سازمان همكاريهاي امنيتي خليج فارس ؛ ضرورتي دير هنگام

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: سازمان همكاريهاي امنيتي خليج فارس ؛ ضرورتي دير هنگام
گروه تحليل و تفسير اخبار - رئوف پيشدار : تشكيل يك سازمان براي همكاريهاي امنيتي كه بتواند مسايل امنيتي منطقه خليج فارس را ميان كشورهاي اين منطقه هماهنگ كند ، به عنوان يك نياز اساسي و ضروري همواره مورد تاكيد و توصيه استراتژيست هاي منطقه بوده است .

اين مهم از جمله توصيه هايي بود كه رييس جمهوري اسلامي ايران نيز سال گذشته ودراجلاس دوحه شوراي همكاري خليج فارس ارايه كرد و " عبدالرحمن العطيه " دبير كل شوراي همكاري خليج فارس هم هفته گذشته و در سفر به تهران به نمايندگي از 6 كشور عضو شورا آنرا مطرح و از آن استقبال كرد.
تشكيل يك سازمان همكاري امنيتي متشكل از همه ي كشورهاي منطقه از منظر استراتژيك يك ضرورت تاخير شده دانسته مي شود. امنيت در منطقه خليج فارس در سالهاي اخير و بخصوص بعد از اشغال افغانستان و عراق و حضور گسترده تر نيروهاي فرامنطقه اي در آن ، شديدا شكننده و پاره اي ملاحظات كشورهاي منطقه نيز برآن سايه افكنده است. همكاريهاي امنيتي در منطقه در سالهاي اخير سه سمت عمده ، يكي دو جانبه و دومي چند جانبه منطقه اي و سومي دو و يا چند جانبه با حضور نيروي هاي بيرون از منطقه داشته است كه ضعف در دومي از نگاه تحليگران مسايل استراتژيك در منطقه به همراه عواملي ديگر كه در جاي خود به آن پرداخته خواهد شد ، موجب شكننده شدن امنيت در منطقه و كاهش سطح آن شده است و شكل سوم اين همكاريها، حضور هرچه بيشتر نيروهاي بيگانه در منطقه را سبب گرديده كه خود عاملي بالقوه خطرناك و جدي براي امنيت منطقه است . آنچه خلاء آن اينك در همكاريهاي امنيتي منطقه اي بيشتر از هر زماني احساس مي شود ، نبود يك سازمان براي هدايت و تمركز فعاليتهاي كشورهاي منطقه در آن مي باشد كه پيش نياز آن وجود باور لزوم يك واحد امنيتي در راستاي ثبات منطقه اي است. دهشت افكني(تروريسم ) بلايي است كه كشورهاي منطقه اينك با آن روبرو هستند و اين امر و مبارزه با آن مي تواند به عنوان يك نقطه مشترك براي همكاريهاي چند جانبه در قالب يك سازمان امنيت منطقه اي تلقي شود. دو مساله در منطقه موجب امكان يابي دهشت افكنان براي ظهور ، قدرت نمايي و نهايت تبديل شدن به يك تهديد جدي امنيتي براي همه ي كشورهاي منطقه شده است. اين دو مساله عبارتند از اول : حضور گسترده نيروهاي بيگانه درمنطقه چه بصورت اشغال ( عراق وافغانستان ) و يا توافق شده ( اغلب كشورهاي حوزه خليج فارس ) و ساخت (القاعده) و تحت حمايت قرار دادن تشكل هاي دهشت افكن ( منافقين ) با هدف هاي مختلف از جمله تنظيم روابط با كشورهاي منطقه و دوم : تقويت بدبيني و بي اعتمادي مردم منطقه به دولتهاي خود بويژه بواسطه تكيه بيش از حد به آمريكا كه به باور استراتژيستهاي منطقه مي تواند به بروز شورش ، قيام و حتي سرنگوني حكومتهاي منطقه بينجامد ، امري كه در سالهاي اخير نشانه هايي از آنرا در برخي كشورهاي عربي حوزه خليج فارس بارها شاهد بوديم . از نگاه استراتژيستها ، برقراري و تقويت همكاريهاي دو جانبه امنيتي مانند آنچه در سالهاي اخير ميان ايران و تركيه برقرار شده و در ماههاي اخير ايران و عراق به آن علاقه مندي نشان داده اند با تشكيل يك ستاد واحد فرماندهي و هدايت عمليات ميان سه كشور كه در بدو امر مي تواند مهمترين مساله امنيتي منطقه يعني دهشت افكني و مبارزه با آنرا در دستور كار خود قرار دهد ، بستري است كه نه تنها فعاليتهاي امنيتي كه در آينده امور نظامي و انتظامي را نيز با عضو گيري ديگر كشورها ، ميان كشورهاي منطقه هماهنك كند تا زمينه از هر حيث براي حضور نيروهاي بيگانه در منطقه از ميان برداشته شود.همانطور كه اشاره رفت ، يكي از اهداف بيگانه ها در منطقه براي در حمايت قرار دادن تشكل هاي دهشت افكن ، تنظيم روابط با كشورهاي منطقه مانند آن چيزي مي باشد كه آمريكا بويژه در پي اشغال عراق با استفاده از منافقين در روابط خود با ايران صورت مي دهد . گرچه رهبران عراق تعهد سپرده اند كه بغداد هر چه سريعتر تروريست هاي منافق را از عراق بيرون كند ، اما هم ايران و هم دولتمردان كنوني عراق كه تلاش بسيار براي نزديكي دو كشورهمسايه و مسلمان دارند ، خوب واقفند كه منافقين واستمرار حضور آنها در خاك اين كشور ، مانند بسياري مسايل امنيتي عراق درحال حاضر ، مساله اي است كه حل آن به جانب سوم يعني آمريكا بستگي دارد كه به رغم شناسايي منافقين به عنوان يك گروهك تروريستي ، نزديكترين همكاريها و ارتباطات را با آن دارد و بعيد بنظر مي رسد تا زمانيكه روابط تهران و واشنگتن در وضعيت و سطح كنوني قرار دارد ، آمريكا مايل باشد اين اهرم را براي تنظيم روابط خود با ايران بويژه در صحنه عراق از دست بدهد كه خود تاييدي بر ضرورت و اهميت تشكيل هرچه سريعتر يك سازمان همكاريهاي امنيتي در منطقه و بر عهده گرفتن امنيت منطقه توسط كشورهاي منطقه است .
