واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نشست تخصصی مبانی و منابع فقه سیاسی برگزار شد
گروه فقه سیاسی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی اولین نشست سال 85 خود را با عنوان مبانی و منابع فقه سیاسی امروز صبح 24 خردادماه در سالن کنفرانس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار کرد. با حضور مدیر و اعضاء گروه فقه سیاسی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی «مبانی و منابع فقه سیاسی»صبح امروز در سالن کنفرانس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بررسی شد.حجتالاسلام منصور میراحمدی مدیر پژوهشكده علوم و اندیشه سیاسی، در این نشست با تقسیمبندی مبانی فقه سیاسی به بعید و قریب گفت: از آموزههای کلی و دیدگاههای کلانی که به گونهای غیرمستقیم بر فقه سیاسی تاثیرگذارند به مبانی بعید و از آموزههای کلی که به صورت مستقیم بر فقه سیاسی تاثیر میگذارند به مبانی قریب تعبیر میشود.عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه فقه سیاسی، مبانی معرفتی خود را از کلام گرفته اظهار داشت: در تعاریف مختلف که برای علم کلام وجود دارد همواره دو ویژگی هویت دفاعی و معرفتزایی ذکر شده است.مدیر گروه فقه سیاسی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی خاطرنشان کرد: فقه سیاسی نیازمند منابعی است که از آنها برداشت کند و به نظریهپردازی بپردازد و این منابع نیز باید از اعتبار و حجیت برخوردار باشند.وی با توجه به منابع اربعه فقه، اولین اصل از آموزههای کلامی را که به عنوان منبع فقه سیاسی بهرهبرداری میشود اصل ربوبیت برشمرد و گفت: در این بحث، نقش تشریع و قانونگذاری خداوند در زندگی انسان مورد بررسی قرار میگیرد که قرآن مرجع معتبری برای آن است.حجتالاسلام میراحمدی قرآن را مهمترین مصدر فقه سیاسی خواند که فقیه برای کشف احکام باید در مرحله نخست به آن مراجعه کند.این محقق و پژوهشگر خاطرنشان کرد: سنت در موضوعات ابهام و فقدان در قرآن به عنوان تفسیر کننده کاربرد دارد که در تفکر شیعی جایگاه سنت نبوی به سنت امامان معصوم تداوم پیدا میکند.استاد دانشگاه شهید بهشتی گفت: در اجماع، تفاوتهای بسیاری در دیدگاهی شیعه و سنی به علت تفاوتهای مبنایی دیده میشود که میتوان گفت الگوی سیاسی شیعه آرمانگرا والگوی سیاسی اهلسنت واقع گرا به شمار میرود.رئیس گروه فقه سیاسی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی به جایگاه عقل در تفكر فقهی شیعه و سنی پرداخت و اظهار داشت: در شیعه عقلگرایی به معنای روش فهم و در اهل سنت به معنای مصلحت به کار میرود، هر چند شیعه مصلحت را یک روش عقلانی در استنباط احکام میداند.وی گفت: آموزههای کلامی، تغدیهکننده ادله حقانیت منابع فقه سیاسی به شمار میروند که این ادله جایگاه خاصی را به منابع میبخشند که حاصل آن، روششناختی فقهی سیاسی را به وجود میآورد.حجتالاسلام میراحمدی درپایان خاطر نشان کرد: روششناختی فقه سیاسی در شیعه، اجتهادی و در اهلسنت، فقهالمقاصد یا فقه مصلحت میباشند.گفتنی است در پایان نشست، حضار به بیان دیدگاههای خود پرداختند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 251]