فردا كسي مويه--هاي فاطمه (سلام الله علیها) را نخواهد شنيد

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:
فارس: فردا تمام رنج--ها و غم--هاي فاطمه (س) تمام مي--شود تا هيچ يك از اهل مدينه از مويه--هاي دختر پيامبر (ع) به علي (ع) شكايت نياورد. فردا عرش سياه مي--پوشد و زمين، سراسر غم و اندوه خواهد بود.
فردا مصادف با سوم ماه جمادي--الثاني، به روايتي سالروز شهادت بانوي بزرگ اسلام، حضرت صديقه طاهره (س) است و شيعيان و پيروان آن حضرت با ترتيب دادن مجالس عزاداري، سينه--زني و سخنراني و به راه انداختن دسته--هاي سوگواري در شهرها و روستاها در غم شهادت اين بانوي فداكار اشك ماتم مي--ريزند.
در تهران، هيئت--هاي عزادار نه تنها در مساجد و حسينيه--هايي مانند مسجد امام حسين (ع)، مسجد لاله--زار، حسينيه بني--فاطمه، حسينيه فاطميون، مسجد و حسينيه همداني--ها، بيت--الرقيه، امامزاده حضرت علي اكبر (ع)، مسجد حاج سيدعزيزالله بازار تهران، مسجد مرحوم خندق--آبادي، مسجد صاحب--الزماني--ها، مهديه تهران و ... شكل مي--گيرد كه سوگواران زهراي اطهر (س) در منازل شخصي خود نيز با برپا كردن مجلس عزاداري به نوحه--خواني و عرض ارادت به ساحت قدسي آن حضرت اهتمام دارند.
مروري بر زندگي حضرت فاطمه (س)
تولد و نام--ها
حضرت زهرا (س) در 20 جمادي--الثاني سال پنجم بعثت، آن هنگام كه پيامبر مكرم اسلام 45 سال داشت،-- پا به عرصه وجود گذاشت. هرگاه رسول اسلام شوق نسيم بهشت بر دلش مي--افتاد، او را مي--بوييد و نسيم خوشبوي فردوس و عطر درخت طوبي ـ همان درختي كه در بهشت، منسوب به حضرت زهرا (س) است ـ را در او مي--يافت.
نام--ها و القاب بسياري را بر بانوي دو عالم نسبت مي--دهند كه امام صادق (ع) فاطمه، صديقه، مباركه، زكيه، راضيه، مرضيه، محدثه و زهرا را از اسامي آن حضرت مي--داند كه اين نام--ها نزد پروردگار است. فاطمه را فاطمه نام نهاده--اند، چون او و شيعيانش از آتش دوزخ در امان هستند. او را بدين نام خوانده--اند چون عالمه--اي است كه نياز به معلم ندارد، خويش را از پليدي بازگرفته و آفريده--ها همگي از شناخت و معرفت حقيقي او دور هستند.
روايت كرده--اند كه نام فاطمه از فاطر ـ يكي از نام--هاي خدا ـ گرفته شده است و او را به دليل پاكيزگي از هرگونه ناپاكي و آلودگي طاهره نام نهاده--اند. شيخ صدوق از امام رضا (ع) حديثي نقل مي--كند كه فرمود: فاطمه آنگونه بود كه چون هلال ماه رمضان برمي--آمد، نورش بر ماه چيرگي مي--يافت و آن را پنهان مي--ساخت و هرگاه فاطمه نهان مي--شد، نور ماه رخ مي--نمود.
همچنين امام صادق (ع) مي--فرمايد: او را زهرا ناميده--آند، از آن رو كه در بهشت، گنبدي از ياقوت سرخ دارد كه طولش به بلندترين نقطه آسمان مي--رسد، پيمودنش يك سال به درازا مي--انجامد و به نيروي پروردگار توانا نه از بالا به جايي متصل است و نه از پايين به ستوني تكيه كرده است. صد هزار در دارد و بر آستانه هر در، هزار فرشته قرار دارد كه بهشتيان آنان را چون اختراني فروزان در كرانه--هاي آسمان مي--بينند. آنها به يكديگر مي--گويند: اين فروزندگي از گنبد فاطمه (س) است.
حصان (پناه)، حرّه (آزاده)، عذرا (دوشيزه)، حورا (بانوي زيباي بهشتي)، مريم كبري (بزرگ--ترين دوشيزه)، سيده (سرور، بانو) و بتول (پارسا) از نام--هاي ديگر حضرت است.
ازدواج
پيامبر گرامي اسلام، حضرت فاطمه (س) را در نخستين روز ذيحجه به عقد مولا اميرمومنان درآورد. البته بعضي روايات، اين تاريخ را ششم ذيحجه نقل كرده--اند.
