ای-12 اونجر 2 (A-12 Avenger II)

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

"اِیͦ-12 اونجر 2" (A-12 Avenger II) نام برنامه ی یک هواپیمای آمریکایی بود که قرار بود بمب افکنی ناونشین، همه هوایی و پنهانکار باشد. این برنامه به وسیله ی دو شرکت "مکدانل داگلاس" و "جنرال داینمیکس" به منظور جایگزینی هواپیمای تهاجمی "اِیͦ-6 اینترودر" (A-6 Intruder) در نیروی دریایی و سپاه تفنگداران دریایی آمریکا توسعه می یافت، اما در سال 1991 به دلیل هزینه های بالا لغو شد و نیروی دریایی به جای آن از "اف-18 سوپرهورنت" استفاده کرد.

تصاویر و مدل های هنری ارائه شده از "اِیͦ-12 اونجر 2" نمایانگر طرح یک بال پرنده به شکل مثلث متساوی الساقین بود که اتاقک خلبان در نزدیکی نوک (رأس) مثلث قرار داشت. "اونجر 2" برای استفاده از دو پیشران توربوفن ساخت شرکت جنرال الکتریک از مدل F412-GE-D5F2 طراحی شده بود. این جنگنده ی ناونشین می توانست تا دو تیر موشک AIM-120 AMRAAM (آمرام = موشک هوا به هوای میان برد پیشرفته) و دو موشک AGM-88 HARM(هارم = موشک تندرو ضد تابش (راداری)) و یک گستره ی کامل از مهمات هوا به زمین که شامل بمب های Mk 82و بمب های هوشمند (smart bomb) بود را در یک جایگاه داخلی (داخل پیکره) حمل کند. به این هواپیما لقب "دِریتوز پرنده" (Flying Dorito) را داده بودند. ("دریتوز" نام علامت بازرگانی یکی از تولید کنندگان نوعی چیپس است و این لقب احتمالاً به خاطر شباهت ظاهر این هواپیما با آن چیپس ها بوده است).

"اونجر 2" (A-12) در جریان توسعه به مشکلات بسیار زیادی برخورد، به ویژه در بخش مواد، و زمانی که هزینه ی هر یک از این پرنده ها بر اساس پروژه، به 165 میلیون دلار رسید، وزیر دفاع وقت ایالات متحده، دیک چنی، این پروژه را در جنیوری 1991 لغو کرد. هیچ هواپیمای A-12 (اونجر 2) ساخته نشده و تنها مدل هایی از آن تهیه شده بود. پس از لغو قرارداد "اونجر 2"، نیروی دریایی اقدام به خرید دو گونه ی ارتقاء یافته از "اف-18 هورنت" (گونه های E و F) نمود که با نام "اف-18 سوپر هورنت" (F/A-18E/F Super Hornet) شناخته می شوند.

در پی لغو قرارداد A-12 (اونجر 2) به تاریخ جنیوری 1991، شرکت های مکدانل داگلاس و جنرال داینمیکس برای چندین سال با وزارت دفاع آمریکا (به خاطر نقض قرارداد) دعوای حقوقی داشتند، تا این که در 1 جون 2009، دادگاه استیناف فدرال ایالات متحده، نیروی دریایی را در لغو این قرارداد محق دانست. به علاوه، اکنون از این دو شرکت درخواست شده است تا 1 میلیارد و 23 میلیون دلار به اضافه ی 1 میلیارد و 35 میلیون دلار بهره را پس بدهند. شرکت بویینگ که از سال 1997 با شرکت مکدانل داگلاس ادغام شده است به همراه شرکت جنرال داینمیکس در مورد این تصمیم فرجام خواهی کرده اند.

ویژگی های فنی:
خدمه: دو نفر.
درازا: 11.5 متر.
بازه ی میان نوک بال ها: در حالت باز 21.4 متر و در حالت تا شده 11 متر.
بلندا: 3.5 متر.
مساحت بال: 122 متر مربع.
وزن تهی: 17700 کیلوگرم.
وزن بار شده: 36300 کیلوگرم.
پیشرانش: دو پیشران توربوفن بدون پس سوز، ساخت شرکت جنرال الکتریک از مدلF412-GE-D5F2، هر کدام با 58 کیلونیوتن نیرو.
سرعت بیشینه: 930 کیلومتر بر ساعت.
برد: 1480 کیلومتر.
سقف پرواز: 12200 متر (40000 پا).
نرخ بالاروی: 25 متر بر ثانیه.
وزن به مساحت بال: 300 کیلوگرم بر متر مربع.
کشش به وزن: 0.325

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]