همه چیز در مورد تجریش

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: محله تجریش مرکز شهرستان شمیرانات استان تهران به شمار می.آید و در منطقه ۱ شهر تهران واقع شده است. میدان تجریش که نقطه پایانی خیابان ولیعصر تهران است یکی از مکان.های تجاری و شلوغ تهران بشمار می.رود. بازار قدیمی، تکیه بزرگ تجریش و امامزاده.ای به نام امامزاده صالح و مرکز خرید تندیس از نقاط دیدنی محله تجریش.اند.

هزار سال پیش تجریش، طجرشت خوانده می شد. چنان.که راوندی مورخ تاریخ در شرح سلطنت طغرل سلجوقی آورده است: «آنگاه سلطان از تبریز به سوی ری رفت تا زفاف به دار الملک باشد. اندک مایه رنج بر وی مستولی شد، به قصران بیرونی، به در ری به دیه طجرشت از جهت خنکی هوا نزول فرمود، چه حرارت هوا بغایت بود ( به سال ۴۵۵ ق). جالب اینجاست که طغرل در همان تجریش وفات یافت و جنازه اش برای دفن به ری منتقل شد.

گذشته.ای از شمیران قدیمکهنسالان درباره محل قدیمی تجریش اعتقاد دارند که نزدیک پل رومی در جاده قدیم شمیران رو به شمال طرف راست، روی تپه باغی بزرگ به نام «گِلِ باوکان» بود. (ظاهراً محلی که نماز عید فطر سال ۵۶ در آن برگزار شد.) دو دهکده تجریش و دزاشیب سابقا آنجا بودند. از گل باوکان تا امامزاده قاسم هم باغی دیگر به نام «جنت گلشن» بود. در اراضی اطراف این باغها گرگهای زیادی بودند که باعث زحمت اهالی تجریش می شدند، بدین لحاظ اهالی این منطقه دهکده را ترک کردند و به حوالی امامزاده صالح در جنت گلشن منتقل شدند و تجریش فعلی شکل گرفت.

میدان تجریش قدیم

این دهکده کم.کم رونقی گرفت و چنان شد که حتی طغرل نیز برای فرار از گرمای منطقه جنوب کوههای البرز و ری به آنجا پناه آورد. صدها سال بعد طهران پایتخت قاجاریان شد و این منطقه به ییلاق اهالی آنجا تبدیل گردید و اشراف این شهر باغهای زیادی جهت اقامت تابستان در آنجا احداث کردند.

سر پل تجریش در حدود سال ۱۳۰۰ شمسی

تجریش قدیم دارای سه محله بود و هر کدام شامل مناطق مختلفی به شرح زیر می.شدند:

محله بالا شامل: باغ فردوس، چهار راه حسابی، زعفرانیه، الهیه
محله پائین شامل: ظهیرالدوله، سه راه دزاشیب، سه راه قیطریه، اسدی و فردوسی
محله قلعه نو و حومه که شامل: زعفرانیه، محمودیه، ناودانک، جعفرآباد و …
کم کم کوچ مردم از سایر مناطق کشور به طهران و حومه آن افزایش یافت به طوری که تعدادی از آنان در تجریش سکنی گزیدند. در آمارگیری نفوس سال ۱۳۳۵ اهالی آنجا و تیره های مهاجر از افراد زیر تشکیل شده بود:

بومی.ها، ترقی.ها، نائینی.ها، اصفهانی.ها، خراسانی.ها، شیرازی.ها، یزدی.ها، طالقانی.ها و لرها.

میدان تجریش در زمان ساخت

ساختمان.های تجریش قدیم مانند روستای تاریخی ماسوله بود. یعنی ساختمان.های روستا طوری بود که مردم از روی بامهای یکدیگر طی مسیر می کردند. جمعیت در تجریش قدیم در دو محله به صد و پنجاه خانواده می.رسید. از محله بالا حدود بیست خانوار تابستان.ها بر سر باغ.های خود می.رفتند و زمستان.ها به ده باز می.گشتند. کوچه.ها و معابر بسیار تنگ و پر پیچ و خم بود. شاید نمونه.ای که بتوان با آن قیاس کرد روستای فعلی «پس قلعه» در دربند باشد. خانه.های خشت و گلی یا چینه.ای تجریش، در زیر دست و سمت شرق پل تجریش تا زیر دست ایستگاه جاده.ی قدیم بنا شده بود.