ازدواج آن حضرت با علي (ع) با دشمني--ها و آزارهايي همراه بوده است. زنان قريش، فاطمه (س) را به خاطر اين ازدواج ملامت مي--كردند و به دختر پيامبر مي--گفتند: رسول خدا تو را به همسري مردي فقير و نادار درآورده است. در حالي كه پيامبر (ص) در پاسخ به اين نجواي پليد زنان قريش مي--فرمايد: دخترم! نه پدرت فقير است و نه همسرت. گنجينه--هاي طلا و نقره زمين را به من عرضه داشتند، اما من آنچه را نزد پروردگارم بود، برگزيدم. والله اگر من تو را به همسري كسي درآوردم كه در اسلام خود از همه پيشي جسته و داناترين و شكيباترين مردم است، در خيرخواهي براي تو كوتاهي نكرده--ام. خداي متعال بر زمين نگريست و از زمينيان، تنها دو مرد را برگزيد؛ يكي را پدر تو و ديگري را همسرت قرار داد.
فضائل فاطمه (س)
* امام حسن مجتبي (ع) مي--فرمايد: يك شب مادرم را ديدم كه در محراب خود ايستاده است. با او همراه شدم. مادرم پيوسته در ركوع و سجود بود تا اينكه روشنايي صبح پديدار شد. شنيدم مردان و زنان مومن را دعا مي--كند. يك يك آنها را نام مي--برد و بسيار برايشان دعا مي--كرد، اما براي خودش هيچ نمي--خواست. به او گفتم چرا همانطور كه براي ديگران دعا مي--كني، براي خويش دعا نمي--كني؟ فرمود: فرزندم! اول همسايه، بعد خانه.
* روايت است كه در امت رسول خدا هيچكس مانند فاطمه (س) بندگي خدا نكرد. آنقدر بر عبادت مي--ايستاد كه پاهاي مباركش ورم مي--كرد. پيامبر (ص) از او پرسيد: بهترين چيز براي زن چيست؟ حضرت گفت: آنكه نه او نامحرم را بنگرد و نه نامحرم او را. پيامبر اسلام (ص) دخترش را را در آغوش خود فشرد و گفت: فرزنداني كه يكي برتر از ديگري است.
* امام صادق (ع) به نقل از امام محمدباقر (ع) ـ پدر گرامي--اش ـ فرمود: علي (ع) و فاطمه (س) نزد رسول خدا رفتند تا كارهاي خانه را بين آن دو تقسيم كند. پيامبر (ص) كارهاي خانه را به دخترش واگذار كرد و كارهاي بيرون منزل را به علي (ع) سپرد. آنگاه حضرت صديقه طاهره (س) گفت: فقط خدا مي--داند كه وقتي رسول خدا با كارهاي خانه مرا از هماوردي و رويارويي با مردان بي--نياز داشت، چقدر شاد و خرسند شدم.
* آورده--اند كه شخصي از قافله جاماند و در بيابان سرگردان شد. در راه زني را ديد كه همراه با فرزندانش به راه او مي--رفت. از آن زن سئوال كرد كه كيست و راه به كجا مي--برد. ديد هرچه مي--پرسد، زن با آيه--هاي شريف قرآن پاسخ مي--دهد. تعجب كرد. حتي از او پرسيد كه آيا از آدميان است يا پريان كه زن دوباره با آيه--اي ديگر پاسخ داد. مرد از همراهان آن زن پرسيد كه مادر شما كيست و چرا اينگونه جواب مي--دهد. پاسخ دادند: او فضه، كنيز حضرت زهرا (س) كه از 20 سال پيش تاكنون، جز با زبان قرآن سخن نگفته است.
ستم به بانوي آسماني به روايت پيامبر
شيخ صدوق در خبري طولاني از ابن عباس كه در آن، پيامبر (ص) از ستم بر اهل بيت سخن گفته است، مي--نويسد: دخترم فاطمه، سرور بانوان هر دو جهان است، از نخستين آنها تا واپسينشان. او پاره تن من است. نور چشم و ميوه دل من است. روح من است كه در وجودم ريشه دارد. او حوريه--اي است در سيماي انسان. بانويي است كه هرگاه در محراب به پيشگاه پروردگارش مي--ايستد، نورش همچون ستاره--اي كه بر زمينيان مي--درخشد، بر فرشتگان آسمان پرتو مي--افشاند. خداوند بر فرشته--هاي خود مي--فرمايد: فاطمه را ببينيد كه چگونه در پيشگاه من ايستاده است و رگ--هايش از ترس مي--لرزد و با تمام دل خود به بندگي من رو كرده است. شما را گواه مي--گيرم كه شيعيانش را از آتش ايمن خواهم داشت.
پيامبر در ادامه مي--گويد: وقتي كه فاطمه (س) را مي--نگرم، به ياد مي--آورم كه پس از من چه بر او روا مي--دارند. گويي در كنار اويم و مي--بينم كه خواري در خانه--اش قدم مي--گذارد، حرمتش را مي--درند، حقش را غصب مي--كنند، او را از ارث بازمي--دارند، پهلويش را مي--شكنند، فرزندش را سقط مي--كنند و او ناله مي--زند و مرا مي--خواند. پاسخش را نمي--دهند. كمك مي--جويد و ياري--اش نمي--كنند. بعد از من پيوسته غم مي--خورد و اندوهناك مي--گريد؛ گاهي از غم قطع شدن وحي از خانه--اش و گاهي از داغ جدايي پدرش.
