اينجا ایران است یا لس.آنجلس؟!+تصاویر

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: خبرنامه دانشجويان ايران: اخیرا نمایشی با عنوان "اتللو" به کارگردانی عاطفه تهرانی به صورت به سبک فیزیکال و پرفورمنس که بر مبنای حرکات بدن است در تئاتر شهر تهران برگزار می شود.

نمایش « اتللو» که در تالار قشقایی تئاترشهر در حال اجراست نمایشي است كه بر مبنای حرکات موزون صورت می.گیرد و عده.ای آن را در ردیف رقص.های باله تعریف می.کنند.

سبک فیزیکال و پرفورمنس سبكي است كه دیالوگی در نمایش وجود ندارد و بازیگر مجبور به استفاده از تمام توان حرکتی در صورت و بدن خود است تا حس خود را منتقل کند و جالب.تر اینجاست که نمایش.های شکسپیر همگی بر مبنای دیالوگ.های سنگین و طولانی است و حذف دیالوگ و تأکید خانم تهرانی بر بیان داستان اتللو – تأکیدی که اکثر کارگردانان این.گونه نمایش از آن امتناع می.کنند- حرکات فیزیکی خاصی را پدید آورده است كه بي شباهت با رقص هاي عاشقانه نيست.

اين اثر در حالي جايزه بهترين كارگرداني تئاتر را از جشنواره تئاتر فجر دريافت كرده است كه اين نمايش بيشتر به آثار توليدي پيش از انقلاب شباهت دارد.

تهرانی درباره ویژگی.های اثر گفته است: این نمایش بدون کلام است و تاکید ما بیشتر بر حس.های پنهان در نمایشنامه و شخصیت.ها بوده است.

از نام این نوع از تئاترها و ديدن تصاوير منتشر شده از اين اثر می.توان نوع اجرا را نیز کاملاً درک کرد، نمایش.هایی که بر مبنای حرکات موزون صورت می.گیرد و جدای از مشکل اصلی آن در اختلاط زن و مرد، پوشش.های نامتعارفی را هم ترویج می.کنند.

جالب اينكه سحر افتخار زاده طراح لباس اين اثر نيز از سوي منتقدان جهانی تئاتر جایزه بهترين طراحي لباس را نيز دريافت كرده است.

به نظر مي رسد عده اي سعي دارند تا با اجراي اين نوع از سبك براي اجراي آثار عاشقانه به صورت بي كلام و تنها بهره گيري از حركات بدن نوعي ابتذال را در هنر تئاتر ترويج كنند در صورتي كه بن مايه هنر متعالي و پاك است.

بحث چالشی هنر امروز چیزی جز فیلم و سینما و موسيقي نیست و هرآنچه که از سروصدای رسانه.ها به.گوش می.رسد و اعتراض مسئولان در آن بیشتر به چشم می.آید مربوط به این شاخه از هنر است؛ بگذریم که بخشنامه.ها و قوانینی هم که تصویب می.شود همه و همه از این هیاهوها تأثیر می.گیرد.

پیش از اين در ضیافت افطار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با تشکل.های دانشجویی، یکی از دانشجويان اعتراضی را نسبت به وضعیت نظارت بر تئاتر در ایران مطرح کرد و پاسخی که از دکتر حسینی شنیده شد ابراز تأسف از این کم.کاری.ها و اطلاع.رسانی نسبت به برنامه.ای بود که از اوایل مهرماه در سطح کشور و در حوزه تئاتر انجام خواهد شد اما اجرای این دستورالعمل چه بازخوردهایی خواهد داشت؟!

و جالب آنكه اعتراض اهالی تئاتر نسبت به قوانین سرسختانه! و ناجوانمردانه! شورای نظارت و ارزشیابی اداره کل هنرهای نمایشی موضوع تازه.ای نیست اما روی کار آمدن دولت دهم که داعیه.دار انجام کار فرهنگی گسترده در همه حوزه.ها است موضع.گیری.های جدیدی را بوجود آورد؛ اعتراضاتی چون عدم شفافیت در قوانین، مشخص نبودن اعضای شورای ناظران، عدم توقیف کتبی نمایشنامه.ها و بسنده.کردن به توقیفات شفاهی و مواردی از این دست که فعلا با صحت آن.ها کاری نداریم.

