ی ترویج علم به شهر خرم آباد رفته بودم. هدف برنامه، معرفی علم و به خصوص فیزیک برای عموم مردم بود. در طی دو روز اجرای برنامه، افراد زیادی از طیف های مختلف آمدند و رفتند. اما عده ای از بچه های شلوغ و شیطان شهر - در واقع همان بچه هایی که روزهای تابستان خود را از صبح تا شب در کوچه و خیابان می گذرانند - هر دو روز، وقتشان را کامل با ما گذراندند. ما در یکی از بخش های کار، مدل های کوچکی از هلی کوپترهای کاغذی به شکل زبر آماده کرده بودیم تا مردم آن ها درست کنند و از حرکت آن ها لذت ببرند.
برای این که بیشتر توجه مخاطبین را به آ ن ها جلب کنیم، یک مدل بسیار بزرگ تر هلی کوپتر را با کارتن ساختیم. اما مطمئن نبودیم که هلی کوپتر کارتنی و بزرگ هم به خوبی هلی کوپترهای کاغذی و کوچک کار کند. عباس یکی از همان دوستان کوچک و شیطان خرم آبادی ما، در تمام مراحل امتحان کردن هلی کوپتر بزرگ، ما را همراهی کرد. حتی برای رها کردن آن چند ساختمان و پشت بام مختلف را محک زد، و هر بار با عمل نکردن هلی کوپتر، تغییراتی در آن ایجاد کرد. بالاخره هم در کار خود موفق شد و وقتی آن را از بالای قلعه ی فلک الافلاک رها کرد، همه ی حاضران، چرخش زیبای هلی کوپتر را دیدند.
من هر بار با یادآوری دو تجربه ی بالا وحشت می کنم. اما واقعاً چه چیزی باعث می شود که عباس جرأت کند به مسأله جدیدی که می بیند فکر کند و سعی کند برای آن راه حلی پیدا کند؟ و واقعاً ما در مدارس چه می کنیم که دانش آموزان مان هیچ مسأله ای را خارج از کتاب های درسی نمی توانند حل کنند. یعنی نه این که نمی توانند حل کنند، بلکه گمان می کنند چون در کتاب ها آن را ندیده اند، لابد حل شدنی نیست و حتی به آن فکر نمی کنند. آیا واقعاً تمام مسائلی که یک آدم در زندگی خودش با آن مواجه می شود در کتاب های درسی ما آمده است که ما دانش آموزان مان را این قدر متکی به این کتاب ها می کنیم؟
نویسنده: نازنین حسن نیا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 474]
-
گوناگون
پربازدیدترینها