فقدان همكاريهاي امنيتي دستجمعي منطقه‌اي درعين حال يكي از عوامل اساسي در سوق دادن منطقه به سوي ميليتاريسم دانسته مي شودكه به تعبير موسسه مطالعات صلح بين الملل -‎ SIPRIموجب خفه شدن خاورميانه از سلاح شده است. گزارش اين موسسه نشان مي‌دهد كه در سال ‎ 2006ميلادي هزينه‌هاي تسليحاتي به رقم بي‌سابقه ‎900 ميليارد يورو رسيد كه سهم قابل ملاحظه‌اي از آن به خريدهاي خاورميانه تعلق دارد كه در راس آن عربستان سعودي ، رژيم صهيونيستي ، مصر ، كويت و امارات عربي متحده قراردارند و درچنين شرايطي ، آمريكا باز هم اصرار دارد كه منطقه را با فروش گسترده تر سلاح ، هر چه بيشتر نظامي كند .
رقابت قدرت‌هاي فرامنطقه‌اي براي پيدا كردن جاي پايي در منطقه حساس خليج فارس ، اين منطقه را هر چه بيشتر نظامي كرده است . علاوه بر آمريكا ، فرانسه ، انگليس و روسيه نيز تلاش دارند تا دلارهاي نفتي منطقه را هرچه بيشتر به سلاح تبديل كنند ، سلاحي كه به باور عموم استراتژيست‌هاي منطقه ، نه تنها براي اين كشورها امنيت نياورده و نمي‌آورد ، كه براساس شواهد و قرائن بسيار به دردسري بزرگ در حوزه امنيت ملي و منطقه‌اي براي كشورهاي منطقه تبديل شده است كه اغلب با مسايلي چون دهشت افكني و عدم اقبال عمومي روبرو هستند.
از جمله صادركنندگان عمده تسليحات در سطح جهان فرانسه است كه براساس گزارش ‎ 6دسامبر ‎ 2007ميلادي - ‎15آذر 1386- پارلمان آن ، در اين سال ‎5/74 ميليارد يورو سفارش تسيلحات دريافت كرد و به ارزش ‎ 4/03ميليارد يورو سلاح فروخت كه در حدود دو ميليارد دلار آن تنها به دو مشتري دائمي تسليحات فرانسوي در منطقه خليج فارس يعني عربستان سعودي و امارات عربي متحده بود. يكي از محورهابي كه آمريكا براي كشاندن بيشتر حوزه خليج فارس در دامن ميليتاريسم آنرا دنبال مي‌كند ، ايران هراسي است كه در منطقه و در ميان توده‌هاي مردم نه تنها مقبول نيفتاده كه به اعتراف جيمي كارتر رييس جمهوري اسبق آمريكا در گفت و گوي پرسر و صدايش با روزنامه اتريشي دي پرسه كه در آن سياست‌هاي آمريكا در منطقه بخصوص در حمايت گسترده از اسراييل براي سركوب فلسطيني‌ها را به چالش كشيد و نيز نظرسنجي گسترده خبرگزاري فرانسه در روز ‎11آذر سال ‎ ، 1385نظرسنجي شبكه خبري الجزيره در سال ‎ 1385و نظر خواهي وسيع راديو بي‌بي‌سي در ميان شنوندگانش در سراسر جهان در ابتداي زمستان سال ‎ ، 1386كاملا جواب عكس داده و به برانگيخته شدن بيشتر افكار عمومي منطقه عليه آمريكا و دخالت‌هاي روز افزون آن در امور منطقه و در مقابل محبوبيت روز افزون ايران و رهبران آن و برخي رهبران فلسطيني شده است .كارتر در آن مصاحبه از جمله گفته بود كه : در زمان رياست جمهوري من ، ما حمايتي آشكار و دوستانه از كشورهااي نظير اردن و مصر به عمل آورديم . براساس نتايج آخرين نظر سنجي‌ها ، امروز كمتر از ‎ 5درصد از مردم اردن و مصر نظري مثبت نسبت به دولت آمريكا دارند.
سه شنبه 14 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 292]