تقریبا 10 روز پیش بود که سجادپور مدير كل اداره ارزشيابي و نظارت بر سينما در تماسی که با برنامه هفت شبکه سوم سیما داشت از بخشنامه.ای با موضوع حجاب بازیگران سینما گفت و از عدم ابلاغ آن اما در همین برنامه درست یک هفته بعد صحت چنین بخشنامه.ای رد شد؛ و البته سجادپور نيز این بخشنامه را مسئله.ای قدیمی و مربوط به چند سال قبل دانست ولي به نظر مي رسد مشکل جای دیگری است.

سجادپور رعایت حجاب بازیگران را راه.حلی برای پخش تلویزیونی! آثار سینمایی معرفی کرد و این کار را به نفع سینماداران دانست اما آیا مسئله ابتذال در سینما با وعده آنکه فیلم شما در تلویزیون هم نمایش داده خواهد شد برطرف می.شود؟ آیا کارگردان با وجود شبکه نمایش خانگی که نظارت بر آن هم تفاوتی با سینما ندارد مشکلی برای فروش فیلم خود حس می.کند؟ اصلاً تهیه.کننده و کارگردان چه اهمیتی به نمایش فیلم خود در تلویزیون می.دهند!

جالب آنكه در بحث تئاتر نظارت.ها به.گونه.ای دیگر است! در سال گذشته در بحبوحه حوادث پس از انتخابات در حالي كه متهمين اين حوادث در دادگاه انقلاب به دروغ تقلب اعتراف كردند، تئاتر گالیله به.روی صحنه رفت؛ تئاتری که دقیقاً به محاکمه.ی گالیله اشاره می.کند و در آن تلويحا دادگاه هاي انقلاب به سخره كشيده شد و جالب تر اينكه پخش فیلم گالیله از تلویزیون سبب اخراج مدیر مربوطه شد و در حوزه تئاتر برخوردی از مسئولین صورت نگرفت.

مسئله اي كه در حوزه تئاتر دردآور است اينكه اولا در چند سال اخیر پیشرفت خاصی در این حوزه دیده نمی.شود و عمده نمايش ها با هزينه دولت،.عليه دولت ساخته و اجرا مي شوند و البته در حوزه سينما هم به همين شكل است.

بیشتر تئاترها یا اجرای نمایشنامه.هایی چون هملت، اتللو، مکبث و... هستند -که بارها و بارها در طول سال اجرا می.شوند- و یا آنکه اقتباسی از همین نمایشنامه.ها هستند. البته هستند کسانی که نمایشنامه.های جدیدی را به.روی صحنه ببرند اما متأسفانه موضوع خیلی از تئاترهای ما بر اساس یأس و ناامیدی است.

جدای از این داستان.های عجیب و غریب، مشکل دیگری نیز در کارهای پرفروش وجود دارد و آن بازیگر چهره و خصوصاً بازیگر سینمایی است؛ سود سرشار سینما کارگردان تئاتر را هم وسوسه کرده است که از بازیگر سینمایی برای فروش کارهای خود استفاده کند؛ انتخاب نابه.جایی که مثلاً در «منهای دو» داوود رشیدی شاهد آن بودیم و بازی بسیار ضعیف پگاه آهنگرانی و باران کوثری از ارزش کل کار نیز کاسته بود و بر صحت گیشه.ای بودن این نمایش تاکید می.کرد.

البته مشکل بدست آوردن گیشه تنها با بازیگر ستاره حل نمی.شود! بلکه بیان موضوعات غیر اخلاقی، لباس.های نامتعارف و غیر اسلامی، دیالوگ.های سطحی و گاهاً رکیک ابزاری برای جذب مخاطب شده است.

به.نظر می.رسد وقتی که هنری مخصوص قشری خاص شود نوع نظارت مسئولان هم تغییر می.کند و آن.ها احساس آرامش بیشتری می.کنند؛ همان آرامشی که در سینما بدلیل عام بودن آن نمی.بینیم! نکته بسیار خنده.دار اینجاست که عده.ای از کارگردانان و بازیگران همواره بر نظارت.های سرسختانه خرده می.گیرند! آیا عدم نظارت دقیق مسئولان و سهل.انگاری برخی از آن.ها، حداقل.های ارزش ما را تغییر داده است؟! آیا دیدن صحنه.های رقص زنان، رقص زنان و مردان و رقص مردان در حد شرع و عرف ما بوده است؟! اگر حداقل.های ما اینجاست که مسائل حادتر و غیراخلاقی دیگری را نیز خواهیم دید و آن روز زیاد دور نیست.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]