واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > ادبیات - جی.دی. سلینجر نویسنده منزوی «ناتور دشت» چندان هم گوشهگیر نبود، حداقل نامههای او که روز پنجشنبه (مصادف با اولین سالمرگ) او منتشر شد اینچنین نشان میدهد. به گزارش خبرآنلاین، سلینجر سال پیش در 91 سالگی درگذشت، نویسندهای که شهرتش را مدیون منزوی بودنش بود و گفته میشود به سختی با محبوبیت رمان «ناتور دشت» که سال 1951 چاپ شد کنار آمد. این رمان داستان نوجوانی یاغی بود و سلینجر را به نمادی فرهنگی و البته مردی ثروتمند تبدیل کرد. اما مجموعه 50 نامه تایپ شده و همچنین چهار کارت پستال دستنویس این نویسنده خطاب به دوست دونالد هرتوگ در بریتانیا نیمه دیگر این شخصیت ادبی را نشان میدهد. گزیده این نامهها در روزنامه تایمز منتشر شده است. این نامهها که در طول دو دهه برای هرتوگ فرستاده شدهاند نمایانگر زندگی خانوادگی، علایق و حمایت سلینجر از تیم هنمن، تنیسباز بریتانیایی است. فرانسیس هرتوگ، دختر هرتوگ که این نامهها را به دانشگاه ایست آنگلیا در شرق لندن داده است گفت: «بااینکه نامهها راجع به مسائل معمولی هستند، اما بسیار تاثیرگذارند، به ویژه اشاره سلینجر به دوستیاش با پدرم.» وی افزود: «احساس شدیدی در نامهها و خطاب به پدرم وجود دارد. نویسنده این نامهها با سلینجری که میشناسیم بسیار فرق دارد.» برعکس آنچه همه فکر میکنند، سلینجر خودش را در خانهاش در نیوهمپشایر حبس نکرده بود و نه تنها به همراه همسرش سفری به آلمان داشته بلکه همراه با یک تور به آبشار نیاگارا رفته و از گرند کنیون نیز بازدید کرده است. آوریل سال 1989 سلینجر سفری به لندن کرد تا در تولد 70 سالگی هرتوگ شرکت کند، عکسی از نویسنده به همراه دوستش در همان سال و همچنین چهار عکس از میز کار سلینجر نیز در مجموعه دانشگاه ایست آنگلیا وجود دارد. سلینجر و هرتوگ اولین بار در سال 1937 وقتی هر دو 18 ساله بودند در وین، پایتخت اتریش با هم دیدار کردند. آن دو برای یادگیری زبان آلمانی از سوی خانوادههایشان به این شهر فرستاده شده بودند. این دو با هم در تماس بودند و از سال 1986 نامهنگاری را از سر گرفتند. هرتوگ صادرکننده مواد غذایی بود و سال 1994 نیز در سفری به نیوهمپشایر به دیدن سلینجر رفت. سلینجر (سمت راست) و هرتوگ (سال 1989) سلینجر درمورد آتش گرفتن خانهاش در سال 1992 نیز در این نامهها قلم زده است اما بیش از هرچیزی درمورد زندگی روزمرهاش سخن گفته، درمورد باغچه و گیاهانش، خانوادهاش، گربه هایش، برنامههایی که از تلویزیون تماشا میکرد و دکوراسیون خانهاش. او این نامهها را خطاب به «دن» و با امضای «جری» مینوشت و گهگاه به مسائل سیاسی هم اشاره میکرد. در بخشی از این نامهها سلینجر از علاقهاش به «برگر کینگ» میگوید و آنها را بهترین همبرگرهای بریتانیا میخواند چون موادش به شکلی است که لذتی بیش از خوردن یک غذا دارند. کریس بیگزبی، پروفسور مطالعات آمریکا دانشگاه ایست آنگلیا گفت: «سلینجر شهره به انزوا بود، خودش را برای خودش حفظ میکرد. این نامهها هیچ چیز عجیبی ندارند و همین جالب است.» سلینجر از سال 2002 به بعد دیگر نامهای به دوستش ننوشت اما کولین، همسرش به نوشتن نامه برای هرتوگ تا پنج سال بعد ادامه داد. پس از مرگ هرتوگ فرزندانش این نامهها را به ارث بردند و بعد تصمیم گرفتند آنها را به این دانشگاه هدیه دهند. سلینجر 27 ژانویه سال 2007 در خانهاش درگذشت. از این نویسنده علاوه بر «ناتور دشت» چند مجموعه داستان از جمله «دلتنگیهای نقاش خیابان چهل و هشتم» به فارسی چاپ شده است. خبرگزاریفرانسه / 27 ژانویه / ترجمه: حسین عیدیزاده 141
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 238]