پيامبر مي--گويد: وقتي شب فرامي--رسد، چون صداي مرا كه پيش از اين، شب را به قرآن زنده مي--داشتم، نمي--شنود، وحشت مي--كند. به خود مي--نگرد كه در روزگار پدرش عزيز بود و اينك او را خوار داشته--اند. در اين هنگام، خداي تعالي با فرشتگان خود همدم او مي--شود و همانگونه كه به مريم، دختر عمران خطاب كرد، او را مي--خواند كه: اي فاطمه! خداوند تو را برگزيد و پاك ساخت و تو را به زنان جهان برتري داد. اي فاطمه! فرمانبر پروردگار خود باش و سجده كن و با ركوع--كنندگان ركوع-- كن. بعد از اين، رنجوري فاطمه آغاز مي--شود. بيمار مي--شود و خداي تعالي، مريم را نزدش مي--فرستد تا او را پرستاري كند و مونس تنهايي--اش شود. در اين هنگام، دخترم فاطمه مي--گويد: پروردگارا! من از اين زندگي به تنگ آمده--ام و دلم از مردم دنيا گرفته است. خدايا! مرا به پدرم برسان. خدا نيز او را به من مي--رساند و فاطمه، نخستين فرد از اهل بيت من است كه به من مي--پيوندد. آن وقت، فاطمه، رنجور، اندوهگين و غمناك در حالي كه حقش را غصب كرده-- و او را كشته--اند، نزد من مي--آيد. من در آن هنگام مي--گويم: پروردگارا! كسي را كه به او ستم ورزيده، لعنت كن. خدايا! آن كه حقش را غصب كرده، جزا ده و هركس كه او را خوار داشته، ذليل كن. آن را كه دو پهلوي او را تا به حد سقط جنين ضربه زده، در آتش خود جاودانه--دار. سپس ملائكه آمين مي--گويند.
رنج--هاي زهراي اطهر (س)
پس از رحلت اندوهبار رسول گرامي اسلام، فضاي سياسي عجيبي در مدينه حاكم شد و تلاش براي به چنگ آوردن حكومت و ناديده گرفتن سفارش--هاي پيامبر به تشكيل سقيفه منجر شد. پس از آن هم اصرار بر بيعت امير مومنان با خليفه تعيين شده از سوي سقيفه، هجوم به بيت روحاني فاطمه (س) را در پي داشت و حوادث و اتفاقات آن روزگار، تنها پس از چند روز از رحلت رسول مكرم اسلام موجب اهانت به دختر آن حضرت شد.
تاريخ، آشكارا گوياي ظلمي است كه پس از پيامبر بر صديقه طاهره رفت. ابتدا "فدك "، سرزميني وسيع از عربستان كه از سوي پدر به او بخشيده شده بود، غصب شد و سپس، بيعت اجباري با علي (ع) حوادثي را رقم زد كه تاريخ در آن باره بسيار شفاف نوشته است. عده--اي به خانه علي (ع) حمله كرده و قصد گرفتن بيعت داشتند. زهرا (س) از هجوم مهاجمان به خانه و دستگيري همسرش جلوگيري كرد، اما آنان هيزم آوردند و قصد آتش زدن خانه را داشتند. در اين حادثه، حضرت صديقه كبري مورد هجوم و اهانت قرار گرفت و پهلوي مبارك آن حضرت شكست، گونه--اش نيلي شد و فرزندي را كه در شكم داشت از دست داد.
فاطمه زهرا (س) پس از 95 (و به روايتي 75 روز) از درد پهلو و غم--ها و رنج--هاي فراغ پدر به پيامبر مهر و رحمت پيوست و تاريخ بر همان مسيري پيموده شد كه رسول گرامي خدا گفته بود. هرچند طومار زندگي فاطمه (س) پيچيده شد، اما پس از قرن--ها، امروز پرچم--هاي عزا بر سر در خانه شيعيان افراشته است و روي آنها نوشته--اند: فاطمه! بيرق ما، چادر خاكي توست؛ همان چادري كه در كشاكش نبرد كوچه با نامردان خاكي شد.
فاطمه زهرا (س) بنا به سفارش خودش شب غسل داده شد و شبانه در جنه--البقيع، بهشت روي زمين به خاك سپرده شد تا مزار مخفي--اش در دل شيعيان باشد.
البته از محل دقيق قبر آن حضرت فقط وجود مقدس امام زمان (عج) آگاهي دارد و اينكه قبرستان بقيع محل دفن حضرت باشد، يكي از چند احتمال است. در احاديث شيعه، محل دفن حضرت را خانه خود حضرت معرفي كرده--اند و به خاطر وجود همين روايات، علماي برجسته شيعه مثل شيخ صدوق، شيخ مفيد، شيخ طوسي، ابن طاووس و علامه مجلسي محل دفن حضرت را خانه-- ايشان كه بعداً در مسجد قرار گرفت، مي--دانند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 260]